Όταν συγγραφέας μ’ αρέσει, μ αρέσει και διαβάζω τα βιβλία του ένα προς ένα! Κι αν ακόμα γράψει κάτι που δεν με βρίσκει σύμφωνη σαν θέμα, δεν παύει η γραφή του να με έλκει, να την απολαμβάνω. Αυτή τη φορά όμως, ήταν όλα σύμφωνα με το γούστο μου. Μιλάω για το νέο βιβλίο της Γιόλας Δαμιανού Παπαδοπούλου. «Έτσι θέλω να θυμάμαι»…
Ο Βασίλης εργοστασιάρχης στην Νιγηρία. Με μια οικογένεια πίσω του που δεν θέλησε να τον ακολουθήσει γιατί έτσι αποφάσισε η Φιλιώ η γυναίκα του. Εκείνος, μόνος σε μια χώρα δύσκολη όσο και μαγική. Η μοναξιά δεν αντέχεται για πολύ και η προσφορά για συντροφιά μεγάλη. Έτσι θα γνωρίσει την Ατλίν, αεροσυνοδό, πανέμορφη αν και δεσμευμένη με έναν διευθυντή αστυνομίας. Πολύ γρήγορα, ο έρωτας θα γίνει ο καταλύτης και οι δυό τους θα βρεθούν να ζουν μαζί, απόλυτα ερωτευμένοι. Η Ατλίν έχει προσπαθήσει σκληρά για να ξεφύγει από την φτώχια στην οποία γεννήθηκε και μετά την κακοποίηση που έχει υποστεί από τον προηγούμενο εραστή της, βρίσκει στον Βασίλη την στοργή και τον έρωτα έτσι όπως τον φανταζόταν από παιδί. Δεν θα διστάσει όταν ανακαλύπτει ότι είναι έγκυος και θα φέρει στον κόσμο ένα παιδί που ο πατέρας του όσο κι αν αγαπάει δεν θ’ αναγνωρίσει ποτέ. Ο Βασίλης είναι μοιρασμένος ανάμεσα σε Ελλάδα και Αφρική, ανάμεσα στις δύο οικογένειες που δημιούργησε, στις δύο γυναίκες και στα τρία παιδιά του.
Ο προηγούμενος εραστής της Ατλίν όμως, ενοχλημένος από την εγκατάλειψη, είναι αποφασισμένος να μην την αφήσει ήσυχη και ξεσπάει το μένος του πάνω στον Βασίλη. Διοργανώνει μια τέλεια συνομωσία και καταφέρνει να βάλει τον Βασίλη στην φυλακή, γνωρίζοντας ότι ένας λευκός δύσκολα θα επιβιώσει στις φυλακές της χώρας του. Λίγο πριν ο Βασίλης αφήσει την τελευταία του πνοή στα μπουντρούμια που τον ρίχνουν, η Ατλίν, μαζί με τον φίλο του Βασίλη και νονό του γιού τους, τον Γιώργο καταφέρνουν να φυγαδεύσουν τον άτυχο άντρα στην χώρα του, γνωρίζοντας πως δεν θα μπορέσει να επιστρέψει ποτέ. Η Ατλίν θ’ αναλάβει το εργοστάσιο που της αφήνει ο Βασίλης και θα μεγαλώσει μόνη της τον γιο τους. Η πικρία που συσσωρεύεται μέσα της μεγαλώνει, αφού διαπιστώνει ότι ο άντρας που αγάπησε, την ξέχασε εντελώς, συνειδητοποιεί ότι τους εγκατέλειψε και έμεινε δεμένος με την πρώτη του οικογένεια. Έτσι αγνοεί όλα του τα γράμματα για τα γιο του χωρίς να καταλαβαίνει ότι έτσι βάζει τις βάσεις για να ένα μεγάλο δράμα του μέλλοντος…..
Μόνο αυτά από ένα βιβλίο τόσων εκατοντάδων σελίδων που όμως κυλάει σαν νερό και όταν καταλάβεις ότι τελειώνει στεναχωριέσαι. Μεγαλούργησε στην κυριολεξία η Γιόλα με αυτό της το βιβλίο. Απίστευτα συναισθήματα , δυνατά,, άλλοτε βασανιστικά, άλλοτε λυτρωτικά πάλλουν την ψυχή του αναγνώστη. Η Γιόλα έμεινε για 29 χρόνια στην Αφρική και την κουβαλάει μέσα της κι αυτό είναι ολοφάνερο. Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου θίγει τόσα θέματα, ιστορικά, κοινωνικά ενώ δεν αποδυναμώνει την κεντρική της ιστορία που κρατά σε αγωνία τον αναγνώστη μέχρι το τέλος. Παράλληλα μια ηχηρή πραγματικότητα και επώδυνη αναδύεται από το βιβλίο αυτό. Εκείνα τα παιδιά που γεννήθηκαν από έρωτα και μοναξιά στην Αφρική, παιδιά δύο πατρίδων, όμορφα, έξυπνα, δυνατά, που οι «επισκέπτες» της άφησαν πίσω τους και πολλές φορές δεν νοιάστηκαν ποτέ γι αυτά. Παράλληλες οικογένειες που πλήρωσαν και οι δύο το μοίρασμα του δημιουργού τους. Σε κάθε σελίδα κτυπάει η καρδιά της Αφρικής, ζεστή, μαγική και επικίνδυνη. Τα χρώματα σχηματίζουν εξαίσιους πίνακες στο μυαλό του αναγνώστη, η διπλή πραγματικότητα σχηματίζεται ανάγλυφη, αυτή που μοιράζεται ανάμεσα στις πλούσιες συνοικίες με τα βίλες και στις φτωχές συνοικίες του Σαμπόν Καρί που μεγάλωσε η Ατλίν. Ο Μάικλ ο γιος της, εκπροσωπεί όλα εκείνα τα παιδιά που τα κοίταξαν με καχυποψία, που τα αντιμετώπισαν με εμπάθεια, αλλά παρ’ όλα αυτά βγήκε νικητής της ζωής. Και όλοι οι ήρωες του βιβλίου είναι ανθρώπινοι, κουβαλούν πάθη και λάθη, κρύβουν σκελετούς στην ντουλάπα της ζωής τους, αντιδρούν λανθασμένα πολλές φορές στα ερεθίσματα της μοίρας, αλλά παρ’ όλα αυτά, δένεσαι μαζί τους, πάσχεις και ζεις τόσο έντονα τη ζωή τους, ξεχνώντας πως διαβάζεις ένα βιβλίο, που θέλεις να τους φωνάξεις, να τους προειδοποιήσεις για όσα έρχονται.
Είναι πραγματικά ένα βιβλίο που αν δεν διαβάσετε θα χάσετε ένα μοναδικό και ανεπανάληπτο ταξίδι, που σας λέω ότι δεν μπορώ ακόμα ν’ αφήσω πίσω μου παρ’ όλο τον καιρό που πέρασε από την ανάγνωσή του. Ζητείστε το και αν εσείς μπορέσετε να το αφήσετε από τα χέρια σας, τι να πω; Μπράβο σας. Εγώ το άφησα μόνο όταν το τελείωσα και ακόμα το κουβαλάω. Δεν ξεχνιέται!
Λίγα λόγια για την συγγραφέα:
Τα διηγήματά της έχουν αποσπάσει πολλές διακρίσεις, όπως το Α΄ βραβείο στον Ευρωπαϊκό Διαγωνισμό Διηγήματος των έντεκα δήμων της Βαλ ντι Νιέβολε στην Ιταλία, το Γ΄ βραβείο του Πανελλήνιου Διαγωνισμού «Νουμάς» και τον έπαινο του Πανελλήνιου Διαγωνισμού Διηγήματος του Δήμου Πετρούπολης. Από τις εκδόσεις Ωκεανίδα κυκλοφορεί και το μυθιστόρημα Κρατήσου απ' τα όνειρά σου.