Κάθε βιβλίο, ένα καράβι....

Πάμε να ταξιδέψουμε την ψυχή μας....

Γερό σκαρί κάθε βιβλίο, μπορεί να μας φτάσει μακριά....



29 Απριλίου 2011

Σαράντα επτά!!!!!


Νεογέννητο στην Κωνσταντινούπολη

30 Απριλίου 1964. Να που ήρθε πάλι αυτή η ημερομηνία.... Πιστή στο ραντεβού της κάθε χρόνο... Κι εγώ αναρωτιέμαι πότε πέρασαν 47 χρόνια.... Τόσα κλείνω....  Κι ακόμα δεν μπορώ να τα συνειδητοποιήσω αυτά τα χρόνια, σαν να μην μου ανήκουν. Και κοιτάω τα παιδιά μου για να τα καταλάβω και ν' αντικρύσω κατάματα πού ακριβώς τα επένδυσα....
Υπάρχουν πάντα και τα άλμπουμ.... Οι φωτογραφίες ασπρόμαυρες να υπογραμμίζουν οτι κοντεύουν 5 δεκατίες που γεννήθηκα και τότε δεν υπήρχε έγχρωμη φωτογραφία...

Η μητέρα μου κρατούσε ημερολόγιο,  όπως κρατούν και τώρα οι μανούλες, όπως κρατούσα κι εγώ για τα παιδιά μου. Μέσα στις σελίδες του κοιτάζω ένα μωρό που ξέρω οτι είμαι εγώ, αλλά και πάλι... Τότε μέναμε στην Πόλη, τότε οι γονείς μου ήταν ακόμα μαζί, τότε ήταν όλα αλλιώς....



Τα καλοκαίρια παραθερίζαμε στην Αντιγόνη, εκεί και βαφτίστηκα. Εδώ είμαι μηνών στην αγκαλιά της νονάς μου και δίπλα μου ο παππούς Ιωακείμ, ο "πάπης" μου όπως τον έλεγα μέχρι την ημέρα που πέθανε... Ήταν η αδυναμία μου και ήμουν η αδυναμία του, μόνο που έφυγε νωρίς....






Να και μια ακόμα σελίδα από εκείνο το πρώτο μου άλμπουμ, αυτό που συμπλήρωνε γεμάτη καμάρι η μητέρα μου. Πότε στάθηκα, πότε περπάτησα....





Κι εδώ η βάφτισή μου... Στις 23 Αυγούστου 1964 στον Ιερό Ναό Αγίου Ιωάννη στην Αντιγόνη....





Τα χρόνια κύλησαν πολύ γρήγορα. Το 1964 έγινε  2011 κι εγώ είμαι πια μια...ώριμη γυναίκα, κι αν δεν αισθάνομαι τα χρόνια μου, είναι γνωστή  η αιτία. Πάντα αφαιρώ από την ηλικία μου 18 χρόνια. Τότε γνώρισα τον άντρα μου, από τότε άρχισε η ζωή μου. Κι αν κάποια χρόνια έγινε δύσκολη, ήταν πάντα γλυκειά.... Δεν θ' αλλαζα ούτε μια της μέρα...

27 Απριλίου 2011

Χριστός Ανέστη!!!!

Επέστρεψα!!!! Χριστός Ανέστη σε όλους! Ευχαριστώ για τις εκατοντάδες ευχές που έλαβα από το διαδίκτυο και από το κινητό! Η αγάπη σας, το έχω ξαναπεί, είναι εκτός από συγκινητική, μια μεγάλη δύναμη για μένα, την νιώθω γύρω μου ασπίδα και ζεστή απαλή αγκαλιά. Να είστε καλά αγαπημένοι μου!
Χρόνια είχα να φύγω για Πάσχα, χρόνια είχα να φτάσω στην Ανάσταση χωρίς πρησμένα πόδια από την κούραση! Φύγαμε την Μ. Παρασκευή το πρωί, όλη η οικογένεια και μαζί η άλλη οικογένεια, που έγινε δική μας, οι γονείς της νύφης μας. Μαζί και δύο καλοί οικογενειακοί φίλοι. Άτομα 11 και όλα με κέφι. Προορισμός, ένα χωριό τριάντα χιλιόμετρα από τα Τρίκαλα, η Καστανιά. Ένα χωριό που τον χειμώνα μένει με 50 ψυχές, πνιγμένο στο πράσινο και στα νερά που τρέχουν από παντού! Γεμάτες έλατα οι πλαγιές, τόσα δεν είχα ξαναδεί!  Βέβαια μόνο Άνοιξη δεν μύριζε, κρύο, ομίχλη το πρωί και το τοπίο έμοιαζε απόκοσμο. Αυτό δεν μας εμπόδισε φυσικά να κάνουμε τις βόλτες μας στην περιοχή και ο ήλιος έβγαινε μόνο για να μας κάνει το χατήρι και να μην μας χαλάσει τις μέρες!



Μέχρι και στα άλογα πήγαμε, γιατί η νύφη μου τους έχει αδυναμία!
Και γύρω το τοπίο πανέμορφο, καταπράσινο, γεμάτο ζωή.









Πατέρας και γιος σε μεγάλα κέφια!







Όχι οτι μάνα και κόρη πήγαιναν πίσω!








Την Δέυτερη μέρα του Πάσχα, επισκεφθήκαμε μια πανέμορφη εκκλησία της περιοχής. Ύψωση Τιμίου Σταυρού και 13(!) τρούλοι. Κτισμένη γύρω στο 1600, επιβλητική, υπέροχη. Απολαύστε την....




Περισσότερες φωτογραφίες ως συνήθως στο fb....

Το Πάσχα πέρασε, οι ολιγοήεμερες διακοπές του όμορφη ανάμνηση και η ευχή όπως κάθε χρόνο η ίδια για όλους. Να είμαστε όλοι καλά, να γιορτάσουμε και πάλι του χρόνου με τους αγαπημένους μας.  Χριστός Ανέστη!

20 Απριλίου 2011

Καλό Πάσχα!

Έφτασαν πάλι οι μέρες και ούτε τις κατάλαβα! ΠΑΣΧΑ!!!! Και υπάρχει λόγος που δεν συνειδητοποίησα οτι είμαστε μια ανάσα από την Ανάσταση! φέτος, μετά από πολλά πολλά χρόνια, δεν θα κάνω Πάσχα σπίτι μου. Με ξεσήκωσαν οι συμπέθεροι και φεύγουμε όλοι μαζί για την Καστανιά Τρικάλων! Ούτε ξέρω που βρίσκεται, αλλά τι με νοιάζει; Τα παιδιά μου θα είναι μαζί, όλη η οικογένεια θα είναι μαζί,  ξεκούραστη θα είμαι, τι άλλο να ζητήσω; Άλλωστε σχεδόν αμέσως μετά το Πάσχα, βγαίνει το νέο βιβλίο και αρχίζουν οι περιοδείες με πρώτη εκείνη στην Β. Ελλάδα και Θράκη. (Θα δώσω αναλυτικά στοιχεία μετά το Πάσχα) και...συγκεντρώνω δυνάμεις!
Το νέο είναι άλλο! έμαθα να φτιάχνω βίντεο! Δεν είναι τρομερό; Μια βδομάδα τώρα έχω βγάλει τα μάτια μου στον υπολογιστή, αλλά κάτι κατάφερα! Μ' αυτό το βίντεο λοιπόν σας αποχαιρετώ και ανανεώνω το ραντεβού μας για την Τετάρτη του Πάσχα που θα είμαι πια σπίτι μου! Καλή Ανάσταση!

17 Απριλίου 2011

Κάποιο βιβλίο μιλάει για σένα. Το έχεις διαβάσει;

Επιτέλους πραγματοποιήθηκε η έρευνα του ΕΚΕΒΙ που όσοι σχετίζονται με τον χώρο του βιβλίου περίμεναν. Τα συμπεράσματα πολλά και ενδιαφέροντα όπου αναλυτικά μπορείτε να τα βρείτε στο ιστολόγιο του ΕΚΕΒΙ εδώ . Με βάση λοιπόν αυτά τα αποτελέσματα, τα βιβλιοπωλεία Public ξεκινούν μια εκστρατεία φιλαναγνωσίας και ελπίζω τα αποτελέσματα να είναι θεαματικά και νάκολουθήσουν και άλλες μεγάλες αλυσίδες βιβλιοπωλείων. Συνοπτικά λέω οτι το φτωχό 8% των ανθρώπων που διαβάζουν συστηματικά έμεινε περίπου σταθερό (ίσως και να μειώθηκε λιγάκι), ενώ η τηλεθέαση αυξήθηκε κατά 10%! Το ελπιδοφόρο είναι οτι ανέβηκαν τα ποσοστά των αναγνωστών που διαβάζουν λιγότερα από 9 βιβλία τον χρόνο και το ακόμα καλύτερο οτι ανέβηκαν τα ποσοστά των εφήβων αναγνωστών. Πάντως το συμπέρασμα είναι βασικό: 6 στους 10 Έλληνες δεν διαβάζουμε....

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Κάποιο βιβλίο μιλάει για σένα. Το έχεις διαβάσει;

Μια πρωτοβουλία των καταστημάτων Public για την διάδοση της ανάγνωσης, υπό την αιγίδα του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου (ΕΚΕΒΙ)
Τα καταστήματα Public ξεκινούν μια εκστρατεία φιλαναγνωσίας με στόχο την διεύρυνση του αναγνωστικού κοινού, την αφύπνιση του μη ενεργού αναγνώστη, την ενδυνάμωση του ρόλου του βιβλίου και την ανάδειξή του ως μέσο ψυχαγωγίας στην καθημερινότητά μας.
Με κεντρικό μήνυμα «Κάποιο βιβλίο μιλάει για σένα; To έχεις διαβάσει;», η εκστρατεία των Public στοχεύει στο να παρακινήσει κάθε άνθρωπο να ανακαλύψει το βιβλίο που τον εκφράζει και να απολαύσει το ταξίδι μέσα στις σελίδες του. Η δράση τελεί υπό την αιγίδα του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου. Η εκστρατεία των Public καλεί σε συμμετοχή όλους τους φυσικούς συνεργάτες της : εκδότες, συγγραφείς, μεταφραστές, επιμελητές, βιβλιοθήκες, λέσχες ανάγνωσης και σχετικούς φορείς του χώρου του βιβλίου, καθώς και όποιον αγαπάει τα βιβλία.

Σε αυτό το πλαίσιο τα Public πρόκειται να :
• προσφέρουν δωρεάν 10.000 βιβλία σε κοινωφελή Ιδρύματα
• δημιουργήσουν βιβλιοθήκες σε χώρους αναμονής (τράπεζες, νοσοκομεία)
• ενδυναμώσουν τις θεματικές εκδηλώσεις τους
• ξεκινήσουν πρωτότυπες και μοναδικές δράσεις προώθησης του βιβλίου στο διαδίκτυο
• οργανώσουν σχετικά σεμινάρια
• αναπτύσσουν δράσεις ανταλλαγής βιβλίων
• διοργανώνουν για πρώτη φορά στην Ελλάδα, σε κεντρικά σημεία πόλεων, μια βραδιά στα πρότυπα του World Book Night, ενός θεσμού ήδη πετυχημένου στο εξωτερικό.
Ο κ. Βασίλης Βασιλείου, εμπορικός διευθυντής βιβλίου των Public ανέφερε σχετικά, «Βάσει των στοιχείων της πρόσφατης πανελλήνιας έρευνας του ΕΚΕΒΙ για την αναγνωστική συμπεριφορά κατά το 2010, αλλά και αξιοποιώντας την ραγδαία εξελισσόμενη σχέση μας με το αναγνωστικό κοινό, στα Public θεωρούμε ότι μέσα από αυτή την εκστρατεία θα διευρύνουμε το αναγνωστικό κοινό δημιουργώντας νέους αναγνώστες και θα ενδυναμώσουμε τη συνήθεια της ανάγνωσης στο υφιστάμενο παραδοσιακό κοινό του βιβλίου».
Αξίζει να σημειωθεί ότι πέρα από την κοινότητα των εκδοτών, προσεγγίζουμε και διερευνούμε συνεργασίες με φορείς και προσωπικότητες, για να λειτουργήσουν ως πρεσβευτές της εκστρατείας ανάγνωσης διαδίδοντας το μήνυμά της! Ήδη, έχουμε την υποστήριξη των: Αναστάση Βιστωνίτη, Λένας Διβάνη, Άλκης Ζέη, Ανδρέα Μήτσου, Αλέξη Σταμάτη, Πέτρου Τατσόπουλου, Ευγένιου Τριβιζά, Αλέξη Ζήρα, Κωνσταντίνου Τζούμα, Αναστασίας Μουτσάτσου και πολλών άλλων.
Αξίζει να σημειωθεί ότι στα πλαίσια της εκστρατείας έχει γίνει προσέγγιση και σε άλλες εταιρίες που μπορούν να συμμετέχουν στη διάδοση του μηνύματος.
Παρακαλούμε όποιον θέλει να συμμετάσχει είτε ιδιωτικά, είτε εκπροσωπώντας κάποια εταιρία να απευθυνθεί στο email: brc@odv.gr.

 

12 Απριλίου 2011

Ο ύπνος των αγαλμάτων... Νίκος Διακογιάννης (ΚΑΛΕΝΤΗΣ)

Και το τελευταίο βιβλίο πριν το Πάσχα! Ένα βιβλίο που με βρήκε...απροετοίμαστη για το περιεχόμενο και το θέμα του. Ένα βιβλίο διαφορετικό και σαφώς ανατρεπτικό.... Επέλεξα να κάνω αυτή την ανάρτηση τώρα, τρεις μέρες πριν από την παρουσίασή του στο ΙΑΝΟ το Σάββατο 16 Απριλίου στις 12:30, όπου θα βρίσκομαι κι εγώ εκεί για τον Νίκο, τον Νικόδημο της blogoσφαιρας, τον Νίκο της Τέρα Άμου....

Λίγα λόγια για το βιβλίο:

Τα σπουδαιότερα αγάλματα του πλανήτη ξαφνικά και αναίτια, καταστρέφονται. Κάποια γίνονται σκόνη, από κάποια αποκολλούνται κομμάτια,  οι αρχές δεν καταλαβαίνουν πώς συμβαίνει τέτοια καταστροφή, οι κυβερνήσεις των χωρών πανικοβάλλονται, ο Μάνος δεν πιστεύει πως συμβαίνει αυτό. Μεταφραστής στο επάγγελμα, κι ενώ είναι έτοιμος να παραδώσει την μετάφραση του τελευταίου βιβλίου του διάσημου συγγραφέα Ζοζέ Σαραμάγκου «Το γάλα των αγαλμάτων», βλέπει να ζωντανεύουν οι χειρότεροι εφιάλτες του. Η Όλγα, ο Τίμος, η Αλίκη και ο Κώστας, η παρέα του Μάνου παρακολουθούν μαζί του τις παγκόσμιες εξελίξεις, μέχρι την ώρα που μια παράξενη αρρώστια αρχίζει να πλήττει τους ανθρώπους πλέον. Μετά από υψηλό πυρετό όπου κατά την διάρκειά του όλοι οι ασθενείς ζητούν γάλα, όλοι ανεξαιρέτως πέφτουν σε μια κατάσταση … «αγαλματοποίησης».  Η αρρώστια εξαπλώνεται στον πλανήτη με μορφή πανδημίας, η οργή των ανθρώπων στρέφεται στα αγάλματα που θεωρούν υπεύθυνα για το κακό που ρημάζει το ανθρώπινο γένος, αρχίζει μια κατάσταση τρόμου, πανικού, οδύνης και ανθρώπινης εξαθλίωσης. Η πίστη αλλά και η ανθρώπινη αξιοπρέπεια δοκιμάζονται, πόλεις μετατρέπονται σε φαντάσματα, κανείς δεν φαίνεται να επιβιώνει. Ο Μάνος και ο Τίμος πέφτουν στον ύπνο των αγαλμάτων, όπως χιλιάδες άλλοι και η Όλγα προσπαθεί μαζί με τον Κώστα να τους γλιτώσουν. Η γη κινδυνεύει και χωρίς κανείς να μπορεί να καταλάβει από τι….
Το τέλος θεωρείται από τα μη αναμενόμενα, ακολουθεί πιστά την φόρμα του βιβλίου. Ένα θρίλερ που ακροβατεί μεταξύ του φανταστικού και του μεταφυσικού. Ταυτόχρονα τροφοδοτεί διακριτικά με πληροφορίες των αναγνώστη για γνωστά έργα τέχνης καθιστώντας την βάση του μυθιστορήματος πραγματική. Αν πάμε ακόμα πιο βαθιά, θα έλεγα ότι πρόκειται και για μια αλληγορία…. Καταστρέψαμε όσα μπορούσαμε περισσότερα, θεωρήσαμε δεδομένα πολλά και η τιμωρία σε τέτοιες περιπτώσεις είναι πάντα σκληρή. Η έννοια θρίλερ δεν έχει να κάνει με τα φιλμ τρόμου που βλέπουμε, έχει να κάνει με την αγωνιώδη προσπάθεια της ανθρωπότητας να επιζήσει, χωρίς να καταλαβαίνει τι την κτύπησε και πώς θα διασωθεί.Έίναι ένα έργο αφύπνησης καθώς ο άνθρωπος έχει πέσει σ' έναν ύπνο σαν αρρώστια που ναρκώνει τις συνειδήσεις και οδηγεί την ανθρωπότητα στην ίδια την Κόλαση.
Το θέμα είναι τέτοιο που δίνει στον Νίκο Διακογιάννη  την δυνατότητα να μας ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο. Από την Αθήνα και το Μουσείο της Ακρόπολης, μέχρι την Ρωσία ή τον Ειρηνικό. Είναι φανερό οτι για να γίνει κάτι τέτοιο ο συγγραφέας μελέτησε πολύ και εμπεριστατωμένα το θέμα του, δεν άφησε τίποτα στην τύχη. Σαφώς αν ήταν Αμερικανός, ίσως αυτή τη στιγμή κάποια εταιρεία παραγωγής να το είχε ήδη ¨αρπάξει" εξασφαλίζοντας την μεταφορά του στην μεγάλη οθόνη, φτιάχνοντας μια ταινία γεμάτη ανατροπές , αγωνία και περιπέτεια. Όλα καλά, όμως....
Δεν είναι ένα βιβλίο του Διακογιάννη όμως. Όχι του τρυφερού Διακογιάννη του «Τέρα Άμου» , όχι του μαγικού «Καθρέφτες στο χώμα». Ένας άλλος Διακογιάννης αναδύθηκε. Χωρίς την τρυφερότητα και τον ποιητικό λόγο στον οποίο με είχε κακομάθει. Δεν είναι ένα βιβλίο για όλους, σίγουρα είναι εντελώς διαφορετικό και θα έλεγα ότι προορίζεται για όσους αγαπούν αυτό το είδος λογοτεχνίας. Τον αγαπάω όμως και πάντα θα διαβάζω τη δουλειά του, ακόμα κι αν δεν είναι το είδος μυθιστορήματος που εγώ προτιμώ. Τον θαυμάζω που τόλμησε να ξεφύγει από την "πεπατημένη".  
Και κάτι τελευταίο: μου λείπει εκείνος ο «άλλος» Διακογιάννης….

Άλλα..... λόγια για τον συγγραφέα!

Κανονικά θα έπρεπε να σας μεταφέρω το βιογραφικό του, αλλά είναι τρομερά ελλειπές! Μπορεί να λέει πότε γεννήθηκε και οτι είναι εκπαιδευτικός, αλλά δεν λέει το πιο σημαντικό: Ο Νίκος Διακογιάννης γεννήθηκε με έμφυτη ευγένεια και καλοσύνη, είναι έντιμος άνθρωπος, άψογος συνάδελφος και διαθέτει ευαίσθητη ψυχή. Όταν ψάχνεις λόγια να τον χαρακτηρίσεις η μόνη φράση που σου έρχεται στο μυαλό είναι: "Καλό παιδί" και θεωρώ οτι έχει κρατήσει μέσα του όλες τις αρετές ενός παιδιού και κυρίως τον ενθουσιασμό του. Αγαπάει αυτό που κάνει μ' έναν ρομαντισμό που από κάποιους έχει ξεχαστεί , είτε σαν συγγραφέας, είτε σαν δάσκαλος, είτε σαν blogger.  Διαθέτει ένα από τα πιο καλαίσθητα ιστολόγια που έχετε επισκεφθεί.
http://tera-amou.pblogs.gr/

Καλή αντάμωση Νίκο το Σάββατο!

7 Απριλίου 2011

Ο επισκέπτης του ονείρου....Ελένη Τσαμαδού (ΨΥΧΟΓΙΟΣ)

Είχα πει ότι θα το κρατούσα για το καλοκαίρι. … Είχα πει ότι θα καθυστερούσα λίγο την ανάγνωση αυτού του βιβλίου, ότι θα το άφηνα πιο πίσω, όλο και πιο πίσω, όπως αφήνω πάντα τα καλά για το τέλος. Αδύνατον… ήταν εκεί, στο ράφι με τα «προς ανάγνωση» και με προκαλούσε. Υπέκυψα!

Λίγα λόγια για το βιβλίο:
Χρόνος: Μεσοπόλεμος. Τόπος: Πάτρα. Η οικογένεια του Αριστείδη και της Μαριάνθης. Εκείνος σε δεύτερο γάμο. Έχασε την Όλγα, την Ρωσίδα γυναίκα του με τον γιό τους, όταν η Όλγα πήγε να επισκεφτεί τους δικούς της στην Ρωσία και ένας βομβαρδισμός του στέρησε την οικογένειά του. Έτσι θα βρεθεί παντρεμένος μετά από προξενιό την Μαριάνθη που απογοητευμένη από έναν έρωτα δέχεται και χαρίζει στον Αριστείδη τρία κορίτσια. Στο σπίτι ζουν ακόμη η Μαρίτσα, μια Σμυρνιά που είναι κοντά τους από τα 25 της χρόνια και η θεία του Αριστείδη, Ευτέρπη. Ο Αριστείδης πεθαίνει αιφνιδίως και ο θάνατός του ανοίγει τους ασκούς του Αιόλου. Στο σπίτι καταφθάνει ο Μιχαήλ που δηλώνει και αποδεικνύεται ότι είναι ο χαμένος γιος του, αυτός που νόμιζε πεθαμένο. Παράλληλα μαθαίνουν ότι και η Όλγα ζει. Η θέση της Μαριάνθης γίνεται τραγική, καθώς συνειδητοποιεί ότι ό άντρας της ήξερε εδώ και καιρό την ύπαρξη μάνας και γιου, έχει τροποποιήσει την διαθήκη του και έχει κάνει την θέση της αλλά και την θέση των κοριτσιών πολύ επισφαλή. Αν η Όλγα εμφανιστεί, ο γάμος της είναι άκυρος και τα κορίτσια της νόθα!

Όλα αυτά τα μαθαίνουμε με τον πιο παράξενο τρόπο. Όλα τα πρόσωπα του βιβλίου, τα εξιστορούν σε κάποιον αστυνόμο που διεξάγει έρευνα για έναν φόνο! Τουλάχιστον στην αρχή δεν ξέρουμε όμως για ποιον φόνο μιλάει! Μέσα από τις αφηγήσεις τους, μαθαίνουμε ότι κανείς δεν είναι αυτό που δείχνει. Η Μαρίτσα εκτός από υπηρέτρια, είναι και ερωμένη εδώ και χρόνια του Αριστείδη και ταυτόχρονα κλείνει μέσα της ένα θανάσιμο μυστικό. Όπως και η γηραιά θεία Ευτέρπη. Ο Μιχαήλ φέρνει μαζί του μυστικά και πάθη. Τίποτα δεν μένει ίδιο με την εξέλιξη της ανάγνωσης. Η ανατροπή είναι γνήσιο συστατικό του βιβλίου αυτού.

Κατ’ αρχήν να πω ότι με εξέπληξε η δομή του. Αριστοτεχνική θα έλεγα. Όχι ότι η Ελένη Τσαμαδού με έχει συνηθίσει σε κάτι λιγότερο ή κατώτερο. Μοιάζει να ξετυλίγει με μαεστρία ένα πολύ μπλεγμένο κουβάρι από ζωές που τις σφράγισε ο έρωτας, η απληστία, ο θάνατος, η απόγνωση. Γεμάτοι πάθη οι ήρωές της και γι αυτό αξιολάτρευτοι αλλά και ενδιαφέροντες! Και όσο διαβάζεις, τόσο βυθίζεσαι, χωρίς καμιά διάθεση να βγεις και φυσικά ν’ αφήσεις το βιβλίο από τα χέρια σου! Παράλληλα η Ελένη δίνει (όπως το συνηθίζει) θαυμάσια την εποχή, τα ήθη, τα έθιμα, τις κοινωνικές συνθήκες με την βαθιά γνώση της ελληνικής γλώσσας που είναι χάδι για τα μάτια και τα αυτιά. Η ιδιωματική γλώσσα της Μαρίτσας ως Σμυρνιάς με δυσκόλεψε στην αρχή, αλλά αν δεν είχε αποδοθεί έτσι ο λόγος της, θα έχανε κατά πολύ από την ζωντάνια του το κείμενο. Δεν μπορώ να πω ποιον ήρωα ξεχώρισα, μάλλον με την Μαρίτσα είμαι…. Όπως αποδόθηκαν όμως, όπως δημιουργήθηκαν, σου αφήνουν την αίσθηση ότι υπήρξαν, ότι δεν είναι ένα μυθιστόρημα, αλλά μια βιογραφία. Παράλληλα δεν είναι ένα αμιγώς αστυνομικό μυθιστόρημα, αν και με τα λίγα που ξέρω, νομίζω ότι διατηρεί τις δομές και τις φόρμες του. Το περίεργο είναι, και γι αυτό αξιοπρόσεκτο, ότι στην αρχή δεν γνωρίζουμε ούτε το δολοφόνο, αλλά ούτε και το ίδιο το θύμα! Επιπλέον όσο κι αν μοιάζει ανατρεπτικό και σημειώστε το αυτό το τελευταίο, τίποτα δεν λύνεται εντελώς στο τέλος, πολλά ερωτηματικά υπάρχουν εκεί που μια απρόσεκτη ματιά θα θεωρούσε ότι όλα διαλευκάνθηκαν. Είναι τελικά ο δολοφόνος αυτός που φάνηκε; Οι σχέσεις του Μιχαήλ και της μητριάς του πού άρχισαν και πού σταμάτησαν; Και ο ίδιος ο Μιχαήλ είναι τελικά αυτός που αποδείχθηκε ή είναι ακόμα πιο περίπλοκο; Νομίζω ότι η Ελένη Τσαμαδού κομίζει κάτι νέο στην λογοτεχνία, κάτι που είχε αρχίσει να διαφαίνεται από το προηγούμενο βιβλίο της, που εμπεριείχε αρκετή δόση μυστηρίου… Πάντως μ’ αρέσει που τολμά κάτι διαφορετικό χωρίς να χάνει το στυλ της, την γλυκιά γραφή της. Έρχεται Πάσχα. Χαρίστε στον εαυτό σας ένα πανέμορφο, μυστηριώδες, γοητευτικό ταξίδι.

Λίγα λόγια για την συγγραφέα:
Η Ελένη Κ. Τσαμαδού σπούδασε νομικά στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, καθώς και International Legal Studies στο American University, Washington College of Law. Σταδιοδρόμησε ως δικηγόρος στην Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος από το 1966 μέχρι το 2000, οπότε αποχώρησε με τον ανώτατο βαθμό ιεραρχίας. Ασχολήθηκε κυρίως με θέματα Διεθνών Συναλλαγών και Ιδιωτικοποιήσεων. Τα έτη 2000-2004 εργάστηκε ως ειδική σύμβουλος σε νομικά θέματα των Υπουργών Ανάπτυξης, και Οικονομίας και Οικονομικών. Είναι παντρεμένη και έχει δύο κόρες. Από τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ κυκλοφορούν τα μυθιστορήματά της ΟΙ ΘΕΟΙ ΠΕΘΑΝΑΝ ΣΤΗ ΡΩΜΗ, το οποίο έχει μεταφραστεί στα γερμανικά με τον τίτλο EIN KONIGREICH FUR EIN GRAB, Η ΕΤΑΙΡΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ, Ο ΧΟΡΟΣ ΤΩΝ ΜΥΣΤΙΚΩΝ, ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ και Ο ΕΠΙΣΚΕΠΤΗΣ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ.

Δέχεται επισκέψεις καθημερινά στο: http://tsamadou.psichogios.gr/





2 Απριλίου 2011

Κοπέλα που σε λένε Φίνι.... Δημήτρης Μαμαλούκας (ΛΙΒΑΝΗΣ)

Κατ' αρχήν καλό μήνα! Όπως είχα υποσχεθεί, βιβλία και μόνο βιβλία από δω και πέρα! Για τίποτα άλλο δεν θέλω να μιλήσω αυτή την εποχή, ίσως, γιατί τίποτα άλλο δεν αξίζει τόσο, τίποτα άλλο δεν έχουμε ανάγκη περισσότερο....
Υπάρχουν βιβλία λοιπόν, εξαιρετικά... ύπουλα! Τα διάβασες και όταν τα άφησες στο ράφι, δεν σε άφησαν εκείνα να φύγεις!Κι αν όταν τα διάβασες σου φάνηκαν περίεργα, αν είπες : "Δεν είναι για μένα αυτά", μετά διαπίστωσες οτι κατέλαβαν χώρο μέσα σου και αυτό για μένα είναι το μεγαλύτερο εύσημο για έναν συγγραφέα.... για ένα τέτοιο βιβλίο θα σας μιλήσω σήμερα....

Λίγα λόγια για το βιβλίο....

Η Φίνι, μια νεαρή κοπέλα, στις φυλακές του πουθενά με όνειρο να δραπετεύσει. Αλλά γύρω από τις φυλακές μια έρημος , η γκρίζα γη, γεμάτη θηρία που ξεσκίζουν όποιον τολμά ν’ αποδράσει για να σωθεί από τις άθλιες συνθήκες της φυλακές, από τους βιασμούς και τους ξυλοδαρμούς , την βία που ασκούν πάνω τους οι δεσμοφύλακες. Κανείς δεν έχει καταφέρει να γλιτώσει και να περάσει την τρομακτική έρημο, εκτός από έναν. Ο Λακάν είναι ο θρύλος της φυλακής, ο μόνος άνθρωπος που κατάφερε να περάσει, αλλά και να συλληφθεί στο τέλος της διαδρομής, λίγο πριν περάσει τον ποταμό που οδηγεί στη γη της ελευθερίας. Είναι ο μόνος που ξέρει πώς καταφέρνει κάποιος να γλιτώσει από τα σαρκοφάγα τέρατα της ερήμου. Η Φίνι θα κακοποιηθεί φριχτά ένα βράδυ και θα γλιτώσει χάρη σε μια νοσοκόμα και στα μη…αλτρουιστικά της ένστικτα, μάλλον χάρη στις ανώμαλες ορέξεις της και στις βλέψεις που έχει για την Φίνι. Υποταγμένη στην νοσοκόμα, μόνο και μόνο για ν' αποφύγει την επιστροφή της στους θαλάμους και κατ' επέκταση ίσως και στον θάνατο, δουλεύει στο νεκροτομείο.  Εκεί η Φίνι θα γνωρίσει τον Γκον, νοσοκόμο με διανοητική στέρηση, αλλά και έναν μυστηριώδη ετοιμοθάνατο γέρο. Γρήγορα θ' αποδειχθεί οτι είναι ο  μεγάλος Λακάν,ο θρύλος της φυλακής, ο μόνος που κατάφερε να δραπετεύσει κάποτε. Σ’ εκείνη θα εμπιστευθεί το μυστικό της απόδρασης και θα την προτρέψει να πάρει μαζί της τον Γκον. Έτσι θα ξεκινήσει ένα ταξίδι στην κόλαση… Πώς όμως θα βρεθεί η Φίνι μπλεγμένη στο παρελθόν; Και τι σχέση έχει ο Λακάν με τον πατέρα της που εξαιτίας του η Φίνι βρέθηκε σ' εκείνο το κολαστήριο;
Το βιβλίο ξεκινάει με σφίξιμο στο στομάχι και τελειώνει, θα τολμήσω να το πω, με ένα δυνατό γρονθοκόπημα. Δεν χαλάρωσα λεπτό, δεν μπόρεσα να το ξεχάσω κι ας το διάβασα τα Χριστούγεννα. Ήταν στιγμές που ένιωθα απέχθεια και όμως συνέχιζα…. Δεν γινόταν να μείνει μισό αυτό το βιβλίο…
Χωρίς πραγματικό χρόνο και τόπο, ο Μαμαλούκας κατάφερνε να δημιουργεί αληθινούς χαρακτήρες που κουβαλούσαν όλα τα ανθρώπινα συναισθήματα. Ταυτόχρονα  έστηνε με μαεστρία την πλοκή για να φτάσει σε μια απρόσμενη κορύφωση. Απίστευτα σκληρό, η ανθρώπινη ύπαρξη στον ύστατο εξευτελισμό της κάποιες στιγμές,  πουθενά έλεος και οι περιγραφές τόσο ζωηρές, τόσο παραστατικές που νόμιζα οτι οι εικόνες ξεκολλούσαν από το βιβλίο και προβάλλονταν σε μια οθόνη του μυαλού. 
Όταν το τελείωσα, όπως συμβαίνει με όλα τα βιβλία του Μαμαλούκα, θύμωσα μαζί του, ήθελα να τον βρίσω γιατί η Φίνι του, με πήρε μαζί της στην κόλαση. Υποκλίθηκα για άλλη μια φορά στο διαστροφικό του ταλέντο, αυτό που με κάνει και αναρωτιέμαι με ποιον έχω μπλέξει τελικά! Ποιος είναι ο φίλος μου και πώς καταφέρνει να με ξεγελάει τόσο καιρό με το δειλό και ευγενικό του χαμόγελο! Νομίζω ότι για το ίδιο αναρωτιέται και η γυναίκα του!
Και κάτι τελευταίο. Το βιβλίο προτιμήστε το, αν είστε λάτρεις αυτής της λογοτεχνίας, κάντε το δώρο σε άντρες άφοβα ( σε όσους το έκανα δώρο τους άρεσε πολύ) και σε νέους που αρέσκονται στα υψηλά ποσοστά αδρεναλίνης!
Για ένα λυπάμαι και θα το πω δημόσια: Που ο προηγούμενος εκδότης του Δημήτρη Μαμαλούκα, απέσυρε από την κυκλοφορία τα προηγούμενα βιβλία του (Η απαγωγή του εκδότη, Ο μεγάλος θάνατος του Βοτανικού κλπ) και δεν τα βρίσκω πουθενά πια για να τα κάνω δώρο. Θεωρώ οτι ένα βιβλίο, δεν έχει ηλικία, αιωρείται στον χρόνο και κάθε φορά που ένας νέος αναγνώστης το  ανακαλύπτει και το διαβάζει,  αναγεννάται ξανά. Αυτή είναι η μαγεία της λογοτεχνίας....
Κάθε βιβλίο που "χάνεται" είναι νροπή και απώλεια.... Και όταν ένας συγγραφέας αλλάζει εκδοτική στέγη, δεν το κάνει γιατί .... ξύπνησε ανάποδα μια μέρα, αλλά γιατί θεώρησε οτι η δουλειά του δεν είχε την τύχη που της άξιζε και είναι δικαίωμά του ν' αποχωρήσει. Η έμπνευση δεν αντέχει κλουβιά και εγκλωβισμούς, αλλά οι συγγραφείς γράφουμε για να προβάλουμε την δουλειά μας, αλλιώς θα την κρατούσαμε στο συρτάρι και θα γράφαμε ημερολόγια, όπως είπε ο Π. Καρνέζης σε μια συνέντευξή του. Αν λοιπόν κάποιος έφυγε, η δουλειά του πρέπει να μένει....


Λίγα λόγια για τον συγγραφέα....
Ο Δημήτρης Μαμαλούκας γεννήθηκε το 1968 στην Αθήνα όπου και κατοικεί. Είναι πτυχιούχος Φιλοσοφίας του πανεπιστημίου του Lecce, Ιταλία.
Έχει γράψει τα μυθιστορήματα Όσο υπάρχει αλκοόλ υπάρχει ελπίδα (που μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο με τίτλο Όσο υπάρχει αλκοόλ…), Ο Μεγάλος Θάνατος του Βοτανικού, Η απαγωγή του εκδότη και Η χαμένη βιβλιοθήκη του Δημητρίου Μόστρα που ήταν υποψήφιο για το Βραβείο Αναγνωστών ΕΚΕΒΙ-ΕΡΤ 2007. Συμμετείχε στις συλλογές διηγημάτων Ελληνικά Εγκλήματα και Υπόγειες Ιστορίες.

Δέχεται επισκέψεις καθημερινά στο:
http://www.mamaloukas.blogspot.com/