Κάθε βιβλίο, ένα καράβι....

Πάμε να ταξιδέψουμε την ψυχή μας....

Γερό σκαρί κάθε βιβλίο, μπορεί να μας φτάσει μακριά....



24 Ιουλίου 2014

Λιωμένο μολύβι....Πασχάλης Πράντζιος (ΩΚΕΑΝΙΔΑ)


Το δεύτερο βιβλίο του πολλά υποσχόμενου Πασχάλη Πράντζιου που διαβάζω μετά το ευρηματικό Περί ανέμων και γάτων που διάβασα πρόπερσι.

Επιστρέφει λοιπόν ο νέος συγγραφέας με μια πολυπρόσωπη, αλλά εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ιστορία που ξεκινάει  στον Πειραιά. Μια γριά, η Θεώνη που κυκλοφορεί φορώντας ένα ζευγάρι μωβ βελούδινες παντόφλες και κρατάει μια παμπάλαια τσάντα εκρού το κεντρικό πρόσωπο. Μαζεύει σπασμένα γυαλάκια και λιωμένα μολύβια….

Στο βιβλίο παρακολουθούμε την ζωή της, τον έρωτά της για τον Καπετάνιο, τον γάμο της με κάποιον που ποτέ δεν αγάπησε και από δίπλα οι ζωές του Έλιο, του Σολέο, του Μπάμπη και τόσων άλλων γραφικών τύπων, βουτηγμένων στην παρανομία. Κι ενώ όλοι αυτοί ανήκουν στο περιθώριο, έτσι όπως ο Πασχάλης Πράντζιος τους σκιαγραφεί, γίνονται πολύ συμπαθείς στον αναγνώστη. Τι σχέση η Θεώνη μαζί τους, θα το μάθουμε λίγο πριν το τέλος του βιβλίου.  

Μια κατάρα βαραίνει πάνω σε κάποια από τα πρόσωπα του βιβλίου, η Αμβροσία, η Μόιρα, και η θεά Εκάτη, ενέχονται σ’ ένα παιχνίδι ζωής σκοτεινό και ανατριχιαστικό.

Θα τολμούσα να το χαρακτηρίσω ηθογραφία και δεν νομίζω ότι θα με αδικήσετε όταν το διαβάσετε. Εξαιρετική η χρήση της γλώσσας, οι περιγραφές καθόλου κουραστικές, το αντίθετο, κρατούν και επαυξάνουν το ενδιαφέρον. Το εξαιρετικής ποιότητας χιούμορ του συγγραφέα, προσδίδει μια άλλη χροιά στο κείμενο και το ζωντανεύει  ακόμα περισσότερο. Δεν είναι ένα βιβλίο που πρέπει να το διαβάσετε αν δεν έχετε χρόνο, εξαιτίας των πολλών προσώπων. Αν το ξεκινάτε και το σταματάτε θα σας δυσκολέψει. Εξάλλου είναι τόσο όμορφη η ιστορία, τόσο ενδιαφέρουσα που ούτως ή άλλως θα σας «κρατήσει» αμείωτο το ενδιαφέρον.

Η τιμή του επίσης εξαιρετική στα 11 Ευρώ, αλλά μπορείτε να το βρείτε και στα 9,90,  και το συνιστώ ανεπιφύλακτα.

16 Ιουλίου 2014

Τα ηράνθεμα θ' ανθίσουν ξανά.... Γιώργος Πολυράκης (ΨΥΧΟΓΙΟΣ)


Αυτό το βιβλίο δεν είναι Πολυράκης! Όχι έτσι όπως τον έχουμε μάθει στα τελευταία έργα του, αλλά τολμώ να πω πολύ πολύ, πολύ καλύτερος και σαφώς συναρπαστικότερος! 

Λίγα λόγια για το βιβλίο:

Η ιστορία διαδραματίζεται  στην Ισπανία κατά την διάρκεια της πιο σκοτεινής περιόδου της ιστορίας, στον Μεσαίωνα,. Εκεί που δύο νέα παιδιά, παρά την κοινωνική τους διαφορά, θ’ αγαπηθούν βαθιά και αληθινά. Η όμορφη κόρη του άρχοντα Αλεχάντρο Ραμίρεθ, η Σαρίτα, και ο νεαρός Αλφόνσο Χιμάνεθ, γιος φτωχού αγρότη. Δίπλα στον Αλφόνσο η Μαρισόλ, η αδελφή του, που την πάντρεψαν με το ζόρι με κάποιον που εξαφανίστηκε πριν πολλά χρόνια, αλλά σύμφωνα με τους νόμους της εποχής, συνεχίζει να θεωρείται παντρεμένη.  Η μητέρα του Αλφόνσο και της Μαρισόλ, είναι φανατική καθολική και από εκείνην θα ξεκινήσουν όλα τα δεινά. Όταν σ’ ένα ατύχημα, ο Αλφόνσο τραυματίζεται και πεθαίνει από τέτανο, η μητέρα του θεωρεί υπεύθυνη ως μάγισσα την Σαρίτα και την καταδίδει στην Ιερά εξέταση. Η κοπέλα φυλακίζεται και βασανίζεται αλύπητα ως μάγισσα. Πίσω της ο απαρηγόρητος πατέρας της δεν μπορεί να κατανοήσει τι έστειλε την μονάκριβη κόρη του στο κολαστήριο της Ιεράς εξέτασης και στηρίζεται στην Μαρισόλ που δεν ξέρει ποιον να πρωτοθρηνήσει. Την φίλη της ή τον αδικοχαμένο αδελφό της. Η τρυφερή και νεανική καρδιά της θα χτυπήσει για τον εξάδελφο της Σαρίτας και ιερέα  και οι δυο τους, παρ’ όλο που γνωρίζουν το θανάσιμο αμάρτημα που διαπράττουν, θ’ αφεθούν στον έρωτά τους. Ποια η μοίρα της Σαρίτας; Τι θα συμβεί με την Μαρισόλ και τον Πάμπλο, είναι οι απαντήσεις που θα βρείτε στο βιβλίο του κ. Πολυράκη.

Κατ’ αρχήν, θα τα βάλω με τον τίτλο του βιβλίου που όχι μόνο δεν προϊδεάζει τον αναγνώστη, αλλά ίσως και να τον απωθεί και αυτό αδικεί ένα τόσο αξιόλογο βιβλίο. Είναι και η μόνη μου ένσταση όμως και γι αυτό σας προτρέπω να μην σταθείτε στον τίτλο. Η ιστορία και ο τρόπος που αποδίδεται από τον κ. Πολυράκη είναι συγκλονιστική. Θα τονίσω το μικρό «τρυκ», γιατί στην αρχή νόμιζα ότι με περίμενε μια ερωτική ιστορία μεταξύ του Αλφόνσο και της Σαρίτα, αλλά με τον θάνατο του πρώτου, κατάλαβα ότι η συνέχεια θα ήταν η πλέον ανατρεπτική και δεν διαψεύσθηκα. Η δράση είναι καταιγιστική και οι ανατροπές σε παρασύρουν σε μια απνευστί ανάγνωση.

Επιπλέον θέλω να υπογραμμίσω ότι η παραστατικότητα και η δυναμική των περιγραφών στα μπουντρούμια της Ιεράς Εξέτασης, με συγκλόνισε. Τα απάνθρωπα μαρτύρια της Σαρίτα τα οποία δεν είναι  μύθευμα αλλά πραγματικότητα και απόρροια της μελέτης του συγγραφέα για την εποχή και την Ιερά εξέταση, μου έσφιξαν στην κυριολεξία το στομάχι. Κανένας πλατειασμός στην εξέλιξη, οι εικόνες ολοζώντανες και οι στιγμές που η αγωνία κορυφώνεται πάρα πολλές.

Παράλληλα με σωστό τρόπο και χωρίς να κουράζουν, έρχονται κάποια ιστορικά στοιχεία για να φωτίσουν την πιο σκοτεινή περίοδο της Ιστορίας, όπου η ανθρωπότητα έχει πολλές αιτίες για να σκύβει ντροπιασμένη το κεφάλι. Όπως λέει και ο ίδιος ο συγγραφέας στην αφιέρωσή του, το έργο αυτό «είναι για τα εκατομμύρια των ανθρώπων που κατά την διαδρομή των αιώνων, έπεσαν θύματα μισαλλοδοξίας, χωρίς να φταίνε σε τίποτα»…..

Το εξώφυλλο απόλυτα ταιριαστό, αρκούντως σκοτεινό αλλά όμορφο εικαστικά και η τιμή του στα 17,70, αλλά μπορείτε να το βρείτε και με 15,93 ευρώ.
 

Λίγα λόγια για τον συγγραφέα:
Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΟΛΥΡΑΚΗΣ γεννήθηκε στα Σφακιά της Κρήτης. Σπούδασε Στρατιωτική Ιατρική στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, του οποίου είναι διδάκτωρ. Πήρε την ειδικότητα του χειρουργού και στη συνέχεια εξειδικεύτηκε στη χειρουργική των αγγείων στο νοσοκομείο Hammersmith του Λονδίνου. Σήμερα εργάζεται ως χειρουργός στη Θεσσαλονίκη, όπου και ζει. Έχει δημοσιεύσει ογδόντα τρεις επιστημονικές εργασίες σε ελληνικά και ξένα ιατρικά περιοδικά, έχει κάνει δεκάδες ανακοινώσεις σε ιατρικά συνέδρια και έχει πάρει μέρος στη διοργάνωση πολλών συνεδρίων. Είναι μέλος της Ελληνικής Χειρουργικής Εταιρείας, της Χειρουργική Εταιρείας Βορείου Ελλάδος, της Ιατρικής Εταιρείας Θεσσαλονίκης, της Εταιρείας Ιατρών Λογοτεχνών και της Εταιρείας Συγγραφέων Βορείου Ελλάδος, ενώ έχει διατελέσει μέλος του Διεθνούς Κολεγίου των Χειρουργών. Στα μαθητικά του χρόνια ασχολήθηκε ερασιτεχνικά με τη δημοσιογραφία στα Χανιά και είχε γράψει δύο θεατρικά έργα που παίχτηκαν σε μαθητικές παραστάσεις. Ακόμη ένα θεατρικό έργο έγραψε όταν ήταν φοιτητής, το οποίο παίχτηκε από φοιτητές κατά τη διάρκεια της φοιτητικής εβδομάδας. Από τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ κυκλοφορούν 15 βιβλία του συγγραφέα.

2 Ιουλίου 2014

Για την Καίτη....


Την γνώρισα μόλις είχε έρθει στις εκδόσεις Ψυχογιός, με την Λευκή Ορχιδέα της... Θα κάναμε μαζί παρουσιάσεις στην Κρήτη... 2010... Μόλις είχε αναρρώσει από ένα πρόβλημα με την καρδιά της... νόμισα οτι θα έβλεπα μια γυναίκα καταπονημένη από την τόσο πρόσφατη περιπέτεια της υγείας της... Λάθεψα! Θεριό η Καίτη.... Και δίπλα της ο δράκος της, ο Γιάννης...
Την επόμενη χρονιά ήταν δεδομένο οτι θα φεύγαμε μαζί... Οι ωραιότερες παρουσιάσεις, η πιο γελαστή περιοδεία. Ο Γιώργος κι εγώ... Η Καίτη και ο Γιάννης... Η τετράδα που ξεπερνούσε με γέλιο τις μύριες όσες αναποδιές..... Εκείνος ο απαίσιος καφές στην Κατερίνη και το ύφος της όταν είπε κοφτά μόλις τον δοκίμασε: "Πάρτε με από αυτό το μαγαζί τώρα!" . Το ξενοδοχείο στην Κομοτηνή που δεν ξέραμε αν ήταν σωστό για την υγεία μας να ξαπλώσουμε σ' εκείνα τα σεντόνια.... Κι εμείς γελούσαμε...
Την αγάπησα πολύ την Καίτη. Είχε μια σπάνια αξιοπρέπεια αυτό το πλάσμα. Μια δωρικότητα στην μορφή, αλλά κυρίως στην ψυχή. Μια ευγένεια που σπανίζει, ένα χιούμορ σαρωτικό, ένα μυαλό θαυμαστό, μια αυστηρότητα ζηλευτή....Δεν κόμπαζε, δεν είχε ανασφάλειες, ήξερε ακριβώς την μεγάλη αξία της. Δεν μασούσε ποτέ τα λόγια της και ήξερε να λέει την αλήθεια της μ' ένα τρόπο που υποκλινόσουν μπροστά της, χωρίς να το συνειδητοποιείς.....

Όταν αρρώστησε, μου το ανακοίνωσε λιτά και κοφτά... Εγώ τσάκισα κι εκείνη ήταν κατηγορηματική: "Θα παλέψω..."
Οι γιατροί την ξέγραφαν κι εκείνη τους ξεγελούσε, όπως ξεγελούσε και τον καρκίνο... Στο τέλος πίστεψα πως το ένα θηρίο θα νικούσε το άλλο... Ήταν τελικά πολύ δυνατό ακόμα και για εκείνη... Την περήφανη, αγαπημένη μου φίλη...
Έχει φύγει από προχθές, αλλά εγώ ακόμα δεν το πιστεύω..... Είμαι μακριά και δεν θα είμαι στην κηδεία της σήμερα... Καλύτερα... Δεν θα πω αντίο γιατί ούτως ή άλλως, δεν θα ήθελα να πω αυτή την λέξη... Για μένα η Καίτη θα είναι πάντα στο σπίτι της... Θα γράφει και θα περιγελά τις μικρότητες... Και μόλις εκείνη μπορέσει, θα πάμε πάλι στο αγαπημένο μας ταβερνάκι , μαζί με τους άντρες μας, για κρασάκι και κουβεντούλα... Θα γελάσουμε πάλι και θα μιλήσουμε για όλα όσα μιλούσαμε πάντα.... Εξάλλου οι άνθρωποι που αγαπάμε δεν φεύγουν ποτέ από μέσα μας, η μνήμη δεν έχει ημερομηνία λήξης....