Κάθε βιβλίο, ένα καράβι....

Πάμε να ταξιδέψουμε την ψυχή μας....

Γερό σκαρί κάθε βιβλίο, μπορεί να μας φτάσει μακριά....



3 Ιανουαρίου 2012

2012!!!!!!!!!!!!!!

Ήρθαν τα Χριστούγεννα και η Πρωτοχρονιά...
Πέρασαν τα Χριστούγεννα και η Πρωτοχρονιά....
Όπως κάθε χρόνο, οι μέρες κύλησαν σαν νερό και μετράμε ήδη τις πρώτες μέρες ενός καινούριου χρόνου που όμως θα έχει πολλά από τα...βάσανα του προηγούμενου....
Άγραφες οι σελίδες του νέου τεφτεριού, μπροστά μας το άγνωστο και όπλο μας η ελπίδα για να τις γεμίσουμε τουλάχιστον με αισιοδοξία.
Φέτος η Πρωτοχρονιά με βρήκε απόλυτα ευτυχισμένη και απόλυτα...εξουθενωμένη!
Ευτυχισμένη γιατί για μια ακόμα φορά, Ο Θεός ευλόγησε το σπίτι μας και το τραπέζι μας να είναι γεμάτο από αγαπημένους, αλλά και από νέα παιδιά.
Ευλογία είναι να στρέφεις το βλέμμα και να βλέπεις τα παιδιά σου, τους φίλους τους που ήρθαν και πέρασαν μαζί  μας εκείνη την βραδιά όχι γιατί έτσι έπρεπε, αλλά γιατί έτσι ήθελαν. Γιατί το επέλεξαν....

Στρώσαμε με την κόρη μου το τραπέζι από νωρίς, βοηθός εγώ, όπως συνήθως τα τελευταία χρόνια που η διακόσμηση είναι δική της δουλειά, ανάψαμε τα φώτα, το σπίτι άρχισε να γεμίζει με γέλια και φωνές. (Γιατί πάντα τέτοιες ώρες τα μάτια μου γεμίζουν δάκρυα από την ευτυχία που δεν χωράει μέσα μου;)

Χαλάλι η κούραση, το φαγητό είχε επιτυχία, κι αν εμείς οι ...μεγάλοι δοκιμάζαμε απλώς για ευνόητους λόγους, τα παιδιά τίμησαν γενναία όλα όσα βγήκαν στο τραπέζι!

Η έκπληξη ήρθε όταν την θέση τους πήραν τα γλυκά εν αναμονή της αλλαγής του χρόνου.

Ήταν η δεύτερη  χρονιά μετά από 28 χρόνια, που την τούρτα για τα γενέθλια του άντρα μου δεν την έκανα εγώ. Πέρσι ανέλαβε η κόρη μας, φέτος η νύφη μας.... Τι σας είπα; Ευλογία τα νέα παιδιά!
Ήξερε την λατρεία του πεθερού της για λευκή σοκολάτα και ιδού το απότέλεσμα!
Το ερωτηματικό είναι γιατί μετά από μια ορισμένη ηλικία καλό είναι να μην τα λέμε τα χρόνια!
(Η αλήθεια είναι οτι μέσα στον ορυμαγδό, χάσαμε τα 55 κεράκια που έπρεπε να βάλουμε!)
Και ήρθε ο νέος χρόνος... Φιλιά αγκαλιές, ευχές και το ρόδι που έσπασε ο άντρας μου, σκόρπισε τα κατακόκκινα σποράκια του παντού! 
(Και όπως πέρσι έτσι και φέτος, είχα την συμπεθέρα μου να ανησυχεί για τον λεκέ στο μάρμαρο! Χλωρίνη η μαγική!)

Ήρθε η σειρά για τα δώρα που φέτος δόθηκαν μέσα από ένα όμορφο και διασκεδαστικό παιχνίδι, έμπνευση του συμπέθερου. Γέλια και  φωνές στο καθιστικό και χαρτιά, κορδέλες , μπροστά στο τζάκι και ξανά φιλιά και ευχές....

Όμορφα μπήκε η νέα χρονιά και ευχή όλων εκείνο το βράδυ να ειναι τόσο όμορφες και οι 365 μέρες του....


Κράτησα για το τέλος, ένα δώρο αναπάντεχο που έκανε τον άντρα μου να πει: "Για πρώτη φορά με ξεπέρασαν!"
Ήρθε από την Αλεξανδρούπολη. Η Φωτεινή Σκαρλακίδου, που τον Μάιο γνωριστήκαμε όταν φιλοξένησε εμένα και την Καίτη Οικονόμου στο βιβλιοπωλείο της σε μια από τις πιο όμορφες παρουσιάσεις που έχω κάνει, μου το έστειλε...
Αυτό που δεν ήξερε, είναι οτι λατρεύω αυτές τις πανέμορφες γυάλες με το χιόνι, έχω ολόκληρη συλλογή και ακόμα μαζεύω.... Το συγκεκριμένο είχε δύο όψεις.  
Από δω το αγαπημένο βιβλίο της Φωτεινής.






Και από την άλλη πλευρά το τελευταίο μου.....





Με μια τελευταία φωτογραφία κλείνω την σημερινή ανάρτηση. Τα παιδιά μας..... Γύρω από τον πατέρα τους πριν σβήσει τα κεριά της τούρτας του. Η εικόνα τους μέσα στην καρδιά μου.
Η κόρη μας, η νύφη μας, ο γιός μου και η βαφτιστήρα μας.  Η λάμψη από τα νιάτα τους, έκανε την βραδιά μας ακόμα πιο αστραφτερή. Τα γέλια τους γέμισαν την ψυχή μας.
Ας έχει την υγεία τους η νέα χρονιά, την ορμή, την δύναμη και το κουράγιο τους. Ας είναι γεμάτη από την ομορφιά τους....