Κάθε βιβλίο, ένα καράβι....

Πάμε να ταξιδέψουμε την ψυχή μας....

Γερό σκαρί κάθε βιβλίο, μπορεί να μας φτάσει μακριά....



24 Οκτωβρίου 2011

Πάλι από την αρχή....

Βροχές ήρθαν και πέρασαν, συννεφιές σκοτείνιασαν το τοπίο, βόρειοι άνεμοι, έκαναν τα φύλλα να βγάζουν τους γνώριμους ήχους και εγώ παρέμενα σταθερή στην αποχή μου. Έλεγα δεν ήμουν έτοιμη... Έλεγα πως θέλω κι άλλο χρόνο, πως το θέμα δεν ήταν ακόμα ώριμο μέσα μου.... 
Αποφάσισα να ασχοληθώ με το ήδη έτοιμο βιβλίο μου, αυτό που θα φτάσει στα χέρια σας τον Μάιο και να το ξαναδιαβάσω, είχα κάτι διαφωνίες με την Αγγέλα Σωτηρίου του εκδοτικού, προσπαθούσα να το δω από την δική της πλευρά, ένα αλαλούμ μές το κεφάλι μου....
Είναι περίεργες τελικά οι διεργασίες του μυαλού γενικά, του δικού μου ειδικότερα! Από το πουθενά, βρέθηκε το σωστό τέλος για το βιβλίο του Μαίου και σηματοδότησε την αρχή για το επόμενο! Πήγε στην άκρη αυτό που Θα έγραφα (αλλά θα το γράψω του χρόνου!) και το κεφάλι μου πλημμύρισε από άλλες εικόνες φερμένες από εποχές μακρινές.... Η Αλεξάνδρα μου γεννήθηκε και απαίτησε τον χώρο της, τρύπωσε μέσα μου και άκουγα την φωνή της, έβλεπα την μορφή της, διάβαζα την μαύρη ψυχή της....
Και τώρα τα γνωστά, που οι μόνιμοι επισκέπτες τα ξέρουν και από το παρελθόν:
  •  Υπομονή με τις απαντήσεις στα mail! Θ΄απαντώ, αλλά θ' αργώ!
  • Οι επισκέψεις στους φίλους της blogoσφαιρας περιορισμένες !
  • Περιορισμένες και οι δικές μου αναρτήσεις επίσης....
  • Στο fb, τα απολύτως απαραίτητα και αυτά όχι κάθε μέρα! (αν μπορείτε μην με προσθέτετε σε ομάδες, συζητήσεις κ.λπ. που δεν έχω χρόνο να δω!)
  • Μην μου στέλνετε κείμενα, ποιήματα και άλλα για να τα διαβάζω, δεν έχω χρόνο και χώρο (στο μυαλό μου!)
Και ενώ εσείς θα...υποστείτε μόνο αυτά, κάποιοι άλλοι (αυτοί που ζουν μέσα στο σπίτι μου) ζούν ήδη τα... χειρότερα! Άρχισε πάλι η αφηρημάδα, οι μεγάλες σιωπές, τα εύκολα φαγητά, τα νεύρα και τα κλάμματα χωρίς λόγο ή το κέφι που πηγαίνει πάντα πίσω από μια παραγωγική μέρα.
Αυτό που μόλις ξεκίνησε, θα είναι ένα μεγάλο και δύσκολο ταξίδι, ίσως το δυσκολότερο που έχω κάνει μέχρι τώρα, καθώς κάθε μου βήμα, πρέπει να επιβεβαιώνεται από την ίδια την Ιστορία. (Δεν είναι ιστορικό το μυθιστόρημα!) Γέμισε το γραφείο, τα συρτάρια μου, το μυαλό μου πληροφορίες, σημειώσεις, αποσπάσματα και έχω ακόμα δρόμο... Είναι μια συνέχεια των όσων πέρασα για να γράψω το βιβλίο του Μαίου (που ακόμα δεν έχει τίτλο) γιατί κι εκεί έπρεπε κάθε μου βήμα να το επιβεβαιώνουν τα γεγονότα. (Δεν είναι αληθινή ιστορία!)
Θα μου λείψετε και ελπίζω να σας λείψω...
Καλή αντάμωση εκεί γύρω στα Χριστούγεννα που θα κάνω το πρώτο μου διάλειμμα!

ΥΓ: Σας μεταφέρω αληθινή συζήτηση με τον περιπτερά μου, χθες το βράδυ:
- Γιώργο μήπως μου έφερες τσιγάρα;
- Μα προχθές ακόμα πήρες κούτα!
Με κοιτάζει καχύποπτα.
- Άρχισες να γράφεις!
- Ναι!
- Εμ πες το βρε παιδάκι μου!Άύριο κιόλας θα έχεις κούτα!
Είναι αυτός  που ξέρει πάντα πότε γράφω! Κι αν δεν του εξηγούσα οτι τα τασάκια γεμίζουν ακάπνιστα τσιγάρα, θα γκρίνιαζε κάθε φορά που μου τα πουλούσε!

12 Οκτωβρίου 2011

Τι έχεις να πεις για τον γάμο Δάσκαλε;

Το mail μιας αναγνώστριας μου έδωσε την ιδέα να σας μεταφέρω ένα ακόμα κείμενο από τον Προφήτη, που το έχω χιλιοδιαβάσει!
Γράφει λοιπόν ο Χαλίλ Γκιμπράν για τον γάμο:

" Γεννηθήκατε μαζί και θα είστε παντοτινά μαζί. Θα είστε μαζί κι όταν τα άσπρα φτερά του θανάτου σκορπίσουν τις μέρες σας. Ναι, θα είστε μαζί ακόμα και μέσα στην σιωπηλή ανάμνηση του Θεού.
Αφήστε όμως να υπάρχουν αποστάσεις στην ένωσή σας. Κι αφήστε τους ανέμους του ουρανού να χορεύουν ανάμεσά σας.
Αγαπάτε ο ένας τον άλλο, αλλά μην κάνετε δεσμά από την αγάπη.
Αφήστε την αγάπη να είναι σαν μια κινούμενη θάλασσα ανάμεσα στις ακτές των ψυχών σας.
Γεμίστε τις κούπες ο ένας του άλλου, αλλά μην πίνετε από την ίδια κούπα.
Δίνετε ο ένας στον άλλον από το το ψωμί σας, αλλά μην τρώτε από το ίδιο κομμάτι.
Τραγουδάτε και χορεύετε μαζί και χαρείτε, αλλά ας μένει ο καθένας μόνος του.
Καθώς οι χορδές του λαγούτου είναι μόνες παρ' όλο που δονούνται με την ίδια μουσική.
Δώσετε τις καρδιές σας, όχι όμως στην φύλαξη ο ένας του άλλου.
Γιατί μόνο το χέρι της Ζωής, μπορεί να κρατήσει τις καρδιές σας.
Να στέκεστε μαζί κι ωστόσο όχι πολύ κοντά μαζί.
Γιατί οι κολόνες του ναού στέκονται χώρια,
Και η βαλανιδιά και το κυπαρίσσι, δεν φυτρώνουν το ένα στην σκιά του άλλου"

                                                             Ο Προφήτης
                                                          Χαλίλ Γκιμπράν

7 Οκτωβρίου 2011

Γιατί στο δόσιμο βρίσκεται η ανταμοιβή....

Χθες....
6 Οκτωβρίου....
Πού βρέθηκε τόσος κόσμος; Πώς συγκεντρώθηκαν τόσα βιβλία; Απίστευτο και ταυτόχρονα πανέμορφο, μαγικό.
Όλες οι ηλικίες ήταν εκεί στην βραδιά που διοργάνωσαν τα βιβλιοπωλεία Public για να συγκεντρωθούν βιβλία για: τις Φυλακές Γυναικών Ελαιώνα, το Χατζηκυριάκειο Ίδρυμα Παιδικής Προστασίας, οι Παιδικές Καταστηνώσεις Χαρούμενα Παιδιά – Χαρούμενα Νιάτα, το Σισμανόγλειο νοσοκομείο, το Νοσοκομείο Παίδων «Π & Α Κυριακού» και το Γηροκομείο Αθηνών.
Το...εισιτήριο ήταν ένα βιβλίο από την βιβλιοθήκη μας και ο κόσμος ανταποκρίθηκε πέρα από κάθε προσδοκία! Η ώρα έναρξης ήταν στις 8μμ. και όμως άρχισαν να συρρέουν από τις 7 δημιουργώντας το αδιαχώρητο! Δεν ξέρω πόσα ακριβώς βιβλία μαζεύτηκαν αλλά δεν έχετε ξαναδεί κάτι τέτοιο!
Μοιράστηκαν τα μπουκαλάκια του εμφιαλωμένου που βλέπετε στην φωτογραφία με το εμπνευσμένο για μένα λογότυπο  "Δίψα για βιβλία" και δεν είναι η πρώτη φορά που τα Public, κινούνται δυναμικά, σας θυμίζω αυτό που κυκλοφόρησε ευρέως πλέον "Κάποιο βιβλίο μιλάει για σένα, το έχεις διαβάσει;"  για να προωθήσει την φιλαναγνωσία στην Ελλάδα.
Πρόλαβα να δω αρκετούς συγγραφείς που ήταν εκεί (ακόμα απορώ που κατάφερα να τους εντοπίσω μέσα σε τόσο κόσμο) όπως ο Θοδωρής Παπαθεοδώρου, ο Δημήτρης Μαμαλούκας, η Πασχαλία Τραυλού, η Πένυ Παπαδάκη, ο Αλέξης Σταμάτης, ο Θάνος Κονδύλης, ο Άρης Σφακιανάκης, ο Δημήτρης Στεφανάκης, η Πέρσα Κουμούτση, ο Γιώργος Μανιώτης, η Ρένα Ρώσση Ζαΐρη, ο Τηλέμαχος Κώτσιας και τόσοι άλλοι που σίγουρα δεν είδα!
Θεωρώ οτι η εκδήλωση αυτή έγινε μέσα στα πλαίσια της εταιρικής κοινωνικής ευθύνης, για την οποία θα μιλήσω σε επόμενη ανάρτηση, γιατί είναι κάτι πολύ σημαντικό και πρέπει όλοι να μάθουμε και να εκτιμούμε τις εταιρείες που σε χαλεπούς καιρούς, δεν επαναπαύονται στα κεκτημένα τους, αλλά προσπαθούν να βοηθήσουν τον κοινωνικό ιστό και τις ασθενέστερες ομάδες του. Είναι κάτι αξιομνημόνευτο και ένα μεγάλο μπράβο στα βιβλιοπωλεία Public για την πρωτοβουλία τους αυτή.
Το μεγαλύτερο μπράβο όμως, στον κόσμο που ανταποκριθηκε για ν' αποδείξει για μια ακόμα φορά, πως ο Έλληνας, όσο πιο δύσκολα γίνονται τα πράγματα, τόσο πιο πολύ στέκεται στο ύψος των περιστάσεων. Το λέω συχνά, αν έχουμε σε κάτι πλεόνασμα, είναι η καρδιά και η ψυχή μας. Και το πιο σημαντικό είναι όταν δίνεις από το έλλειμμα και όχι από το περίσσευμα... γιατί πραγματικά...
....στο δόσιμο βρίσκεται η ανταμοιβή....