Πότε ήρθε, πότε έφυγε αυτό το Πάσχα, ούτε το κατάλαβα! Μάλλον το πότε έφυγε το κατάλαβα, είχαν κάτι να πουν γι αυτό τα πόδια μου, η μέση μου, τα χέρια μου....
Γενικά όλα τα μέλη μου από την κούραση είχαν πολλά να μου πουν, αλλά σιγά που θα τ' ακούσω! Όσο αντέχω, θέλω το σπίτι γεμάτο κόσμο και μένα να πηγαινοέρχομαι για να εξυπηρετώ και ν΄ακούω τα γέλια και τις φωνές τους. Βίτσια είναι αυτά...
Από νωρίς ξεκίνησε η μέρα, στις 7 ήμασταν όλοι στο πόδι και γι αυτό κατά τις δώδεκα άρχισαν να ζητάνε...διάφορα, αλλά ήμουν προετοιμασμένη....
Μεζεδάκια απλά και λίγο κρασάκι για τους ψήστες. (αλλά δεν έφαγαν μόνο αυτοί φυσικά!) Μπουρεκάκια πολίτικα με φέτα αυγό και άνιθο, ντοματούλα, ψωμάκι, τυράκι και... κάτι λουκάνικα που βγήκαν ζεστά για να συνοδέψουν το κρασί.... μην τους πειράξει! (αυτά δεν τα φωτογραφήσαμε, δεν προλάβαμε!)
Μέχρι το μεσημέρι γέμισε ο κήπος κόσμο. Το απόγευμα ξεπεράσαμε τα είκοσι πέντε άτομα, μέχρι που δεν είχα άλλες κούπες για καφέ πλέον! Τα γλυκά ανάρπαστα, το γαλακτομπούρεκο, ειδικά, ούτε που πρόλαβα να το δω και είχα κάνει και μεγάλο ταψί! Να, ένα κομμάτι που πρόλαβα τουλάχιστον να φωτογραφίσω!
Η οικογένεια, οι συμπέθεροι, οι φίλοι, μετά τα ξαδέλφια και λίγο μετά το φαγητό, ήρθαν και οι φίλοι των παιδιών και γίναμε όλοι μια μεγάλη παρέα, γελάσαμε με την καρδιά μας, φάγαμε (αυτό δεν θέλω να το θυμάμαι) με την ψυχή μας, πειράγματα από παντού, βγήκαν και παλιές ιστορίες του καθενός για να γελάσουν οι υπόλοιποι με αγαπημένες γκάφες....
Τις προηγούμενες μέρες είχαν γίνει όλα σωστά, όλα όπως κάθε χρόνο, τα είχα τακτοποιημένα στην ψυχή μου. Τα παιδιά κοινώνησαν, ζυμώσαμε τσουρέκια (έκτακτα έγιναν φέτος, από τα χεράκια της κόρης μου), βάψαμε αυγά έπαιξαν γιαγιά και εγγονή, (η μητέρα μου με την κόρη μου), την Μ. Παρασκευή πήραμε με την σειρά τα νεκροταφεία γι αυτούς που έφυγαν, επιτάφιος για πρώτη φορά στο κέντρο της Αθήνας (και ήταν υπέροχα) και Μ. Σαββάτο να τρέχουμε και να μην προλαβαίνουμε για την προετοιμασία της Ανάστασης αλλά και της άλλης μέρας!
Ήταν πολύ όμορφα! Γέμισε η ψυχή μου ομορφιά και αγάπη, είχα γύρω μου, όλους όσους σημαίνουν πολλά για την ζωή μου την ιδια....
Και του χρόνου λοιπόν, με υγεία και...ακόμα περισσότερο κόσμο, γιατί όχι;
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!