Κάθε βιβλίο, ένα καράβι....

Πάμε να ταξιδέψουμε την ψυχή μας....

Γερό σκαρί κάθε βιβλίο, μπορεί να μας φτάσει μακριά....



10 Δεκεμβρίου 2013

Χριστούγεννα ήρθαν πάλι!!!!!!!!!!!!

Ασυγχώρητη είμαι! Το παραμέλησα το ιστολόγιο, αλλά είχα καλή δικαιολογία: Ξεκίνησα καινούριο βιβλίο! Κι όταν γράφω.... με ξέρετε! Αλλά ήρθε η ώρα να βάλω στην άκρη την ιστορία των ηρώων μου γιατί.... Χριστούγεννα!!!!! Και πόσο διαφορετικά από πέρσι! 



Το σπίτι στολίστηκε και υπέκυψα στον πειρασμό να πάρω και άλλα στολίδια. Τα παιδιά μου λένε ότι το έχω κάνει μουσείο του Αη Βασίλη, αλλά μάλλον δεν τους ενοχλεί.... Δεν ξέρω αν σε λίγο θα βγούμε εμείς να μπουν τα στολίδια, αλλά επίσης δεν μας ενοχλεί! Τίποτα δεν μας ενοχλεί φέτος τελικά! 
Το δέντρο στολίστηκε και φέτος ήταν γύρω μου η ευλογία του Θεού: Παιδιά! Τα δικά μου, οι φίλοι τους, η βαφτιστήρα μου, όλα γελαστά. Ώρα έναρξης εννέα το πρωί και ώρα λήξης έξι το απόγευμα! 



Όλοι με κόκκινα σκουφάκια στο κεφάλι και το σπίτι τρελοκομείο από κούτες, φωτάκια, μπάλες, στολίδια και φυσικά φωνές! Υπάρχει τίποτα καλύτερο;
Γέμισε η ψυχή από την χαρά που μας είχε λείψει, γέμισε η καρδιά αγαλλίαση που όλοι είμαστε καλά και οι αγαπημένοι μας το ίδιο! 
Μια ανάσα από τις γιορτές και ξέρω πως φέτος την ώρα που θα μπαίνει ο νέος χρόνος θα χαμογελάμε, ενώ πέρσι το χαμόγελο δεν έφτανε μέχρι τα μάτια γιατί ο ένας ήταν μακριά, έλειπε και.... μας έλειπε και η ψυχή σφιγγόταν από φόβο για την συνέχεια. Και η νέα χρονιά μπήκε παγωμένη και παγωμένη συνεχίστηκε, μην γυρίζουμε όμως πίσω!


"Ήρθαν τα Χριστούγεννα κι η Πρωτοχρονιά" όπως λέει και το παιδικό τραγουδάκι και μόνο χαμόγελα θέλω να βλέπω, μόνο ελπίδα για την νέα χρονιά θέλω να έχω! Και θέλω να τα μοιραστώ και μαζί σας! 
Σε λίγες μέρες θ' αρχίσω να φτιάχνω και τα γλυκά, να γεμίσει το σπίτι μελομακάρονα και κουραμπιέδες και σοκολάτες και η μυρωδιά να πλημμυρίσει τις ψυχές μας, να νιώσουμε όλοι όπως τα παιδιά. Και να σκεφτούμε και όσους δεν έχουν ή δεν μπορούν....  Κοιτάξτε γύρω σας και βοηθήστε όπου και όπως μπορείτε. Από μια τσάντα με τρόφιμα, μέχρι ένα πιάτο φαγητό. Δύσκολες οι μέρες που ζούμε, αλλά πάντα υπάρχει το πλεόνασμα της καρδιάς μας κι αυτό δεν κοστίζει, αλλά αξίζει πολλά!

Χίλιες ευχές για όλους σας και μέσα από την καρδιά μου. Υγεία πάνω απ' όλα κι ένα χαμόγελο να συντροφεύει κάθε βήμα σας, είναι το μόνο που έχει την δύναμη να μας φυλάει από κάθε κακό....

                            Καλές γιορτές!!!!!!!!


23 Οκτωβρίου 2013

Το μυστικό ήταν η ζάχαρη... της Τέσυς Μπάιλα (ΨΥΧΟΓΙΟΣ)

Επιστροφή στα βιβλία, γιατί είναι πολλά ακόμα που διάβασα και δεν μίλησα γι αυτά! 
Και να που συναντιέμαι ξανά με την γραφή της Τέσυς και μάλιστα κάτω από την ίδια εκδοτική στέγη μ’ ένα βιβλίο που λάτρεψα τον τίτλο του.

Λίγα λόγια για το βιβλίο:

Στην Κρήτη του Μεσοπολέμου γεννιέται η Κατίνα η έκτη κόρη της οικογένειας του Κωνσταντή και της Μαρίας και ανάμεσά τους και δύο αγόρια. Το μυστικό της Μαρίας ο έρωτάς της για τον αδελφό του άντρα της και η ιστορία της παρόμοια με πολλών κοριτσιών της Κρήτης. Δώδεκα χρονών την έκλεψε ο Κωνσταντής και την πήγε στους δικούς του και μόλις έφτασε σε ηλικία γάμου η Μαρία την στεφανώθηκε. Μα ο αδελφός του ο Σήφης την αγαπούσε και εκείνη τον Σήφη. Τα έθιμα της εποχής και του τόπου, δεν σήκωναν αγάπες.
Η Κατίνα μεγαλώνει προστατευμένη από την αγάπη της οικογένειας αλλά ονειρεύεται να φύγει, να γνωρίσει την ζωή να μορφωθεί. Το μόνο που καταφέρνει είναι να μάθει να ράβει δίπλα στην μοδίστρα που την έστειλαν οι δικοί της για να εξασφαλίσει μια τέχνη. Ο πόλεμος θα κάνει την Κατίνα να επιστρέψει, τα μάτια της θα δουν πολλά όπως και όλων των ανθρώπων της εποχής.
Η Κατίνα όταν έρθει η ώρα ν’ αγαπήσει, θα διαλέξει τον Θέμελη, έναν άντρα που η ροπή του προς την ακολασία θα ταλαιπωρήσει την Κατίνα σε όλη τους την κοινή ζωή, την οποία και παρακολουθούμε από την μέση περίπου του βιβλίου και μετά.
Δεν ξέρω αν  έχετε διαβάσει άλλο βιβλίο της Τέσυς Μπάιλα στο παρελθόν, αλλά… καμία σχέση! Το συγκεκριμένο είναι εξαιρετικό! (Δεν υποτιμώ τα προηγούμενα, για να μην έχουμε πάλι επιθέσεις, αλλά θεωρώ ότι είναι στην πιο όμορφη στιγμή της με αυτό το μυθιστόρημα.)
Η Τέσυ  δίνει πολύ καλά δείγματα γραφής σε αυτό το μυθιστόρημά της που συνταιριάζει με συναρπαστικό τρόπο την ιστορία μιας οικογένειας αλλά και την ίδια την ιστορία της Κρήτης. Οι περιγραφές της είναι στιγμές που σε τραβούν βίαια να παραστείς στα ιστορικά γεγονότα που σημάδεψαν την ζωή ενός αδιαμφισβήτητα δυνατού λαού που δεν γονάτισε ποτέ. 
Οι συνήθειες της Κρήτης, τα ήθη και τα έθιμα της εποχής και του τόπου ζωντανεύουν πολύ παραστατικά σ’ αυτό το βιβλίο και η συγγραφέας είναι συνεπής με όσα πραγματεύεται. Οι περιγραφές που αφορούν στην περίοδο του πολέμου και της κατοχής, προκαλούν καρδιοχτύπι, είναι παραστατικότατες.
Μπορεί κάποιες στιγμές να μ’ εκνεύρισε η Κατίνα της, αλλά κατανοώ ότι η νοοτροπία της, ήταν νοοτροπία πολλών γυναικών της εποχής της και ως εκ τούτου, απόλυτα δικαιολογημένη.
Στα μεγάλα συν του βιβλίου που υπηρετούν την αληθοφάνεια, η χρήση της ντοπιολαλιάς των Κρητικών που ως αναγνώστη σε κάνει να το ζεις σαν να το βλέπεις να ζωντανεύει σε κάποια ταινία. Οι συγκρούσεις των ηρώων, βαθιά ανθρώπινες αλλά οι περιγραφές της συγγραφέως δεν γλιστρούν σε κουραστικές και βαθυστόχαστες αναλύσεις.
Η Τέσυ μοιάζει να βρίσκει το προσωπικό της ύφος στην συγγραφή και ο σεβασμός της στην ελληνική γλώσσα είναι ένα ακόμα συν, επιπροσθέτως γοητευτικό.
Το εξώφυλλο συγκινητικά τρυφερό, από την…. μαιτρ του είδους Χρυσούλα Μπουκουβάλα, οι σελίδες του 531 και η τιμή του στα 17,70 αλλά μπορείτε να το βρείτε και με 15,93 Ευρώ.
Θα πρόσθετα ότι αξίζει τον κόπο πραγματικά να βρίσκεται στην βιβλιοθήκη σας!



Η ΤΕΣΥ ΜΠΑΪΛΑ κατάγεται από τις Κυκλάδες αλλά γεννήθηκε στον Πειραιά. Σπούδασε Ιστορία Ελληνικού Πολιτισμού και μετάφραση Λογοτεχνίας. Ασχολείται με τη φωτογραφία και ατομικές της εκθέσεις έχουν φιλοξενηθεί στο πανεπιστήμιο Gakugei της Ιαπωνίας και στην Αθήνα. Είναι συντάκτρια του λογοτεχνικού περιοδικού Κλεψύδρα. Παράλληλα δημοσιεύει δοκίμια σε εφημερίδες και περιοδικά. Το Μυστικό ήταν η Ζάχαρη είναι το τρίτο της μυθιστόρημα

18 Οκτωβρίου 2013

ΠΑΤΡΙΚΗ ΓΗ!!!!


Και τώρα θα μου επιτρέψετε να...καμαρώσω! Αλλά πάρα πολύ!Και οι γονείς θα με καταλάβουν! Γιατί εδώ μιλάμε για το παιδί μου!!!!!!!! Ήρθε η ώρα να σας παρουσιάσω δύο από τα προϊόντα της εταιρείας που με τόσο μεράκι έφτιαξε. Και όπως είναι το σωστό, εκείνος τράβηξε μπροστά όπως ονειρεύτηκε κι εμείς ένα βήμα πίσω του, να στηρίζουμε, να βοηθάμε και να....χαιρόμαστε! 





Πετιμέζι  λοιπόν,  το πρώτο του προϊόν,  αυτό που σε λίγο θα βρίσκεται σε αλυσίδα σούπερ μάρκετ και ήδη πουλιέται σε δεκάδες καταστήματα. (στην Αττική προς το παρόν)
Για όσους δεν γνωρίζουν, η παρασκευή του αγνού και εξαιρετικά ωφέλιμου για την υγεία μας  προϊόντος, γίνεται από μούστο, χωρίς προσμίξεις, χωρίς προσθήκες συντηρητικών. Ο μούστος βράζεται για ώρες, μέχρι να εξατμιστούν τα υγρά και να μείνει αυτό το βαθύ κόκκινο υγρό που μπορείτε να το χρησιμοποιήσετε στην μαγειρική και στην ζαχαροπλαστική. 
Εγώ το προσθέτω σε όλα μου τα κοκκινιστά αντί για ζάχαρη, δίνει εξαιρετική γεύση και χρώμα! Παράλληλα δοκιμάστε να το αναμίξετε με ταχίνι και έχετε ένα καταπληκτικό και πεντανόστιμο άλειμμα για το   ψωμί στο πρωινό που σας προσφέρει ενέργεια! 

Και έρχομαι στο δεύτερο προϊόν, που αποτελεί πρωτοτυπία της Πατρικής γης!


Αλμυρόλαδο! Ιδανικό για μαρινάρισμα κρεάτων, αρωματίζει πολύ ωραία σαλάτες με ντομάτα κυρίως, ενώ είναι μοναδικό για μπρουσκέτες με τυρί και ντομάτα. 
Χρησιμοποιήστε το για κρέατα σχάρας επίσης!
Ιδιαίτερο στην γεύση, μια σως που λανσάρισε η Πατρική γη και όσοι δοκίμασαν ξετρελάθηκαν. 

Και παράλληλα η Πατρική γη, διαθέτει εξαιρετικά παρθένο ελαιόλαδο με την χαμηλότερη οξύτητα και σε λίγες μέρες κυκλοφορούν και τα νέα της προϊόντα  Ξύδι και... Ηδύοξον το βαλσαμικό! (το αγαπημένο σε πολλούς μπαλσάμικο!) 


Είναι πολύ όμορφο να βλέπεις το παιδί σου να προχωράει, ν' ανοίγει τα φτερά του και γι αυτό φαντάζομαι ότι καταλαβαίνετε πώς νιώθω. αλλά κι αν ακόμα κάποιοι ενοχληθούν που τόσο απροκάλυπτα διαφημίζω την Πατρική γη, ένα έχω να τους πω: 
Μάνα είμαι, έχω το...ακαταλόγιστο!!!!!    




13 Οκτωβρίου 2013

Τέλος τρύγου για την Πατρική Γη!

Πριν λίγες μέρες είχαμε βρεθεί στο κτήμα Βασιλείου με την Χρυσηίδα Δημουλίδου για να γιορτάσουμε το Καρποθέρι τους. Αυτό μας έδωσε την ιδέα, σε μένα και στον Γιώργο, να κάνουμε το δικό μας Καρποθέρι, αλλά πολύ πιο οικογενειακά! Βλέπετε μετά από έναν ολόκληρο μήνα σκληρής δουλειάς της οικογένειας Μαντά το ολόγλυκο πετιμέζι της εταιρείας του γιού μας Πατρική γη είναι έτοιμο! Εξάλλου το καμάρι μας, έκλεισε και συμφωνία με μια αλυσίδα γνωστών σούπερ μάρκετ και έτσι είχαμε διπλό λόγο για να γιορτάσουμε (δεν θέλουμε και πολύ εμείς) και μαζευτήκαμε για....κόκκορα με μακαρόνια στα καζάνια που βράζαμε μέχρι πρότινος τον μούστο για να γίνει πετιμέζι! Και ιδού η πρώτη φωτογραφία.....


Μην σας κάνει εντύπωση το μέγεθος! Τα άτομα 30 (οι κοντινοί δηλαδή) και από το πρωί όλοι στις επάλξεις για να μαγειρέψουμε!






Ξαδέλφια, συμπέθεροι, κουμπάροι, παιδιά (και το σκυλί μας μαζί) 
ανασκουμπωθήκαμε πρωί πρωί και πρώτα μπήκαν στην τεράστια κατσαρόλα τα 6(!) κοκόρια με 14(!) κιλά σάλτσα ντομάτας, πιπέρια, αλάτια, μυρωδικά και φυσικά μπόλικο πετιμέζι  για να γίνει ακόμα πιο νόστιμη η σάλτσα! 

Και ιδού το αποτέλεσμα! 












Βγάλαμε τα κοκόρια από την κατσαρόλα για να συνεχίσουμε με τα μακαρόνια.
Προηγουμένως, στην άλλη μεγάλη κατσαρόλα, είχαν βράσει και 8-9 κουνουπίδια για την σαλάτα μας.




Και ήρθε η ώρα να ολοκληρώσουμε το φαγητό μας..... 8 κιλά μακαρόνια βρέθηκαν να βράζουν και ο Γιώργος είχε αγοράσει και....ειδική πιρούνα!
Στο μεταξύ το τραπέζι είχε στρωθεί τα τσίπουρα είχαν μπει και ο Αλέξανδρος είχε φροντίσει για μια τηγανιά με λουκάνικο φέτα και....πετιμέζι φυσικά μέχρι να ετοιμασθεί το φαγητό. 



Ανακατεύαμε  τακτικά την τεράστια κατσαρόλα και δεν ήταν μόνο για να μην κολλήσουν τα μακαρόνια, αλλά και γιατί είχε πλάκα η κατσαρόλα του...Κύκλωπα με την τεράστια πιρούνα!


Παρ' όλο που η μέρα είχε ξεκινήσει νωρίς, τελείωσε στις 9 το βράδυ, γιατί μετά το φαγητό, ήρθαν οι καφέδες και μετά τους καφέδες όλων των ειδών τα γλυκά! Πορτοκαλόπιτες, παγωτά, γιαούρτι με μέλι και γλυκά κουταλιού, τούρτες, τιραμισού, όλα χειροποίητα αλλά η γλύκα τους δεν κατάφερε να ξεπεράσει την γλύκα της μέρας που πέρασε με φωνές και γέλια και σχέδια για την επόμενη μάζωξη και φυσικά ευχές για την Πατρική Γη και το πετιμέζι της ! 





2 Οκτωβρίου 2013

Κάθε χρόνο τέτοια μέρα!


Είναι κοινό μυστικό πια, πως μια και συγκεκριμένη ημερομηνία υπογράφω το συμβόλαιο για το νέο βιβλίο και αυτή είναι η 23η Σεπτέμβρη! 
Μόνο που φέτος υπήρχε μια ιδιαιτερότητα καθώς τα συμβόλαια ήταν ΔΥΟ!!  Βλέπετε μετά από δώδεκα χρόνια....οι πρόσφυγες γυρίζουν σπίτι τους! Γι αυτό και οι δύο τούρτες. Κι αυτό συνήθειο το έχω, να κάνω πάντα παραγγελία μια τούρτα για κάθε νέο βιβλίο και να κερνάω το εκδοτικό μου σπίτι για το καλό. 
Αριστερά λοιπόν η τούρτα για το νέο βιβλίο που θα έχει τίτλο "Τα πέντε κλειδιά" και δεξιά... ένα μυρωδάτος καφές στην χόβολη που θα σερβίρεται από δω και πέρα από τις εκδόσεις Ψυχογιός. Το πρώτο μου βιβλίο με το τίτλο "Την μέρα που σε γνώρισα" επανακυκλοφορεί με τον αυθεντικό τίτλο, αυτό που του έδωσα όταν το έγραφα: 
                     "Ήταν ένας καφές στην χόβολη".
Δεν ξέρω ακόμα πότε θα κυκλοφορήσει, αν δηλαδή είναι μέσα στο 2013 ή τους πρώτους μήνες το 2014, αλλά είμαι πολύ χαρούμενη που όλα μου τα βιβλία, μαζεύτηκαν πια, κάτω από την ίδια εκδοτική στέγη! 

Εδώ με βλέπετε να υπογράφω. Αριστερά ο κύριος Ψυχογιός και δεξιά η Αγγέλα Σωτηρίου υπεύθυνη του εκδοτικού (Το αγγελάκι μου, όπως την λέω) και η Σωτηρία Καράμπελα υπεύθυνη του λογιστηρίου. Επίσης είναι και η τελευταία μέρα που φόρεσα το σκουφάκι. Έκλεισε κι αυτός ο κύκλος, την ημέρα που άνοιγε ένας ολοκαίνουριος.

Και εδώ με όλη την drean team των εκδόσεων Ψυχογιός, την όμορφη και πολυαγαπημένη μου εκδοτική οικογένεια! Τους αγαπάω πολύ και το ξέρουν, με αγαπούν και το νιώθω. 
Ας είναι καλοτάξιδα κι αυτά τα δύο βιβλία στην θάλασσα της δικής σας αγάπης.....

24 Σεπτεμβρίου 2013

Δημουλίδου- Μαντά μαζί στο Καρποθέρι!!!!!

Κυριακή 29 Σεπτέμβρη 2013.


Το κτήμα Βασιλείου (1 χλμ. Λεωφ. Κορωπίου - Μαρκοπούλου) γιορτάζει το τέλος του τρύγου μ' ένα πρωτότυπο διήμερο, γεμάτο εκδηλώσεις πολιτιστικού περιεχομένου. Η Χρυσηίδα κι εγώ  θα βρισκόμαστε εκεί την δεύτερη μέρα για να παρουσιάσουμε τα βιβλία μας και να μιλήσουμε με όσους από εσάς επιλέξετε να περάσετε μαζί μας το μεσημέρι της Κυριακής. 'Όπως θα διαβάσετε και στην πρόσκληση η είσοδος είναι ελεύθερη, θα υπάρχουν ειδικές τιμές στα βιβλία αλλά και στα αξεσουάρ κρασιού, ενώ έκπτωση θα έχουν και τα κρασιά. Θα δοκιμάσετε λοιπόν τα κρασάκια σας μαζί με παραδοσιακά πιάτα, θα περιηγηθείτε στο κτήμα και για πρώτη φορά ΜΑΖΙ η Χρυσηίδα και εγώ! Σας περιμένουμε στις 12 μμ!!!!!




19 Σεπτεμβρίου 2013

Υστερόγραφο ζωής.... της Ελένης Τσαμαδού (ΨΥΧΟΓΙΟΣ)

Υπάρχουν συγγραφείς που δεν με νοιάζει καθόλου με ποιο θέμα καταπιάνονται, ξέρω από την αρχή ότι θα μου αρέσει ότι κι να έγραψαν. Αυτή είναι η περίπτωση της Ελένης Τσαμαδού και σας δίνω το δικαίωμα να πείτε ότι δεν είμαι αντικειμενική, αλλά την Ελένη την αγαπώ και σαν άνθρωπο και σαν συγγραφέα! Από το πρώτο της βιβλίο που διάβασα, το «Οι θεοί πέθαναν στην Ρώμη», μέχρι και το τελευταίο της, το «Υστερόγραφο ζωής», δηλώνω φανατική της αναγνώστρια!

Λίγα λόγια για το βιβλίο:

Το βιβλίο ξεκινάει μ’ έναν τρόπο που σε καθηλώνει από τις πρώτες δύο σελίδες. Ένα τηλεφώνημα ανάμεσα σε δύο ανθρώπους που κατανοείς ότι κάποτε πρέπει ν’ αγαπήθηκαν πολύ και στην δύση της ζωής τους, επικοινωνούν για το τελευταίο αντίο. Από την επόμενη σελίδα, καταλαβαίνεις ότι η γυναίκα του τηλεφωνήματος είναι μητέρα του ήρωα που τον εγκατέλειψε όταν ήταν μωρό ακόμα. Ενήλικος πια ο Γιάννης, παντρεμένος με την Μαρίνα, θα βρεθεί με το ημερολόγιο της μητέρας του στα χέρια για να γνωρίσει το εβραϊκό κομμάτι του παρελθόντος του, αφού η μητέρα του ήταν Εβραία και το όνομά της ήταν Ραχήλ.
Είναι από τα βιβλία που το να γράψεις την περίληψή του, είναι μάταιο, πιστέψτε με. Από τις πρώτες δέκα σελίδες, ξεχνάς να φας, να πιείς, να κάνεις οτιδήποτε που θα σε κρατήσει μακριά του. Η συναρπαστική ζωή της Ραχήλ που ξεκινάει από την Θεσσαλονίκη, πηγαίνει στην Ελβετία, επιστρέφει στην Πάτρα και φτάνει μέχρι τα στρατόπεδα συγκέντρωσης δεν περιγράφεται σε λίγες γραμμές, αλλά μένει στην ψυχή του αναγνώστη.
Εξελίσσεται σε δύο χρόνους, χωρίς όμως να μπερδεύει τον αναγνώστη ούτε στο ελάχιστο. Στο «τότε» και στην Ραχήλ και στο «σήμερα» με τον Γιάννη, τον γιο της, που ενώ μισεί την μητέρα που τον εγκατέλειψε, όσο προχωρεί η ανάγνωση του ημερολογίου της, κατανοεί, ξαφνιάζεται, πονάει και επαναδιαπραγματεύεται την δική του ζωή και τα λάθη του.
Στα συν του βιβλίου, ότι η αγαπημένη συγγραφέας, όταν φτάνει στο στρατόπεδο συγκέντρωσης, δεν αναλώνεται σε χιλιοειπωμένες φρικιαστικές εξιστορήσεις, μένει στην ουσία των πραγμάτων, δεν ξεστρατίζει επιδιώκοντας με «κόλπα» την συγκίνηση του αναγνώστη, δεν την εκβιάζει, την αφήνει να έρθει φυσιολογικά από μια ιστορία που έχει όλα τα εχέγγυα για να συγκινήσει έτσι κι αλλιώς τον αναγνώστη. Η γραφή της πάντα υπέροχη, μελίρρυτη, ζωγραφίζει εικόνες και συναισθήματα, μια μεγάλη κυρία της ελληνικής λογοτεχνίας, υπογράφει ένα μυθιστόρημα που με άγγιξε από την πρώτη μέχρι και της τελευταία του σελίδα!  Δεν θα θέλετε να τελειώσει,  είμαι σίγουρη και η δική μου προτροπή, είναι μην το προσπεράσετε, διαβάστε το! Το εξώφυλλο απόλυτα ταιριαστό, σχεδόν τρυφερό και η τιμή του στα 17,70, αλλά μπορείτε να το βρείτε και στα 15,93 Ευρώ. (522 σελίδες)




Η ΕΛΕΝΗ Κ. ΤΣΑΜΑΔΟΥ σπούδασε νομικά στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, καθώς και International Legal Studies στο American University, Washington College of Law. Σταδιοδρόμησε ως δικηγόρος στην Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος από το 1966 μέχρι το 2000, οπότε αποχώρησε με τον ανώτατο βαθμό ιεραρχίας. Ασχολήθηκε κυρίως με θέματα Διεθνών Συναλλαγών και Ιδιωτικοποιήσεων. Τα έτη 2000-2004 εργάστηκε ως ειδική σύμβουλος σε νομικά θέματα των Υπουργών Ανάπτυξης, και Οικονομίας και Οικονομικών. Είναι παντρεμένη και έχει δύο κόρες. Από τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ κυκλοφορούν τα μυθιστορήματά της ΟΙ ΘΕΟΙ ΠΕΘΑΝΑΝ ΣΤΗ ΡΩΜΗ, το οποίο έχει μεταφραστεί στα γερμανικά με τον τίτλο EIN KONIGREICH FUR EIN GRAB, Η ΕΤΑΙΡΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ, Ο ΧΟΡΟΣ ΤΩΝ ΜΥΣΤΙΚΩΝ, ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ και Ο ΕΠΙΣΚΕΠΤΗΣ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ.

9 Σεπτεμβρίου 2013

Αργός χορός.... της Γιόλας Δαμιανού Παπαδοπούλου (ΔΙΟΠΤΡΑ)

Είναι κάποιοι συγγραφείς που δεν κοιτάζω καν το οπισθόφυλλο πριν αγοράσω το βιβλίο τους. Μια από αυτές είναι η Γιόλα Δαμιανού Παπαδοπούλου και όπου σταθώ και όπου βρεθώ μιλάω πάντα και προτείνω τα βιβλία της. Το τελευταίο; «Αργός χορός».

Λίγα λόγια για το βιβλίο:

Ο Αλέκος είναι ένας νέος άντρας που επιστρέφει στην Κύπρο από τις σπουδές του στην Αμερική και ανυπομονεί να δουλέψει ως σκηνοθέτης, αλλά τα πράγματα δεν είναι εύκολα για εκείνον όπως για χιλιάδες νέους της γενιάς του. Δίπλα του είναι η Άννα, η κοπέλα που αγαπάει, αλλά η σχέση τους κλυδωνίζεται, καθώς εκείνη έχει ήδη τακτοποιηθεί επαγγελματικά και ο Αλέκος αισθάνεται υποδεέστερος κι αυτό πολύ γρήγορα θα επιφέρει προβλήματα στην σχέση τους. Την χρονική στιγμή που η απόφαση να φύγει για το εξωτερικό ξανά, αρχίζει να εδραιώνεται μέσα του και η σχέση του με την Άννα οδεύει προς διάλυση, η γιαγιά του, του παραδίδει το ημερολόγιό της και του ζητάει να το διαβάσει και να κάνει ταινία την ζωή της.
Από κει και μετά το βιβλίο αρχίζει να παλινδρομεί ανάμεσα στο σήμερα και στο χθες και γίνεται τόσο συναρπαστικό όσο δεν μπορείτε να φανταστείτε. Η γιαγιά Σοφία και ο ανεκπλήρωτος έρωτάς της, οι διωγμοί, ο πόλεμος, οι καταστροφές και τα συντρίμμια που πληγώνουν τις ψυχές, παρασύρουν τον Αλέκο σε δίνη που επιφέρει αλλαγές και στον δικό του τρόπο σκέψης. Η γιαγιά Σοφία και το ημερολόγιό της, γίνονται το μαγικό ραβδί που οδηγεί τον Αλέκο όχι μόνο στην λύτρωση, αλλά και στην ευτυχία. Μέσα από την αφήγηση μαθαίνει τον εαυτό του, κατανοεί τα λάθη του και καταφέρνει ν’ απαλλαγεί από την εσωστρέφεια που τον χαρακτηρίζει.
Εκπληκτικό για άλλη μια φορά το δημιούργημα της Γιόλας, διαβάζεται απνευστί και ανάμεσα στις σελίδες του παρελαύνουν και συγκλονιστικά ιστορικά γεγονότα της Κύπρου που χωρίς να κουράζουν φωτίζουν την ιστορία του βασανισμένου αυτού λαού και σε κάνουν να υποκλίνεσαι για άλλη μια φορά στο πείσμα του, στην δύναμή του και στις αντοχές του. Ίσως γι αυτό αγαπώ την Κύπρο τόσο πολύ. Λες και αναβλύζει δύναμη από την καρδιά αυτού του νησιού και θεριεύει τους κατοίκους του. Έχουν μια σπάνια ιδιαιτερότητα που σ’ αυτό το βιβλίο αποκαλύπτεται περίτρανα. Μην φανταστείτε ότι είναι ιστορικό ή ότι θα σας κουράσει. Θα σας γοητεύσει, θα σας παρασύρει, δεν θα θέλετε να το αφήσετε από τα χέρια σας!
Σαφώς και θαύμασα την ηρωίδα γιαγιά Σοφία, γιατί αυτή είναι ουσιαστικά το κεντρικό πρόσωπο της ιστορίας  και δικαιολόγησα απόλυτα τις επιλογές που συντάσσονταν με το κλίμα της εποχής και την ανατροφή της. Ο ατίθασος χαρακτήρας της, αυτός που την έσπρωξε να γίνει μέχρι και αγωνίστρια στην ΕΟΚΑ, το επαναστατικό της πνεύμα, ο ανεκπλήρωτος έρωτάς της και η πλήρης υποταγή της αργότερα, ήταν μονόδρομος και δικαιολογήθηκε απόλυτα από την συγγραφέα σ’ αυτό το τόσο γοητευτικά μεστό μυθιστόρημα.
Διαφωνώ κάθετα με το αδιάφορο εξώφυλλο που δεν κινεί το ενδιαφέρον και αδικεί κατάφωρα το τόσο δυνατό αυτό έργο.  Άχρωμο, άνευρο, και τελείως ασύνδετο με το ίδιο το βιβλίο.
Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΔΙΟΠΤΡΑ σε 550 σελίδες και η τιμή του είναι στα 17,50 ευρώ.




Λίγα λόγια για την συγγραφέα: 

Η Γιόλα Δαμιανού-Παπαδοπούλου γεννήθηκε στη Λευκωσία. Έζησε μέρος των παιδικών και εφηβικών της χρόνων στο Κονγκό. Σπούδασε δημοσιογραφία και συνεργάστηκε με τα περιοδικά "Ο Κόσμος Σήμερα", "Ενημέρωση", "Σελίδες", και τις εφημερίδες "Αγών", "Ασύρματος", "Πορεία", "Φιλελεύθερος". Συνεργάστηκε επίσης με το Ραδιοφωνικό Ίδρυμα Κύπρου. Έλαβε μέρος σε ποιητικές εκδόσεις (1968-69) και εξέδωσε το βιβλίο διηγημάτων "Μπατούρε" (1988), το μυθιστόρημα "Ο Ψίθυρος του Δάσους" (1992), βραβείο μυθιστορήματος υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού Κύπρου, την "Αφρικάνικη Νύχτα" (1993), επανέκδοση Νέα Σύνορα-Λιβάνη, τα διηγήματα "Αφρικάνικες Στιγμές" (1998), Πανελλήνια βράβευση, "Το πεπρωμένο μιας ζωής" (2003). Έχει γράψει επίσης πολλά βιβλία για παιδιά. Ανάμεσά τους τα: "Μέσα από το φως του φεγγαριού", "Όλου του κόσμου τα παιδιά" (διηγήματα, Εκδόσεις Πατάκη 2004), για το οποίο τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Παιδικής Λογοτεχνίας το 2005, "Ο γαλάζιος δράκοντας" (μυθιστόρημα, εκδόσεις Εν Τύποις 2006). Τα διηγήματά της έχουν αποσπάσει πολλές διακρίσεις, όπως το Α΄ βραβείο ευρωπαϊκού διαγωνισμού διηγήματος των έντεκα δήμων της Βαλ ντι Νιέβολε της Ιταλίας, τον έπαινο του Πανελλήνιου διαγωνισμού διηγήματος του Δήμου Πετρούπολης και το Α΄ βραβείο του διαγωνισμού συγγραφής παραμυθιού ("Βόλτα με το φεγγάρι") για τη γνωριμία και την κατανόηση από παιδιά της ισότητας μεταξύ των ατόμων και της ίσης μεταχείρισης για όλους, που προκήρυξε το Γραφείο Τύπου και Πληροφοριών, το 2007-2008. Είναι μέλος του Κυπριακού ΠΕΝ και της Εθνικής Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών Κύπρου. Από το 1969 μέχρι το 1997 έζησε στη Νιγηρία με την οικογένειά της.

3 Σεπτεμβρίου 2013

Η καρδιά θυμάται.... της Καίτης Οικονόμου (ΨΥΧΟΓΙΟΣ)

Αγαπημένη Καίτη Οικονόμου και φέτος επέστρεψε μ’ ένα βιβλίο που κάνει διάλειμμα στην τριλογία της Λευκής Ορχιδέας της, μ’ ένα μυθιστόρημα γεμάτο ανθρώπινες ανατροπές.

Λίγα λόγια για το βιβλίο:
Η Ειρήνη μια νέα γυναίκα που μένει μόνιμα στο Ναύπλιο, σ’ έναν περίπατό της στην ακροθαλασσιά, ανακαλύπτει έναν άντρα που τον έχει ξεβράσει η θάλασσα μισοπεθαμένο. Όχι μόνο τον σώζει ειδοποιώντας ένα ασθενοφόρο, αλλά όταν ο άγνωστος αναρρώνει, τον παίρνει στο σπίτι της για να τον περιθάλψει. Ο άντρας πάσχει από ολική αμνησία, και η Ειρήνη αναλαμβάνει να του δώσει μια κάποια ζωή, μέχρι να θυμηθεί την παλιά του. Αναπόφευκτα οι δυο τους έρχονται κοντά και εκείνη νιώθει ερωτευμένη με τον Αλέξη, αυτό είναι το όνομα που του δίνει. Δύο μήνες μετά και ενώ όλα μοιάζουν να έχουν βρει τον ρυθμό της καθημερινότητας, στο κατώφλι της Ειρήνης θα βρεθεί η Χριστίνα για να τον αναζητήσει, δηλώνοντας ότι είναι η γυναίκα του. Το σοκ είναι πολύ μεγάλο τόσο για τον Αλέξη που το πραγματικό του όνομα είναι Αντρέας, όσο και για την Ειρήνη.
Από αυτό το σημείο και μετά, όλα ανατρέπονται. Ο Αντρέας ακολουθεί την γυναίκα του στο σπίτι τους νιώθοντας όμως ότι η προηγούμενη ζωή του έκρυβε πολλά και αναπάντητα ερωτήματα. Η Χριστίνα του φέρεται καλά, αλλά στέκει απόμακρη δίπλα του και δεν φαίνεται διατεθειμένη να φωτίσει την ζωή που έζησαν μαζί και εκείνος δεν θυμάται. Παράλληλα πρέπει να μάθει από την αρχή, όλους τους ανθρώπους που έχει ξεχάσει. Την μητέρα του, τον αδελφό του, τα πεθερικά του, τους πρώην συνεργάτες στον θίασο που δούλευε ως ηθοποιός και πάνω απ’ όλα ν’ ανακαλύψει τι του κρύβει η ίδια η γυναίκα του. Για το μόνο που είναι σίγουρος είναι ότι η Χριστίνα ήταν ο μεγάλος έρωτας της ζωής του, γιατί η καρδιά έχει δική της μνήμη τελικά….
Πολύ όμορφη συντροφιά μου έκανε το βιβλίο της Καίτης Οικονόμου, αυτή είναι η αλήθεια. Κατάφερε να με κάνει συνοδοιπόρο του Αντρέα στην εναγώνια προσπάθειά του ν’ ανακαλύψει το παρελθόν του, η μια σελίδα διαδεχόταν την άλλη και σε κάθε μια από αυτές, βυθιζόμουν όλο και πιο βαθιά στο μυστήριο της σχέσης Ανδρέα- Χριστίνας και όταν ολοκληρώθηκε η διαδρομή τους, το συμπέρασμα είναι αυτό ακριβώς που λέω πάντα: Η ειλικρινής συζήτηση ανάμεσα στα ζευγάρια είναι το μόνο μυστικό επιτυχίας για μια σχέση. Μυστικά και ψέματα οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στην διάλυση.
Πονηρή πάντως η Καίτη στην συγγραφή αυτού του βιβλίου! Στην αρχή νομίζεις ότι όλη η ιστορία έχει να κάνει με τον Αντρέα και την Ειρήνη για να διαπιστώσεις, στην αρχή ότι ο ρόλος της Ειρήνης είναι μόνο στην αρχή και επιπλέον πραγματική ηρωίδα είναι η Χριστίνα! Όπως πάντα η έμπειρη συγγραφέας, καταφέρνει να κρατήσει το ενδιαφέρον του αναγνώστη μέχρι το τέλος. Έχει ένταση, νεύρο και «τρέχει» ενώ κάποιες στιγμές του, φτάνει ο αναγνώστης να έχει αγωνία για την συνέχεια.
Η τιμή του στα 16,60 ευρώ, αλλά μπορείτε να το βρείτε και στα 14,94 ευρώ. Το εξώφυλλο, έχει την αύρα του καλοκαιριού που όλοι θέλουμε να έχουμε στην καρδιά μας! (392 σελίδες)




Η ΚΑΙΤΗ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ γεννήθηκε στην Αθήνα, όπου ζει και εργάζεται μέχρι σήμερα ως μεταφράστρια δεκάδων βιβλίων για ενηλίκους και παιδιά, μεταξύ των οποίων και της παγκοσμίως αγαπημένης σειράς με τις περιπέτειες του Χάρι Πότερ. Έχει συγγράψει άλλα εφτά μυθιστορήματα. Από τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ κυκλοφορούν με μεγάλη επιτυχία τα μυθιστορήματά της ΛΕΥΚΗ ΟΡΧΙΔΕΑ, ΤΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ ΤΗΣ ΜΑΓΙΣΣΑΣ και ΕΡΩΤΑΣ ΠΟΛΕΜΟΣ

26 Αυγούστου 2013

Στην σκιά του Αυγερινού.....Σοφία Βόικου (ΨΥΧΟΓΙΟΣ)

Το καλοκαίρι όσο κι αν δεν το θέλουμε, μας αφήνει πια, στο τέλος τους οι μέρες του και όλοι επανερχόμαστε σίγα σιγά στις καθημερινές μας ασχολίες και συνήθειες. 
Αρχή των βιβλίων λοιπόν, ενόψει και της φθινοπωρινής έκθεσης βιβλίου που θα ξεκινήσει όπου να ναι. Φέτος διάβασα πολλά και εξαιρετικά ενδιαφέροντα βιβλία. Αρχίζω να σας τα παρουσιάζω, με την σειρά που τα διάβασα. Πρώτο το νέο βιβλίο της Σοφίας Βόικου « Στην σκιά του Αυγερινού».

Λίγα λόγια για το βιβλίο:
Η Τερέζα Βολάνη, κόρη του στρατηγού Αλέξανδρου Βολάνη και της Αμαλίας, από πολύ μικρή φαίνεται να διαθέτει όλα εκείνα που κάνουν τον πατέρα της ν’ αγανακτεί και την μητέρα της να δυσφορεί. Είναι ατίθαση, πεισματάρα και ανυπότακτη. Η καλλιτεχνική της φύση, αλλά και ιδιοσυγκρασία, αυτή που την οδηγεί να ζητήσει την φοίτησή της στην σχολή Καλών τεχνών στο τμήμα της γλυπτικής,  αντιτίθεται με τις επιταγές της οικογένειας, που την θέλουν σύζυγο ενός φέρελπι αξιωματικού. Η Τερέζα δεν θα διστάσει να φύγει από το σπίτι και αυτή της η επανάσταση, οδηγεί στον εξοστρακισμό της από την καλή κοινωνία της εποχής. Φεύγει αφήνοντας πίσω της εκτός από τους γονείς της και τον αδελφό της Θεμιστοκλή πλήρως υποταγμένο στις οικογενειακές αρχές, άσχετα αν το σκοτεινό μυστικό που κρύβει, θα οδηγήσει μέχρι και τον πατέρα του στον τάφο.
Ο δρόμος που θα πάρει η Τερέζα θα την οδηγήσει κοντά στον διάσημο γλύπτη Άγγελο Αυγερινό. Δίπλα του, σαν μαθήτρια στην αρχή και σαν ερωμένη στην συνέχεια, η Τερέζα θα ρουφήξει άπληστα γνώση που σε συνδυασμό με το ταλέντο της, θα την οδηγήσουν σε νέα μονοπάτια.  Η πτώση του Αυγερινού, θα συμπαρασύρει όχι μόνο την ίδια, αλλά και την σχέση τους και είναι αυτή η ίδια η Τερέζα που θα καταφέρει να σώσει το γόητρο και την φήμη ενός μεγάλου γλύπτη, χωρίς ποτέ κανείς να μάθει την αλήθεια.
Η συνέχεια φυσικά στο βιβλίο, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός και είναι το τέταρτο της συγγραφέως.

Σε αυτό το βιβλίο, οφείλω την…. επανένταξή μου στις τάξεις του αναγνωστικού κοινού! Πριν από το βιβλίο της Σοφίας, είχε προηγηθεί ένα άλλο (που δεν θ’ αναφέρω) και το οποίο δεν προχωρούσε με τίποτα. Στην αρχή πίστεψα ότι κάτι έφταιγε σε μένα, θεώρησα ότι ίσως οι χημειοθεραπείες με είχαν κάνει να μην μπορώ να συγκεντρωθώ, ότι ίσως είχε πειραχτεί το μυαλό μου! Το ολοκλήρωσα με το ζόρι και περισσότερο από πείσμα, παρά από ανάγκη, προχώρησα στο επόμενο και… ω του θαύματος!  Η Τερέζα, της Σοφίας Βόικου, με τράβηξε σαν μαγνήτης, χάθηκα στις σελίδες του βιβλίου, με απορρόφησε και η πλούσια γραφή της, ως συνήθως, εγκλώβισε γλυκά το μυαλό μου. Ιδιαίτερα δυναμική η πένα της, ζωντάνεψε στα μάτια μου μια θυελλώδη ερωτική ιστορία, μου έδωσε πληροφορίες για μια εποχή, ενώ με έκανε κοινωνό μιας αδηφάγας εσωτερικής ανάγκης για δημιουργία.
Η Τερέζα, είναι μια επαναστάτρια της εποχής της και πληρώνει ακριβά τις επιλογές της. Το ταλέντο που είναι η ίδια της η ύπαρξη, γίνεται δυνάστης κάποιες φορές και καταστροφέας, ενώ τις περισσότερες την οδηγεί στην φωτιά. Αντικομφορμίστρια μέχρι το τέλος, αδιαφορεί για την κοινωνική της θέση, έναν καλό γάμο, το μόνο που υπάρχει για εκείνη είναι η γλυπτική και δέχεται ακόμα και να ταπεινωθεί για χάρη της, αρκεί να φτάσει στον στόχο της. Έρωτας, θαυμασμός, απόρριψη, πίκρα, πόνος και δάκρυ τόσα θα αποκομίσει στην διαδρομή της.
Ο Αυγερινός ένα πλάσμα που τα γρανάζια της επιτυχίας έγιναν τελικά καταλύτης.
Δίπλα τους η φαινομενικά άχρωμη και άοσμη Άννα που όμως κρατάει δέσμιο τον Αυγερινό και κινεί τα νήματα της ψυχής του, όπως τελικά διαφαίνεται από την ίδια την ιστορία τους. Ό ίδιος ο καλλιτέχνης ανασφαλής, κάποιες φορές ισορροπεί επικίνδυνα ανάμεσα στην λογική και στην παράνοια.
Η Καλυψώ που ζει την νύχτα, μπροστά στα φώτα του καμπαρέ και η γυναικεία της πλευρά καταπνίγει τον ανδρικό εαυτό της.
Αθήνα του μεσοπολέμου και το περιθώριο μαζί με τους ανθρώπους του το φόντο για μια συγκλονιστική ιστορία γεμάτη από την ομορφιά της γλυπτικής, εικόνες που αναδύονται, ιδιαίτερα δυνατές, συναισθήματα οδυνηρά και οι ήρωες στην αναζήτηση του εαυτού τους.
Η ένστασή μου αφορά στο τέλος, που ήρθε λιγάκι απότομα, που με άφησε ανικανοποίητη, ήθελε λίγο ακόμα για να ολοκληρωθεί όπως ίσως θα έπρεπε η ιστορία, αλλά εδώ θα θυμηθώ την συγγραφική μου ιδιότητα και θα συναινέσω στο γεγονός ότι έτσι ήθελε η συγγραφέας να τελειώσει το έργο της, έτσι και έκανε!  Εγώ το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να την συγχαρώ για ένα ακόμα όμορφο ταξίδι που μου χάρισε, σε μια εποχή όχι και τόσο μακρινή, αλλά σίγουρα εξαιρετικά γοητευτική.
Η τιμή του στα 16,60 ευρώ, αλλά μπορείτε να το βρείτε και με 14,94. (432 σελίδες)


Λίγα λόγια για την συγγραφέα:


Η ΣΟΦΙΑ ΒΟΪΚΟΥ γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε γαλλική φιλολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο Sophia Antipolis της Νίκαιας, στη Γαλλία, στον τομέα της Επικοινωνίας και του Πολιτισμού των χωρών της Μεσογείου. Σπούδασε επίσης Ιστορία της Τέχνης στην Ecole du Louvre στη Γαλλία. Έχει διδάξει Θεωρία της Επικοινωνίας και Ιστορία της Τέχνης στην ιδιωτική εκπαίδευση, ενώ για χρόνια διατηρούσε μόνιμη στήλη για τα εικαστικά δρώμενα σε διάφορα πολιτιστικά περιοδικά της Θεσσαλονίκης. Έχει ασχοληθεί με τη μετάφραση βιβλίων και έχει γράψει δύο παραμύθια για παιδιά, ενώ από το 1997 δραστηριοποιείται επαγγελματικά στο χώρο της διαφήμισης και επικοινωνίας. Έχοντας περάσει από τη θέση της κειμενογράφου και καταλήγοντας διευθύντρια δημιουργικού, πολλές διαφημιστικές καμπάνιες φέρουν την υπογραφή της. Μιλάει αγγλικά, γαλλικά και ισπανικά. Είναι παντρεμένη και έχει δύο παιδιά. Από τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ κυκλοφορούν επίσης τα μυθιστορήματά της ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΣΗΜΑΔΙ, ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ και ΠΙΚΡΟ ΓΛΥΚΟ ΛΕΜΟΝΙ.

15 Ιουλίου 2013

Μπουνάτσα!!!!!!!

Πολυαγαπημένοι μου.... Μόνο έτσι θα μπορούσα να ξεκινήσω αυτή την ανάρτηση. Μόνο αυτή η προσφώνηση ταιριάζει σε όλους εσάς....
Ο εφιάλτης έλαβε τέλος! Μετά από πέντε μήνες ταλαιπωρίας  επιτέλους το κακό όνειρο πήγε εκεί που  ανήκε.... Στον αγύριστο! ΧΗΜΕΙΟΘΕΡΑΠΕΙΕΣ ΤΕΛΟΣ!
Το στομάχι μου είναι μια χαρά, εγώ είμαι ακόμα καλύτερα και το χαμόγελο έγινε ακόμα πιο πλατύ, γέλιο δυνατό πια και τα μάτια δακρύζουν από χαρά.....
Θέλω να πω πολλά ευχαριστώ και είναι αυτή, η πιο κατάλληλη στιγμή και μακάρι να καταφέρει η ψυχρή οθόνη του υπολογιστή να μεταφέρει την ίδια την ψυχή μου που τα εκφράζει.
Πρώτα απ' όλα εσάς!!!! Ποτέ δεν θα μάθετε τι μου προσφέρατε αυτούς τους μήνες και όσο κι αν προσπαθήσω δεν περιγράφεται! Πάνω από 3.500 άτομα, παρευρέθηκαν στις παρουσιάσεις που έγιναν σε όλη την Ελλάδα. Τα φιλιά και οι αγκαλιές σας ήταν για μένα το καλύτερο φάρμακο! Τα δώρα σας που τώρα ταξινομώ και στολίζω, αμέτρητα. Μετά από κάθε παρουσίαση γεμάτη η τσάντα μου από δώρα, εικόνες, φυλαχτά, μπουκαλάκια με αγίασμα, ματόχαντρα και τόσα άλλα! 
Και τώρα, που όλα πέρασαν, χαίρομαι που δεν καταλάβατε πόσο πολύ υπέφερα. Κάποιες παρουσιάσεις όπως της Μεγαλόπολης ας πούμε δεν τις θυμάμαι καν, ήμουν τόσο αυτοσυγκεντρωμένη στο να μην καταλάβει κανείς τους πόνους που είχα, που όταν ανακαλώ τις στιγμές, τις βλέπω μέσα από ομίχλη.  Τέλος καλό, όμως, όλα καλά! Και η αγκαλιά σας, βάλσαμο, χίλια ευχαριστώ σε όλους σας! 
Ευχαριστώ ακόμα τους βιβλιοπώλες που έκαναν τα πάντα ώστε να με διευκολύνουν, που με περιποιήθηκαν, που με πρόσεξαν, που θέλησαν να ελαχιστοποιήσουν την ταλαιπωρία μου όσο ήταν δυνατό. 
Ευχαριστώ τον εκδότη μου και τους συνεργάτες του για την αμέριστη συμπαράστασή τους. Ειδικά ο κύριος Ψυχογιός που με...μάλωνε κάθε φορά γιατί καταπονούσα τόσο τον εαυτό μου, γιατί έκανα τόσες παρουσιάσεις και υποψιάζομαι ότι μια γενναία κατσάδα πρέπει ν' άκουσε από τον υπέροχο αυτό άνθρωπο και το τμήμα Δημοσίων σχέσεων που τις κανόνισε, άσχετα αν εγώ είχα δώσει το πράσινο φως για τις περιοδείες μου! 
Ειδική μνεία στην Ζαμπία Μελικόκη,  από το τμήμα πωλήσεων. Εκείνη πέρασε την μεγάλη μπόρα της Πελοποννήσου και ειδικά της Μεγαλόπολης και του Ναυπλίου, όπου οι πόνοι είχαν χτυπήσει κόκκινο και η γλυκιά μου η Ζαμπία δεν έπαιρνε τα μάτια της από πάνω μου! Εκείνο το βράδυ στο Ναύπλιο  θα θυμάμαι πάντα την γλύκα του παγωτού που μου αγόρασε (ήταν το μόνο που με ανακούφιζε). Να σαι καλά κοριτσάκι μου! 
Ευχαριστώ πολύ τις συγγραφείς και τους συγγραφείς που μου στάθηκαν αυτό το διάστημα και ειδικά την Πένυ Παπαδάκη για την διακριτική της παρουσία στην ζωή μου, την Σοφία Βόικου για την αγάπη της, την Πασχαλία Τραυλού για το ενδιαφέρον της, την Τέσσυ Μπάιλα για τα μηνύματά της και τον κύριο Πολυράκη που μόλις έμαθε την περιπέτεια με την υγεία μου, έσπευσε να μου τηλεφωνήσει για να μου δηλώσει κι αυτός ως γιατρός, ότι θα ήταν περαστικό και ιάσιμο το πρόβλημα και το επανέλαβε στην παρουσίαση στον Εύοσμο όπου ήρθε για να με δει μαζί με την Σοφία Βόικου. επίσης την Μαρία Τζιρίτα που παρευρέθηκε στις παρουσιάσεις μου και την Ελένη Τσαμαδού που ήταν εκεί, στην πρώτη επίσημη παρουσίαση για να την αγκαλιάσω! Ένα μεγάλο ευχαριστώ και στην Χρυσηίδα Δημουλίδου για τα τρυφερά της μηνύματα και για τα δώρα της, δυο μεταξωτά μαντήλια που μου φάνηκαν πολύ χρήσιμα! Δεν ξεχνώ τον κύριο Κώστα Καρακάση που έσπευσε να μου τηλεφωνήσει και αυτός και να μου πει δύο λέξεις αγάπης, όπως μόνο εκείνος μπορεί. Αν ξεχνώ κάποιον, ας με συγχωρέσει. Αυτό το κείμενο γράφεται μέσα σε έντονη συναισθηματική φόρτιση, όπως καταλαβαίνετε. Είναι λίγες μέρες που έμαθα τα καλά νέα και ακόμα δεν έχω συνειδητοποιήσει ότι σιγά σιγά θα ξαναβρίσκω την Λένα όπως την ήξερα....
Κλείνοντας έστω κι αν το ξέρει, έστω κι αν του το είπα πολλές φορές, ένα μεγάλο ευχαριστώ στον άντρα μου.... Ότι κι αν ζήσαμε μαζί τριάντα χρόνια, δεν μπορεί να συγκριθεί με όσα περάσαμε αυτούς τους πέντε μήνες μαζί. Το ένα του χέρι κρατούσε σφιχτά το δικό μου και το άλλο, σκούπιζε τρυφερά τα δάκρυα που αναπόφευκτα κύλησαν αυτό το διάστημα. Δεν νομίζω ότι πέντε μήνες τώρα κατάφερε να κοιμηθεί ξένοιαστα, δεν νομίζω ότι πήρε τα μάτια του από πάνω μου ή ότι κατάφερε ν΄αναπνεύσει κανονικά.... 
Πίσω τα άσχημα λοιπόν και μπροστά τα όμορφα και η ευχή μου αυτή ισχύει για όλους όσους περνούν δύσκολα! 
Να είστε καλά!!!!

14 Μαΐου 2013

Επιτέλους!

Όχι ότι άργησε, αλλά όταν περιμένεις κάτι πολύ, σου φαίνεται ότι αργεί. Έπεσε και το Πάσχα, πολύ θέλει; Πάντως ήρθε επιτέλους η ώρα! 
Η Ντάτα προ των πυλών! Από αυτή την Πέμπτη 16 Μαΐου στα βιβλιοπωλεία κι εγώ.... στον δρόμο, με την γνωστή βαλίτσα στο χέρι για να έρθω να σας την συστήσω, να σας μιλήσω για το πλάσμα που μου έκλεψε μυαλό και καρδιά!
Οι παρουσιάσεις πολλές όπως πάντα, σε όλη την Ελλάδα, όπου προλαβαίνω δηλαδή, γιατί το καλοκαίρι δυσκολεύει λίγο την κατάσταση! 
Και ξεκινάμε με την πρώτη επίσημη παρουσίαση! 
ΔΕΥΤΕΡΑ 20 ΜΑΙΟΥ  στις 19:30 στο PUBLIC, στο Σύνταγμα, μαζί με την Κατερίνα Ζαρίφη σε μια διαφορετική βραδιά και σας περιμένω! 
Από την επόμενη μέρα κιόλας, ξεκινάω περιοδείες!
Πύργος, Ναύπακτος, Αγρίνιο, Κατερίνη, Κρύα Βρύση, Ξάνθη, Κομοτηνή, Αλεξανδρούπολη, Καλαμάτα, Σπάρτη, Μεγαλόπολη, Θεσσαλονίκη, Λάρισα, Γιάννενα, Ιθάκη, Ρόδο, Κω και ακόμα δεν έχει ολοκληρωθεί ο κατάλογος! Στην Αθήνα θα επιστρέφω μόνο για τις χημειοθεραπείες μου και θα συνεχίζω. 
Πριν όμως, το βίντεο από τις εκδόσεις Ψυχογιός για την αγαπημένη μου....

Ελπίζω να σας άρεσε, εγώ το λάτρεψα, αλλά  δεν είμαι αντικειμενική, όλα πάνω στην Ντάτα τα λατρεύω!
Όσοι έχετε πρόσβαση στο fb βέβαια, θα έχετε και πιο άμεση ενημέρωση, αλλά κι από δω, θα προσπαθώ να σας ενημερώνω!
Όπως καταλάβατε, είμαι ενθουσιασμένη, δεν βλέπω την ώρα να ξεκινήσω, να έρθω να σας βρω, να νιώσω πάλι ανάμεσά σας! 
Α! Και μην το ξεχάσω! αυτή την Παρασκευή, θα βρίσκομαι το πρωί στο ραδιόφωνο του Λάμψη fm με τον αγαπημένο μου Μάκη Πουνέντη και τα κορίτσια του Μαρία Μπεκατώρου και Μαρία Ηλιάκη  ενώ το μεσημέρι έχω ραντεβού με την Ελένη Μενεγάκη στον Άλφα! 
Δεν είναι τρομερό;;;;;
Φιλιά πολλά σε όλους και καλή αντάμωση!!!!!!!!!!

28 Απριλίου 2013

Πάσχα 2013!


Πάσχα 2013…. 
Αλλιώτικο με όλη την σημασία της λέξης! 
Από τις μελαγχολικές γιορτές γιατί έλειπε ένας από την παρέα, θα είμαστε όλοι μαζί ξανά! Το σπίτι υπ’ ατμόν για μια ακόμα φορά! Οι δουλειές πολλές και όλες με αφορμή την χαρά και μου έλειψε αυτό!!!
Οι μηχανές στο φουλ! Ντολμαδάκια, σπανακόπιτες, μελιντζανοσαλάτες για την νηστεία και από δίπλα τα αυγά, τα τσουρέκια, τα γλυκά (ο γιος μου θέλει γαλακτομπούρεκο, η κόρη μου κορμό, η νύφη μου cheese cake) και ένα σπίτι γεμάτο κόσμο και παιδιά! Η παρέα και πάλι μαζί και κανείς μας δεν θέλει να θυμάται πόσο υποφέραμε που έλειπε ο ένας τα Χριστούγεννα….
Και μέσα στο μεγαλοβδόμαδο και δύο γενέθλια! Τα δικά μου την Μ. Τρίτη και της νύφης μου την Μ. Παρασκευή! Και καλά η μικρή, μικρή είναι, τι να καταλάβει με έναν ακόμα χρόνο;
Εγώ που θα σταθώ στα καλά καθούμενα στο κατώφλι των πενήντα (Κύριε των Δυνάμεων, 49 γίνομαι), τι να πω; Και άντε πάλι να ψάχνεις πού πήγαν αυτά τα χρόνια και να μην τα νιώθεις, αυτό είναι το καλύτερο! Κι όσο περισσότερο το σκέφτομαι το μόνο που μπορώ να αισθάνομαι είναι ότι είμαι ευλογημένη…
Δίπλα μου ένας καλός σύντροφος (ίσως ο καλύτερος του κόσμου), τα παιδιά μου τα λατρεμένα  και ακόμα οι φίλοι μου οι αγαπημένοι, η οικογένεια που αγαπώ, που είναι πάντα δίπλα μου στα καλά και στα άσχημα.
Σιγά μην μιλήσουμε για άσχημα! Μπροστά μου, δίπλα μου, γύρω μου, τόσες χαρές… Πού να τολμήσει να σε αγγίξει το άσχημο; Πού να τολμήσει να σε πλησιάσει το κακό;
Αγαπημένοι μου, όλοι εσείς που μαζί σας μοιράστηκα, μοιράζομαι και θα μοιράζομαι ότι μου συμβαίνει, βιβλίο ορθάνοιχτο η ζωή μου στα μάτια σας, να είστε καλά! Μου δώσατε αγάπη και σας στέλνω την δική μου, μαζί με τις ευχές μου:
Καλή Ανάσταση με πολλά, πολλά, πολλά, χαμόγελα! Δώστε ένα μεγάλο φιλί στους αγαπημένους σας και μην διστάζετε να τους πείτε τι σημαίνουν για σας! 
Η πιο κατάλληλη στιγμή να μιλήσουμε για αισθήματα είναι…. ΤΩΡΑ  Καμιά αναβολή! Η αγάπη δεν πρέπει να περιμένει για να λέγεται και να δείχνεται!

Καλό Πάσχα! 

15 Απριλίου 2013

Για όλους εσάς!

Όταν έκανα την προηγούμενη ανάρτηση, δεν περίμενα αυτό που θ' ακολουθούσε απ' όλους εσάς! Κακώς θα μου πείτε! Τόσα χρόνια και πέρα από τα βιβλία, καταφέραμε να οικοδομήσουμε μια σχέση ζωής, εσείς και εγώ. Mail, face book και ιστολόγιο, κατακλύστηκαν από μηνύματα αγάπης, ενθάρρυνσης αλλά και ανησυχίας. 
Γι αυτό κάνω την ανάρτηση αυτή και τελειώνουμε με τα θέματα υγείας, έχουμε από δω και πέρα να λέμε για πιο ευχάριστα πράγματα! 
Είμαι πολύ καλά! Αυτή την εβδομάδα θα κάνω την τρίτη κατά σειρά χημειοθεραπεία, αλλά έχουμε δρόμο ακόμη και οι νέες εξετάσεις το καλοκαίρι, όταν ολοκληρώσω τον κύκλο, θα μας υποδείξουν την συνέχεια. 
Δεν πονάω, δεν υποφέρω, δεν έχω παρενέργειες από τις χημειοθεραπείες πλην ελαχίστων και ανάξιων λόγου, μένει μόνο το ψυχολογικό κομμάτι το οποίο όμως φροντίσατε εσείς και η οικογένειά μου!  
Δεν λέω ότι είναι εύκολο, ούτε υποτιμώ τις δυσκολίες, αλλά και δεν τις υπερτιμώ! Το είπα και θα το ξαναπώ, στάθηκα τυχερή, το λέμφωμα (έτσι λέγεται) θα ήταν επικίνδυνο, αν δεν το προλάβαινα! 
Και για να σας βεβαιώσω ότι είμαι καλά, σας παραθέτω και φωτογραφικό ντοκουμέντο! 
Εξάλλου, μετά το Πάσχα που βγαίνει το βιβλίο, ξεκινώ περιοδείες και θα με δείτε από κοντά, με νέο λουκ όπως σας είπα, γιατί με την περούκα τσακώθηκα οριστικά και αμετάκλητα! 
Σας ευχαριστώ όλους, όσο δεν φτάνει ο νους σας σας ευχαριστώ, για όσα μου γράψατε, για όσα μου είπατε για τις ευχές σας, τις προσευχές σας και όλη την θετική ενέργεια που κατάφερε να σπάσει τα στεγανά του ψυχρού υπολογιστή και να με φτάσει!