Κατ' αρχήν καλό μήνα! Όπως είχα υποσχεθεί, βιβλία και μόνο βιβλία από δω και πέρα! Για τίποτα άλλο δεν θέλω να μιλήσω αυτή την εποχή, ίσως, γιατί τίποτα άλλο δεν αξίζει τόσο, τίποτα άλλο δεν έχουμε ανάγκη περισσότερο....
Υπάρχουν βιβλία λοιπόν, εξαιρετικά... ύπουλα! Τα διάβασες και όταν τα άφησες στο ράφι, δεν σε άφησαν εκείνα να φύγεις!Κι αν όταν τα διάβασες σου φάνηκαν περίεργα, αν είπες : "Δεν είναι για μένα αυτά", μετά διαπίστωσες οτι κατέλαβαν χώρο μέσα σου και αυτό για μένα είναι το μεγαλύτερο εύσημο για έναν συγγραφέα.... για ένα τέτοιο βιβλίο θα σας μιλήσω σήμερα....
Λίγα λόγια για το βιβλίο....
Η Φίνι, μια νεαρή κοπέλα, στις φυλακές του πουθενά με όνειρο να δραπετεύσει. Αλλά γύρω από τις φυλακές μια έρημος , η γκρίζα γη, γεμάτη θηρία που ξεσκίζουν όποιον τολμά ν’ αποδράσει για να σωθεί από τις άθλιες συνθήκες της φυλακές, από τους βιασμούς και τους ξυλοδαρμούς , την βία που ασκούν πάνω τους οι δεσμοφύλακες. Κανείς δεν έχει καταφέρει να γλιτώσει και να περάσει την τρομακτική έρημο, εκτός από έναν. Ο Λακάν είναι ο θρύλος της φυλακής, ο μόνος άνθρωπος που κατάφερε να περάσει, αλλά και να συλληφθεί στο τέλος της διαδρομής, λίγο πριν περάσει τον ποταμό που οδηγεί στη γη της ελευθερίας. Είναι ο μόνος που ξέρει πώς καταφέρνει κάποιος να γλιτώσει από τα σαρκοφάγα τέρατα της ερήμου. Η Φίνι θα κακοποιηθεί φριχτά ένα βράδυ και θα γλιτώσει χάρη σε μια νοσοκόμα και στα μη…αλτρουιστικά της ένστικτα, μάλλον χάρη στις ανώμαλες ορέξεις της και στις βλέψεις που έχει για την Φίνι. Υποταγμένη στην νοσοκόμα, μόνο και μόνο για ν' αποφύγει την επιστροφή της στους θαλάμους και κατ' επέκταση ίσως και στον θάνατο, δουλεύει στο νεκροτομείο. Εκεί η Φίνι θα γνωρίσει τον Γκον, νοσοκόμο με διανοητική στέρηση, αλλά και έναν μυστηριώδη ετοιμοθάνατο γέρο. Γρήγορα θ' αποδειχθεί οτι είναι ο μεγάλος Λακάν,ο θρύλος της φυλακής, ο μόνος που κατάφερε να δραπετεύσει κάποτε. Σ’ εκείνη θα εμπιστευθεί το μυστικό της απόδρασης και θα την προτρέψει να πάρει μαζί της τον Γκον. Έτσι θα ξεκινήσει ένα ταξίδι στην κόλαση… Πώς όμως θα βρεθεί η Φίνι μπλεγμένη στο παρελθόν; Και τι σχέση έχει ο Λακάν με τον πατέρα της που εξαιτίας του η Φίνι βρέθηκε σ' εκείνο το κολαστήριο;
Το βιβλίο ξεκινάει με σφίξιμο στο στομάχι και τελειώνει, θα τολμήσω να το πω, με ένα δυνατό γρονθοκόπημα. Δεν χαλάρωσα λεπτό, δεν μπόρεσα να το ξεχάσω κι ας το διάβασα τα Χριστούγεννα. Ήταν στιγμές που ένιωθα απέχθεια και όμως συνέχιζα…. Δεν γινόταν να μείνει μισό αυτό το βιβλίο…
Χωρίς πραγματικό χρόνο και τόπο, ο Μαμαλούκας κατάφερνε να δημιουργεί αληθινούς χαρακτήρες που κουβαλούσαν όλα τα ανθρώπινα συναισθήματα. Ταυτόχρονα έστηνε με μαεστρία την πλοκή για να φτάσει σε μια απρόσμενη κορύφωση. Απίστευτα σκληρό, η ανθρώπινη ύπαρξη στον ύστατο εξευτελισμό της κάποιες στιγμές, πουθενά έλεος και οι περιγραφές τόσο ζωηρές, τόσο παραστατικές που νόμιζα οτι οι εικόνες ξεκολλούσαν από το βιβλίο και προβάλλονταν σε μια οθόνη του μυαλού.
Όταν το τελείωσα, όπως συμβαίνει με όλα τα βιβλία του Μαμαλούκα, θύμωσα μαζί του, ήθελα να τον βρίσω γιατί η Φίνι του, με πήρε μαζί της στην κόλαση. Υποκλίθηκα για άλλη μια φορά στο διαστροφικό του ταλέντο, αυτό που με κάνει και αναρωτιέμαι με ποιον έχω μπλέξει τελικά! Ποιος είναι ο φίλος μου και πώς καταφέρνει να με ξεγελάει τόσο καιρό με το δειλό και ευγενικό του χαμόγελο! Νομίζω ότι για το ίδιο αναρωτιέται και η γυναίκα του!
Και κάτι τελευταίο. Το βιβλίο προτιμήστε το, αν είστε λάτρεις αυτής της λογοτεχνίας, κάντε το δώρο σε άντρες άφοβα ( σε όσους το έκανα δώρο τους άρεσε πολύ) και σε νέους που αρέσκονται στα υψηλά ποσοστά αδρεναλίνης!
Για ένα λυπάμαι και θα το πω δημόσια: Που ο προηγούμενος εκδότης του Δημήτρη Μαμαλούκα, απέσυρε από την κυκλοφορία τα προηγούμενα βιβλία του (Η απαγωγή του εκδότη, Ο μεγάλος θάνατος του Βοτανικού κλπ) και δεν τα βρίσκω πουθενά πια για να τα κάνω δώρο. Θεωρώ οτι ένα βιβλίο, δεν έχει ηλικία, αιωρείται στον χρόνο και κάθε φορά που ένας νέος αναγνώστης το ανακαλύπτει και το διαβάζει, αναγεννάται ξανά. Αυτή είναι η μαγεία της λογοτεχνίας....
Κάθε βιβλίο που "χάνεται" είναι νροπή και απώλεια.... Και όταν ένας συγγραφέας αλλάζει εκδοτική στέγη, δεν το κάνει γιατί .... ξύπνησε ανάποδα μια μέρα, αλλά γιατί θεώρησε οτι η δουλειά του δεν είχε την τύχη που της άξιζε και είναι δικαίωμά του ν' αποχωρήσει. Η έμπνευση δεν αντέχει κλουβιά και εγκλωβισμούς, αλλά οι συγγραφείς γράφουμε για να προβάλουμε την δουλειά μας, αλλιώς θα την κρατούσαμε στο συρτάρι και θα γράφαμε ημερολόγια, όπως είπε ο Π. Καρνέζης σε μια συνέντευξή του. Αν λοιπόν κάποιος έφυγε, η δουλειά του πρέπει να μένει....
Λίγα λόγια για τον συγγραφέα....
Ο Δημήτρης Μαμαλούκας γεννήθηκε το 1968 στην Αθήνα όπου και κατοικεί. Είναι πτυχιούχος Φιλοσοφίας του πανεπιστημίου του Lecce, Ιταλία.
Έχει γράψει τα μυθιστορήματα Όσο υπάρχει αλκοόλ υπάρχει ελπίδα (που μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο με τίτλο Όσο υπάρχει αλκοόλ…), Ο Μεγάλος Θάνατος του Βοτανικού, Η απαγωγή του εκδότη και Η χαμένη βιβλιοθήκη του Δημητρίου Μόστρα που ήταν υποψήφιο για το Βραβείο Αναγνωστών ΕΚΕΒΙ-ΕΡΤ 2007. Συμμετείχε στις συλλογές διηγημάτων Ελληνικά Εγκλήματα και Υπόγειες Ιστορίες.
Δέχεται επισκέψεις καθημερινά στο:
http://www.mamaloukas.blogspot.com/