Κάθε βιβλίο, ένα καράβι....

Πάμε να ταξιδέψουμε την ψυχή μας....

Γερό σκαρί κάθε βιβλίο, μπορεί να μας φτάσει μακριά....



29 Αυγούστου 2011

Μαύρο φιλί...του Μένιου Σακελλαρόπουλου (ΛΙΒΑΝΗΣ)

Δεν είναι το πρώτο του βιβλίο που διαβάζω, δεν είναι και το τελευταίο. Ο Μένιος Σακελλαρόπουλος με έχει κερδίσει απόλυτα με την γραφή και τις ιστορίες του. έτσι λοιπόν επέλεξα και άλλο ένα βιβλίο του για το καλοκαίρι και σας το παρουσιάζω.

Λίγα λόγια για το βιβλίο:

Η ιστορία ξεκινάει παράδοξα ίσως, σ' ένα νεκροταφείο. Ο Γεράσιμος Καπάτος και ο Πέτρος Καρράς, αποχαιρετούν τον φίλο τους Απόστολο Δρακόπουλο. Ο Γεράσιμος εκείνη την ημέρα, συνειδητοποιεί με πανικό οτι τα χρόνια έφυγαν και χάθηκαν στην προσπάθεια να γίνει σπουδαίος. Και το έχει καταφέρει.  Ξεκίνησε πάμπτωχος και ορφανός από την Κεφαλλονιά και στα 57 του είναι πλέον διάσημος μεγαλοδικηγόρος, έχοντας παντρευτεί την Άννα Παυλίδη με την μεγάλη προίκα...
Ο Ρήγας και η Νεφέλη, αρχιτέκτονας και οδοντίατρος αντίστοιχα, τα παιδιά του, έχουν πολλά να πουν για το γεγονός οτι ο πατέρας τους ήταν πάντα ο μεγάλος απών από την ζωή τους. Ειδικά η Νεφέλη που είναι πιο κοντά με την μητέρα της, αντιμετωπίζει περισσότερο εχθρικά τον Γεράσιμο καθώς είναι μάρτυρας του μαρασμού της μητέρας της εξαιτίας της αδιαφορίας του πατέρα της.
Λίγες μέρες μετά την κηδεία του φίλου του και ενώ ο Γεράσιμος νιώθει όλο και πιο πνιγμένος από όσα συναισθήματα τον κατακλύζουν, αισθάνεται όλο και πιο παγερά απέναντι στην γυναίκα του, γνωρίζει την Μπέτυ, μια πολύ όμορφη νέα κοπέλα που δουλεύει σε κατάστημα καλλυντικών και το κακό μέσα του ολοκληρώνεται. Η κατάκτηση της Μπέτυς γίνεται έμμονη ιδέα, καταθέτει στα πόδια της, την ζωή του, την οικογένειά του, τα χρήματά του, τον ίδιο του τον εαυτό. Έρχεται σε ανοιχτή σύγκρουση με την γυναίκα και την κόρη του και φεύγει από το σπίτι για να συζήσει  με την γυναίκα των ονείρων του, την "υγρή οπτασία" όπως την αποκαλεί. Για χάρη της θ' αλλάξει την εμφανισή του, προσπαθώντας να φαίνεται πιο νέος, θα βάψει ακόμα και τα μαλλιά του, θα στραφεί σε ...μπλε σκευάσματα για να μπορεί ν' ανταπεξέλθει χωρίς άγχος στις "αυξημένες" υποχρεώσεις του.
Είναι τραγικό πόσο σύντομα το όνειρο θα γίνει εφιάλτης. Είναι γενικά ένα βιβλίο απρόβλεπτο. Όσο προχωράει τόσο όλα μπερδεύονται, όλα είναι μη προβλέψιμα, διαβάζεις και αναρωτιέσαι πώς θα καταφέρει ο συγγραφέας να ξεμπερδέψει το κουβάρι που ο ίδιος έμπλεξε με τέτοιο τρόπο. Κι ενώ η ιστορια μοιάζει συνηθισμένη καθώς ένας ώριμος άντρας ξεμυαλίζεται με μια νέα και όμορφη κοπέλα που τον απομυζάει συστηματικά, η έκβασή της αγγίζει την τραγωδία και ο συγγραφέας δεν ψάχνει δικαιολογίες για τον ήρωά του, μόνο αναζητεί την σκληρότερη τιμωρία και την βρίσκει. Το αξιομνημόνευτο είναι οτι ο κ. Σακελλαρόπουλος τον τιμωρεί και ταυτόχρονα του χαρίζει την γαλήνη, όχι όμως και την άφεση αμαρτιών.
Παράλληλα σαν απλός παρατηρητής, εκθέτει την ψυχολογία του Γεράσιμου, χωρίς να παίρνει θέση και μας κάνει κοινωνούς μιας συγκεκριμένης νοοτροπίας ώριμων αντρών που η επίγνωση της ηλικίας τους, τους σπρώχνει να γίνουν περισσότερο εγωκεντρικοί, να βάλουν σε προτεραιότητα τις δικές τους ανάγκες, να βλέπουν την μια πλευρά του νομίσματος και γενικά μέσα στον πανικό τους ν' αντιδράσουν σπασμωδικά και κάποτε κάποτε καταστροφικά.
Γενικά δεν τα έχω καλά με τα αθλητικά και δεν γνωρίζω τίποτα για αθλητικογράφους, παρ' όλο που ο συγκεκριμένος είναι το ίνδαλμα του βαφτισιμιού μου και θέλει διακαώς να τον γνωρίσει κάποτε, αφού βαδίζει ήδη στ' αχνάρια του στην αθλητική δημοσιογραφία. Πάντως το τελευταίο που περιμένεις από έναν άντρα είναι να γράφει έτσι όπως γράφει ο κ. Σακελλαρόπουλος. Είναι το τρίτο του βιβλίο που διαβάζω και μου αρέσει (τρία στα τρία λοιπόν) και φυσικά έχω αγοράσει και όλα τα υπόλοιπά του! 
Αν το επιλέξετε, καλή ανάγνωση!
Λίγα λόγια για τον συγγραφέα:
Ο Μένιος Σακελλαρόπουλος παλεύει με τις λέξεις και τη δημοσιογραφία 30 χρόνια, από το καλοκαίρι του 1979, όταν ξεκίνησε να αρθρογραφεί στο Φως, μαθητής λυκείου ακόμα.Σπούδασε στη Νομική Θράκης, αλλά άφησε για τους άλλους… νόμους κι αστυνόμους.
Μύρισε το μελάνι στις εφημερίδες Βραδυνή, Έθνος, Αθλητική, Sportime και Derby, γνώρισε τα ερτζιανά (ΕΡΑ, Sport FM, Sentra FM), ενώ από το 1992 είναι στο MEGA Channel. Έκανε τρεις φορές το γύρο της Ευρώπης (φτάνοντας και Αφρική…) με εκατοντάδες ρεπορτάζ και μεταδόσεις. Είναι μέλος της Ένωσης Συντακτών και του Πανελληνίου Συνδέσμου Αθλητικού Τύπου, από τον οποίο έχει βραβευτεί δύο φορές για τηλεοπτικά ρεπορτάζ.
Βιβλία του: τα Είκοσι Χρόνια Ταξίδια, τα μυθιστορήματα The Game Boy –Το Μοιραίο 10, Θα Πεθάνεις, Ρε!, Η Νύχτα της Λώρας και το Φεγγάρι από Πέτρα, που κυκλοφορούν επίσης από τις εκδόσεις μας, και μια ειδική ημερολογιακή έκδοση με τίτλο Ολυμπιάδα, Ιστορία και Θρύλοι.
Πρόσφατα κυκλοφόρησε και το νέο του βιβλίο "Δύο μαύρα πουκάμισα"
Συνεχίζει να ταξιδεύει, να χαμογελά, να σαρκάζει και να αυτοσαρκάζεται…

22 Αυγούστου 2011

Σιγά μην πω: "Καλό χειμώνα"!!!!!

Το οτι τελειώνει ο Αύγουστος, το παραβλέπω! Το οτι γύρισα από τις διακοπές μου, επίσης! Το καλοκαίρι ΔΕΝ τελείωσε, έχει δρόμο ακόμα, απλώς θα βρω τον τρόπο να κάνω διακοπές και σπίτι μου! Λιγότερες δουλειές, καφές παγωμένος και διάβασμα μέχρι να βραδιάσει, έξω το βράδυ για ούζο, (έστω και στην βεράντα!) και οτι άλλο που θα μου δίνει την ψευδαίσθηση οτι είμαι ακόμα σε διακοπές!
Φέτος ήταν η Τήνος που επιλέξαμε για τις διακοπές μας  και δεν μου έκανε το χατήρι να μην....μας πάρει και μας σηκώσει από τον αέρα! Το τι γέλιο κάναμε όταν χρειάζονταν τρεις να κρατούν την πόρτα του αυτοκινήτου για να βγει ο τελευταίος γιατί ο αέρας την ήθελε...κλειστή, δεν λέγεται. Ο πρώτος που έβγαινε βέβαια ...έτρωγε το ζόρι και αυτός ήταν ο άντρας μου που έχει και τα...φυσικά προσόντα!
Δεν βαριέστε... Πρώτον θέλαμε να πάμε οπωσδήποτε για το τάμα μας, τόσο εγώ όσο και η παρέα μας. Δεύτερον, όταν έχεις μαζί σου ανθρώπους που αγαπάς, πάντού καλά περνάς!
Γενικότερα η Τήνος, είναι ένα όμορφο νησί, κυκλαδίτικο, που προσφέρεται για οικογενειακές διακοπές, έχει πολύ όμορφες παραλίες και φιλόξενους ανθρώπους. Εξαιτίας του αέρα, βρήκαμε καταφύγιο στην Κολυμπήθρα, στην μικρή κλειστή της παραλία, που εκτός του ότι ήταν οργανωμένη, είχε κι ένα πολύ όμορφο ταβερνάκι (Δρακονήσι) με καταπληκτικούς μεζέδες και ουζάκι. (Αν δεν έχετε πιει Μπαμπατζιμ ούζο, χάνετε!)
Να και η Κολυμπήθρα, φωτογραφημένη από το ταβερνάκι που λέγαμε...


Μια μέρα πάντως, ήταν αδύνατον ούτε και εκεί ακόμα να κάνουμε μπάνιο και πήραμε τους δρόμους για να γνωρίσουμε την ενδοχώρα. Ψάχναμε να βρούμε λίγο πράσινο και μας είπαν για το χωριό Πύργος με το πλατάνι στην πλατεία του. Ήταν από τις πολύ όμορφες μέρες μας (κι ας είχαμε τον κολλητό μου να μας λέει συνέχεια οτι εκείνος επέμενε να πάμε και μας έσπασε τα νεύρα!)
Γραφικότατος ο Πύργος, κρατάει στα στενά του δρομάκια όλο το παρελθόν, τα σπίτια πανέμορφα, οι μπουκαμβίλιες να σου κλέβουν το βλέμμα με την ομορφιά τους και η πλατεια με τον πλάτανο, γεμάτη κόσμο και...μαγαζιά παραδοσιακά. (Αυτή η λούζα και το τυράκι της Τήνου, μεγάλη ζημιά έκαναν στην ζυγαριά μου, μαζί με τα ούζα εννοείται!)
Και για του λόγου το αληθές....
Πανέμορφα ήταν σας λέω...
Αλλά και τα ούζα...
Όπως βλέπετε, ακόμα το τραπέζι είναι άδειο, κοιτάμε κατάλογο. Μετά έγινε όμως....

Οι φίλοι μας.... Πες καλύτερα αδέλφια....
Και το ζεύγος φυσικά!
Σιγά που δεν θα βγαίναμε να δούμε και λίγο κάποια κοσμήματα στις βιτρίνες!
Οι...κουμπάρες! 
Και οι.... κουμπάροι φυσικά!

Παράλληλα στο χωριό αυτό, βρίσκεται και το σπίτι του γλύπτη Χαλεπά, το οποιο και επισκεφθήκαμε.
Γενική άποψη της κουζίνας του.....

Επιστροφή στο παρελθόν....

Λεπτομέρεια από την κρεβατοκάμαρα....

Το πλυσταριό του... Φαίνεται  (δεξιά) και η πέτρινη σκάφη που έπλεναν....

Φύλαξα για το τέλος, αλλά χωρίς φωτιογραφίες, την επίσκεψή μου στην Παναγιά της Τήνου, την Μεγαλόχαρη. Και δεν ανεβάζω φωτογραφίες γιατί δεν είναι αξιοθέατο ένα προσκύνημα που κάνει η ψυχή και γι αυτό θα πω μόνο αυτό. Με εντυπωσίασε η λιτότητα, η αυστηρότητα και η κατάνυξη....  Βαρυφορτωμένη η εικόνα αλλά και ολόκληρη η εκκλησία με τα τάματα, τα καντήλια που στην βάση τους κρέμοντας αντικείμενα που πρόδιδαν την αιτία... Αλλού κρεμόταν ένα καράβι, αλλού ένα σπίτι, αλλού η Κύπρος.... Τα ένιωθα από πάνω μου και ταυτόχρονα στον αέρα αιωρούνταν οι προσευχές και οι αγωνίες χιλιάδων ανθρώπων.... Παρ' όλο που η μέρα της μεγάλης γιορτής ήταν μακριά, είδα αρκετές γυναίκες κάθε ηλικίας να κάνουν γονατιστές την διαδρομή μέχρι την εικόνα, κάποιες ερχόμενες και από το λιμάνι ακόμα και άθελα αναρωτήθηκα τι πόνο κουβαλούσαν άραγε , ποια εσωτερική τους ανάγκη και παράκληση ή και ευχαριστία ακόμα, τις έκανε ν΄ακολουθήσουν την επίπονη αυτή διαδρομή. Κανένας δεν μένει ανεπηρέαστος όταν πάει για προσκύνημα στην Τήνο....

Όπως είπα δεν λέω ακόμα καλό χειμώνα... Καλό υπόλοιπο καλοκαιριού θα πω, κι ας μοιάζει με.... ρετάλι αυτή η ευχή!
Και του χρόνου όμως..... θα πω!!!!!

ΥΓ: Εννοείται οτι από δω και πέρα, έρχονται αναρτήσεις για...βιβλία! Τόσα που διάβασα φέτος....

4 Αυγούστου 2011

Κλειστό λόγω διακοπών!

Μπήκε και ο Αύγουστος και ούτε το κατάλαβα! Και σας έχω και στην σιωπή, αυτό που το πάτε; Ήταν μια δύσκολη περίοδος για μένα όμως, οι υποχρεώσεις με ξεπέρασαν μάλλον!
Το Πάπιγκο ήρθε και πέρασε, μια βδομάδα εκεί και ούτε την κατάλαβα! Όπως δεν κατάλαβα οτι μπήκε και ο Αύγουστος.......
Φεύγω... Αυτή τη φορά για την Τήνο. Διακοπές με ανθρώπους που δεν είναι πια φίλοι, το ξέρετε, είναι αδέλφια. Αυτό άλλωστε δεν είναι οι φίλοι; Οι συγγενείς που επιλέγεις εσύ! Δεν έχω ξαναπάει σ' αυτό το νησί και ήθελα χρόνια να το κάνω. Είναι και ένα τάμα στη μέση, για κάποιον που αγαπώ πολύ και που επιτέλους ο Γολγοθάς του πήρε τέλος. Είναι και τόσες προσευχέ π ου κάνω στην Παναγία τόσα χρόνια, καιρός να της ανάψω και τα κεριά που της οφείλω....
Μαζί μου, παίρνω και βιβλία..... Τι διακοπές θα ήταν αυτές χωρίς βιβλία;
Εμείς θα τα πούμε πια από Σεπτέμβριο. Δεν ξέρω πόσοι θα φύγετε ή που θα πάτε, αλλά σε όλους εύχομαι να περάσετε καλά ότι κι αν κάνετε, όπου κι αν βρεθείτε! 

Και κάτι ακόμα τελευταίο αλλά πολύ πολύ σημαντικό! Για άλλη μια φορά σας ευχαριστώ.
Με ενημέρωσαν οτι το "Χωρίς χειροκρότημα" χάρη στην αγάπη σας, βρίσκεται ήδη στην 71η χιλιάδα της κυκλοφορίας του. Εσείς κι εγώ, χρόνια τώρα. Δίπλα μου σε όλα τα βήματα, κι εγώ δεν μπορώ παρά να χαίρομαι που έχω τόσους φίλους, που παίρνω από σας τόση αγάπη που καμιά  φορά φτάνει στην λατρεία και από κει στην συγκίνηση.  Τα μηνύματά σας, τα λόγια σας, η αγκαλιά σας, είναι για μένα το καλύτερο δώρο.
Ευχαριστώ και καλό καλοκαίρι σε όλους, όμορφο και όσο το δυνατό, γεμάτο από χαμόγελα!