Κάθε βιβλίο, ένα καράβι....

Πάμε να ταξιδέψουμε την ψυχή μας....

Γερό σκαρί κάθε βιβλίο, μπορεί να μας φτάσει μακριά....



13 Ιουλίου 2011

Έτσι θέλω να θυμάμαι.... της Γιόλας Δαμιανού Παπαδοπούλου (ΩΚΕΑΝΙΔΑ)

Όταν συγγραφέας μ’ αρέσει, μ αρέσει και διαβάζω τα βιβλία του ένα προς ένα! Κι αν ακόμα γράψει κάτι που δεν με βρίσκει σύμφωνη σαν θέμα, δεν παύει η  γραφή του να με έλκει, να την απολαμβάνω. Αυτή τη φορά όμως, ήταν όλα σύμφωνα με το γούστο μου. Μιλάω για το νέο βιβλίο της Γιόλας Δαμιανού Παπαδοπούλου. «Έτσι θέλω να θυμάμαι»…

Λίγα λόγια για το βιβλίο: 

Ο Βασίλης εργοστασιάρχης στην Νιγηρία. Με μια οικογένεια πίσω του που δεν θέλησε να τον ακολουθήσει γιατί έτσι αποφάσισε η Φιλιώ η γυναίκα του. Εκείνος, μόνος σε μια χώρα δύσκολη όσο και μαγική. Η μοναξιά δεν αντέχεται για πολύ και η προσφορά για συντροφιά μεγάλη. Έτσι θα γνωρίσει την Ατλίν, αεροσυνοδό, πανέμορφη αν και δεσμευμένη με έναν διευθυντή αστυνομίας. Πολύ γρήγορα, ο έρωτας θα γίνει ο καταλύτης και οι δυό τους θα βρεθούν να ζουν μαζί, απόλυτα ερωτευμένοι. Η Ατλίν έχει προσπαθήσει σκληρά για να ξεφύγει από την φτώχια στην οποία γεννήθηκε και μετά την κακοποίηση που έχει υποστεί από τον προηγούμενο εραστή της, βρίσκει στον Βασίλη την στοργή και τον έρωτα έτσι όπως τον φανταζόταν από παιδί.  Δεν θα διστάσει όταν ανακαλύπτει ότι είναι έγκυος και θα φέρει στον κόσμο ένα παιδί που ο πατέρας του όσο κι αν αγαπάει δεν θ’ αναγνωρίσει ποτέ. Ο Βασίλης είναι μοιρασμένος ανάμεσα σε Ελλάδα και Αφρική, ανάμεσα στις δύο οικογένειες που δημιούργησε, στις δύο γυναίκες και στα τρία παιδιά του.
Ο προηγούμενος εραστής της Ατλίν όμως, ενοχλημένος από την εγκατάλειψη, είναι αποφασισμένος να μην την αφήσει ήσυχη και ξεσπάει το μένος του πάνω στον Βασίλη. Διοργανώνει μια τέλεια συνομωσία και καταφέρνει να βάλει τον Βασίλη στην φυλακή, γνωρίζοντας ότι ένας λευκός δύσκολα θα επιβιώσει στις φυλακές της χώρας του. Λίγο πριν ο Βασίλης αφήσει την τελευταία του πνοή στα μπουντρούμια που τον ρίχνουν, η Ατλίν, μαζί με τον φίλο του Βασίλη και νονό του γιού τους, τον Γιώργο καταφέρνουν να φυγαδεύσουν τον άτυχο άντρα στην χώρα του, γνωρίζοντας πως  δεν θα μπορέσει να επιστρέψει ποτέ. Η Ατλίν θ’ αναλάβει το εργοστάσιο που της αφήνει ο Βασίλης και θα μεγαλώσει μόνη της τον γιο τους.  Η πικρία που συσσωρεύεται μέσα της μεγαλώνει, αφού διαπιστώνει ότι ο άντρας που αγάπησε, την ξέχασε εντελώς, συνειδητοποιεί ότι τους εγκατέλειψε και έμεινε δεμένος με την πρώτη του οικογένεια. Έτσι αγνοεί όλα του τα γράμματα για τα γιο του χωρίς να καταλαβαίνει ότι έτσι βάζει τις βάσεις για να ένα μεγάλο δράμα του μέλλοντος…..
Μόνο αυτά από ένα βιβλίο τόσων εκατοντάδων σελίδων που όμως κυλάει σαν νερό και όταν καταλάβεις ότι τελειώνει στεναχωριέσαι. Μεγαλούργησε στην κυριολεξία η Γιόλα με αυτό της το βιβλίο. Απίστευτα συναισθήματα , δυνατά,, άλλοτε βασανιστικά, άλλοτε λυτρωτικά πάλλουν την ψυχή του αναγνώστη. Η Γιόλα έμεινε για 29 χρόνια στην Αφρική και την κουβαλάει μέσα της κι αυτό είναι ολοφάνερο. Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου θίγει τόσα θέματα, ιστορικά, κοινωνικά ενώ δεν αποδυναμώνει την κεντρική της ιστορία που κρατά σε αγωνία τον αναγνώστη μέχρι το τέλος. Παράλληλα μια ηχηρή πραγματικότητα και επώδυνη αναδύεται από το βιβλίο αυτό. Εκείνα τα παιδιά που γεννήθηκαν από έρωτα και μοναξιά στην Αφρική, παιδιά δύο πατρίδων, όμορφα, έξυπνα, δυνατά, που οι «επισκέπτες» της άφησαν πίσω τους και πολλές φορές δεν νοιάστηκαν ποτέ γι αυτά. Παράλληλες οικογένειες που πλήρωσαν και οι δύο το μοίρασμα του δημιουργού τους. Σε κάθε σελίδα κτυπάει η καρδιά της Αφρικής, ζεστή, μαγική και επικίνδυνη. Τα χρώματα σχηματίζουν εξαίσιους πίνακες στο μυαλό του αναγνώστη, η διπλή πραγματικότητα σχηματίζεται ανάγλυφη, αυτή που μοιράζεται ανάμεσα στις πλούσιες συνοικίες με τα βίλες και στις φτωχές συνοικίες του Σαμπόν Καρί που μεγάλωσε η Ατλίν. Ο Μάικλ ο γιος της, εκπροσωπεί όλα εκείνα τα παιδιά που τα κοίταξαν με καχυποψία, που τα αντιμετώπισαν με εμπάθεια, αλλά παρ’ όλα αυτά βγήκε νικητής της ζωής. Και όλοι οι ήρωες του βιβλίου είναι ανθρώπινοι, κουβαλούν πάθη και λάθη, κρύβουν σκελετούς στην ντουλάπα της ζωής τους, αντιδρούν λανθασμένα πολλές φορές στα ερεθίσματα της μοίρας, αλλά παρ’ όλα αυτά, δένεσαι μαζί τους, πάσχεις και ζεις τόσο έντονα τη ζωή τους, ξεχνώντας πως διαβάζεις ένα βιβλίο, που θέλεις να τους φωνάξεις, να τους προειδοποιήσεις για όσα έρχονται.
Είναι πραγματικά ένα βιβλίο που αν δεν διαβάσετε θα χάσετε ένα μοναδικό και ανεπανάληπτο ταξίδι, που σας λέω ότι δεν μπορώ ακόμα ν’ αφήσω πίσω μου παρ’ όλο τον καιρό που πέρασε από την ανάγνωσή του. Ζητείστε το και αν εσείς μπορέσετε να το αφήσετε από τα χέρια σας, τι να πω; Μπράβο σας. Εγώ το άφησα μόνο όταν το τελείωσα και ακόμα το κουβαλάω. Δεν ξεχνιέται!
Λίγα λόγια για την συγγραφέα:
H Γιόλα Δαμιανού Παπαδοπούλου γεννήθηκε στη Λευκωσία και έζησε μέρος των παιδικών και εφηβικών της χρόνων στο Κονγκό και είκοσι εννέα χρόνια στη Νιγηρία. Σπούδασε δημοσιογραφία στην Αθήνα και συνεργάστηκε με ραδιοφωνικές εκπομπές, περιοδικά κι εφημερίδες της Κύπρου με χρονογράφημα, πολιτιστικά και έρευνα.
Εξέδωσε μια συλλογή διηγημάτων με τίτλο Μπατούρε. Ακολούθησαν τρία μυθιστορήματα για την Αφρική, o Ψίθυρος του δάσους , που τιμήθηκε με κρατικό βραβείο στην Κύπρο, το Ταξίδι της καρδιάς μας και το Πεπρωμένο μιας ζωής (εκδ. Άγκυρα). Εξέδωσε επίσης τα διηγήματα Αφρικάνικες στιγμές (1998), τα οποία έτυχαν Πανελλήνιας βράβευσης, τα χρονογραφήματα Πού πας ξυπόλητη στ' αγκάθια (εκδ. Πάργα, 2006) και το μυθιστόρημα Το άλλο μου μισό (εκδ. Πατάκη, 2008).
Έχει γράψει επίσης πολλά βιβλία για παιδιά. Ανάμεσά τους τα: Μέσα από το φως του φεγγαριού, Όλου του κόσμου τα παιδιά (διηγήματα, εκδ. Πατάκη, 2004), για το οποίο τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Παιδικής Λογοτεχνίας το 2005, Ο Γαλάζιος Δράκοντας (μυθιστόρημα, εκδ. Εν Τύποις, 2006), Βόλτα με το φεγγάρι (παραμύθι, το οποίο απέσπασε το Α΄ βραβείο στο Διαγωνισμό για την Ισότητα Μεταξύ των Ατόμων, που προκήρυξε το Γραφείο Τύπου και Πληροφοριών για το 2007-2008) και Η απαγωγή του Γκάπι (μυθιστόρημα, υπό έκδοση, εκδ. Άγκυρα).
Τα διηγήματά της έχουν αποσπάσει πολλές διακρίσεις, όπως το Α΄ βραβείο στον Ευρωπαϊκό Διαγωνισμό Διηγήματος των έντεκα δήμων της Βαλ ντι Νιέβολε στην Ιταλία, το Γ΄ βραβείο του Πανελλήνιου Διαγωνισμού «Νουμάς» και τον έπαινο του Πανελλήνιου Διαγωνισμού Διηγήματος του Δήμου Πετρούπολης. Από τις εκδόσεις Ωκεανίδα κυκλοφορεί και το μυθιστόρημα Κρατήσου απ' τα όνειρά σου.

5 Ιουλίου 2011

Παρουσιάσεις τέλος! Δεν είναι τρομερό;;;;;

Πέρασαν δύο μήνες από την κυκλοφορία του βιβλίου μου. Μέσα σε 50 μέρες, πραγματοποιήθηκαν 35 παρουσιάσεις και για όσους γνωρίζουν ο αριθμός είναι τεράστιος!
Καβάλα, Ξάνθη, Κομοτηνή, Αλεξανδρούπολη, Δράμα, Θεσσαλονίκη (2 φορές), Γιάννενα, Βέροια, Κατερίνη, Βόλος, Κως,  Πρέβεζα, Τρίπολη, Καλαμάτα, Κύπρος (2 φορές) και φυσικά Αθήνα σε πολλά σημεία. Η αγάπη σας με ζητούσε κι εγώ ήμουν παρούσα, παρ' όλη την κούραση και τις δύσκολες καμμιά φορά συνθήκες.


Βέροια
Στις πρώτες ήμασταν μαζί με την Καίτη Οικονόμου και μου έλειψε πολύ στις υπόλοιπες, περάσαμε πολύ καλά μαζί, γελούσαμε και στις αναποδιές ακόμα.  Μου έλειψες Καίτη....
Και στην Κύπρο ειδικά μίλησα πολύ για τις κοινές μας παρουσιάσεις, με νοσταλγία. Μαζί σου και στην Κόλαση Καιτούλα, (θυμάσαι;)



Γελάσαμε όπως είπα πολύ, την ώρα της παρουσιάσης ήταν μια χημεία απίστευτη, είναι πολύ σημαντικό να έχεις τους ίδιους ρυθμούς με τον άλλον, να "πιάνει" στον άερα τι θέλεις να πεις και να το συνεχίζει από εκεί που το άφησες! Να έχει την ίδια αίσθηση του χιούμορ με σένα, να μην γκρινιάζει, να ξέρει πότε μιλάει και πότε σωπαίνει.  Εδώ στην Καβάλα με το Βιβλιοπωλείο Μερτζιανίδης, την ώρα της υπογραφής!



Βόλος
 Η Καίτη είναι σχετικά νέα ας πούμε στο.... σπορ των παρουσιάσεων, αλλά μπήκε στο ίδιο μήκος κύματος με μένα, ταυτιστήκαμε απόλυτα και αυτό, νομίζω οτι το κατάλαβαν όσοι παρακολουθήσαν κοινή μας παρουσίαση. Εδώ στα Public, Βόλου με τον Σωτήρη Πολύζο που το μονο που του...επιτρέψαμε να κάνει, είναι να μεταφέρει το...μικρόφωνο για τις ερωτήσεις του κόσμου!


Και επειδή και οι δύο...βαριόμασταν την κλασσική παρουσίαση, μιλήσαμε πολύ με τον κόσμο, γελάσαμε μαζί του και περάσαμε καλά! Όταν οι συνθήκες το επέβαλλαν, σηκώθηκαμε και ορθιες για να έχουμε οπτική επαφή με όλους! Εδώ στην Κατερίνη στο βιβλιοπωλείο Νέστωρ,  που το κάναμε και το...διασκεδάσαμε. Τόσος κόσμος τέντωνε τον λαιμό του για να μας δει!

Η πιο "επεισοδιακή" παρουσίαση ήταν στην Ξάνθη στο βιβλιοπωλείο Τζελέπης! Εκτός από το κρύο γιατί ήταν σε πεζόδρομο, όπου ο κόσμος μας παρακολουθούσε τυλιγμένος σε παλτά και κασκόλ(!) , την ώρα της παρουσίασης ξεκίνησε διαδήλωση που αν δεν επενέβαινε ο βιβλιοπώλης, θα περνούσε ανάμεσά μας! Το σκηνικό δε που είχε ετοιμάσει η Άννα, όπως βλέπετε ονειρικό....

Τι να πω και για την Φωτεινή στην Αλεξανδρούπολη, που η φιλοξενία της και η αγάπη της μας έμειναν βαθιά χαραγμένες στην ψυχή, όπως και ο κόσμος που γέμισε ασφυκτικά τον χώρο του βιβλιοπωλείου Ελευθερουδάκης που διατηρεί η Φωτεινή στην πόλη, που κάθισε ακόμα και σε παιδικά σκαμνάκια, ακόμα και όρθιοι για να μας ακούσει και να μιλήσει μαζί μας...  Εδώ μαζί της, πρώτη από αριστερά η γλυκειά μου.....


Και μετά χώρισαν οι δρόμοι μας με την Καίτη και κάθε μια πήγαινε αλλού.... Του χρόνου ελπίζω να είναι όλες οι παρουσιάσεις μας κοινές! Είναι πιο διασκεδαστικό!


Στην Κύπρο που βρέθηκα ήταν όλα όπως πάντα.... Γεμάτα αγάπη. Την αγάπη σας.... Λευκωσία, Λεμεσός, Λάρνακα και Πάφος. Παντού το γέλιο σας και η αγκαλιά σας.... Απίστευτο και ανομολόγητο συναίσθημα. Όχι οτι και εκεί δεν έλειψαν οι επεισοδιακές καταστάσεις κι εγώ ν' αναζητώ την Καίτη για να γελάσουμε....




Στην Πάφο έπαθε ζημιά το ρεύμα και έγινε η παρουσίαση χωρίς φως και χωρίς κλιματιστικό! (Αυτό ήταν το πιο σοβαρό). Ευτυχώς ήρθε πριν τελειώσουμε για να βλέπω τι υπογράφω! Στην φωτογραφία έχει έρθει το ρεύμα, αλλά πού να προβλάβει το κλιματιστικό να κάνει δουλειά και ο Γιώργος εκτελεί χρέη.... βεντάλιας!

 Πηγαίνοντας για Λεμεσό κάναμε ώρες να φτάσουμε γιατί είχαν γίνει στην εθνική  όχι ένα, αλλά τρία τροχαία και πηγαίναμε με ταχύτητα χελώνας!

Και μετά σιερά είχαν Πρέβεζα, Τρίπολη, Καλαμάτα και Costa Navarino.... Εδώ πρέπει να σταθώ....
Μαγικό το σκηνικό. Εμπειρία ζωής αυτό το συγκρότημα, με μεράκι και αγάπη φτιαγμένο και όλοι όσοι δουλεύουν εκεί, μοιάζουν να υπάρχουν για να περνάς καλά εσύ, ο επισκέπτης....  Διακριτική πολυτέλεια, άνεση και ομορφιά σε μια πανέμορφη περιοχή στην Πύλο. Ότι κι αν σας πω είναι λίγο, όσοι έχετε άνεση με τον υπολογιστή μπείτε στο site του Costa Navarino και απολαύστε!
Ο Δημήτρης Κωστάντος (πρώτος από δεξιά), διατηρεί βιλβιοπωλείο μέσα στο συγκρότημα και γι αυτό και η παρουσίαση εκεί. Ο κ. Αλατζάς (δίπλα μου), γενικός διευθυντής του συγκροτήματος, μας έκανε την τιμή να παρακολουθήσει την παρουσίαση και να μας κάνει το τραπέζι το βράδυ σ' ένα από τα εστιατόρια του Costa Navarino, κάτω από το φεγγάρι και τα μαγικά τραγούδια του συγκροτήματος που διασκέδαζε τους πελάτες. Μαζί μας και η πανέμορφη Κλαούντια (πρώτη από αριστερά) υπέυθυνη εκδηλώσεων, ένα πολύ γλυκό κορίτσι, Ισπανίδα που λάτρεψε την Ελλάδα, παντρεύτηκε Έλληνα και έμεινε για πάντα κοντά μας. 


Μεγάλη χαρά είχα, γιατί στην ανάγνωση είχα την καλή μου φίλη ηθοποιό Κωνσταντίνα Τζώρτζη που έκανε το ταξίδι αυτό μόνο για αν είναι κοντά μου και να ζωντανέψει με την ζεστή φωνή της το "Χωρίς χειροκρότημα".

Και μετά πάλι Κύπρος, αυτή τη φορά στο Rivergate, που ήταν σαν να πηγαίνω σπίτι μου βεβαίως....
Είδα φίλες καλές και αγαπημένες. Την Στέφανη.... Το όμορφο δώρο της το έβαλα μαζί με τα άλλα...θυμητάρια μου στην βιτρίνα που έχω γι αυτή την δουλειά... Την Γιάννα που ήρθε και την πρώτη φορά και την δεύτερη, που ήμουν στην Κύπρο και που σκέφτηκε να μου φέρει και ένα περιοδικό που είχα δώσει συνέντευξη. Αχ πόσο σας αγαπάω τελικά!
Οι παρουσιάσεις τελείωσαν. Είμαι όσο κουρασμένη δεν μπορείτε να φανταστείτε, μπερδεύω ονόματα, πόλεις, ξενοδοχεία,  τα πάντα κουβάρι στο μυαλό μου και προσπαθώ να βάλω σε μια τάξη τις σκέψεις και τις αναμνήσεις μου. Λυπάμαι γιατί στην Τρίπολη έχασα την φωτογραφική μου και δεν έχω φωτογραφίες και από κει... Λυπάμαι γιατί δεν έχω φωτογραφίες από τη Κω που ήμουν με την Ρένα Ρώσση Ζαϊρη, κάπου είναι και δεν μπορώ να τις βρω!

Για διακοπές ακόμα νωρίς, το σπίτι μου μου έλειψε και θέλω να το χορτάσω, όπως και τα παιδιά μου. Τα βιβλία που θέλω να σας μιλήσω γι αυτά, επίσης πολλά. Ότι προλάβω, μέχρι να σας αφήσω για τον Αύγουστο.....
Κλείνοντας ένα μεγάλο ευχαριστώ. Κοινότυπο, αλλά βγαίνει από την καρδιά μου και το ξέρετε. Με αγκαλιάσατε, με χαιδέψατε με το βλέμμα σας και το χαμόγελό σας, η αγκαλιά σας απαλή και η ψυχή μου γεμάτη.... Ευχαριστώ....