Κάθε βιβλίο, ένα καράβι....

Πάμε να ταξιδέψουμε την ψυχή μας....

Γερό σκαρί κάθε βιβλίο, μπορεί να μας φτάσει μακριά....



19 Ιανουαρίου 2010

ΔΙΑΒΑΣΗ: Ένας άγνωστος κόσμος γεμάτος φως και ελπίδα!


Χθες έζησα μία από τις συγκλονιστικότερες και πιο ζεστές βραδιές της ζωής μου, μια βραδιά με νόημα και ουσία που θα μείνει για πάντα χαραγμένη στην μνήμη της καρδιάς μου. Καλεσμένη στη ΔΙΑΒΑΣΗ ένα θεραπευτικό πρόγραμμα του Κέντρου Θεραπείας Εξαρτημένων Ατόμων. Αφορμή το βιβλίο μου "Το σπίτι δίπλα στο ποτάμι" και θα προσπαθήσω να σας μεταφέρω την ατμοσφαιρα, τα όσα ειπώθηκαν αλλά κυρίως όσα έμαθα και αισθάνθηκα σ' ένα περιβάλλον απίστευτα γεμάτο από αγάπη και ελπίδα για έναν πιο φωτεινό κόσμο. Και όχι μόνο αυτά, αλλά και πολλά άλλα. Θα με συγχωρήσετε αν για πρώτη φορά ίσως φανώ λίγο ασυνάρτητη, αλλά πολύ δύσκολα χθες ξεκίνησα μια παρουσίαση που μου φάνηκε ως και ανούσια μπροστά στον μαγικό κόσμο της ΔΙΑΒΑΣΗΣ.
Μέσα σ' ένα υπέροχο αναπαλαιωμένο κτήριο στην οδό Σταυροπούλου στην Πλατεία Αμερικής, παίρνουν ζωή 38 νέα παιδιά που τα ναρκωτικά επιχείρησαν να κλέψουν τα νιάτα τους. Όλα, σε πρόγραμμα απεξάρτησης, ένα πολύβουο μελίσσι που καθημερινά περνάει όλες του τις ώρες εκεί, μακριά από ουσίες και μ' ένα γεμάτο πρόγραμμα. Συντηρούν και καθαρίζουν μόνα τους το κτήριο, μαγειρεύουν καθημερινά για 50 άτομα (προσωπικό και παιδιά) και εκτός του προγράμματος που παρακολουθούν με ψυχολόγο και κοινωνιολόγο, μαθαίνουν την τέχνη της φωτογραφίας, της γραφιστικής, της κεραμικής, έχουν θεατρική ομάδα, κάνουν μουσική, παντομίμα, αθλητισμό και το κυριότερο: παραμένουν καθαρά κερδίζοντας βήμα βήμα την ζωή  τους και τον αυτοσεβασμό τους. Μαζί στον αγώνα και οι γονείς φυσικά, που κάνουν ακριβώς ότι και τα παιδιά τους, μαθαίνουν από την αρχή να βαδίζουν δίπλα τους και όλοι μαζί, γονείς και παιδιά, επαναπροσδιορίζουν την οικογένεια, τους στόχους αλλά και τον ρολο της.
Μίλησα στην αρχή με μητέρες και τα έχασα όταν άκουσα φράσεις όπως: " Όταν συμβεί στο παιδί σου, όταν καταλάβεις οτι αυτό που νόμιζες μακρινό είναι μέσα στο σπίτι σου, τότε ξεχνάς τα πάντα, παρατάς τα πάντα, δουλειά φίλους και ξεκινάς από την αρχή, με νέες βάσεις".
Μια κυρία μου είπε και θα κρατήσω τα λόγια της για πάντα:" Εδώ μέσα μάθαμε οτι τα ναρκωτικά έχουν μόνο αρχή"!
Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσα άκουσα από μητέρες που δηλώνουν ξεκάθαρα οτι έδωσαν αμετρη αγάπη στα παιδιά του, αλλά με λάθος τρόπο, οτι παρέβλεψαν το βασικότερο και αυτό ήταν τα ΟΡΙΑ στα παιδιά τους...
Και μετά.... Μετά ήρθε η λωρα να μιλήσω με τα παιδιά. Αμήχανη στην αρχή και ντροπή μου, αλλά ειλικρινής όταν τους είπα οτι για όλους εμάς, αυτά είναι το περιθώριο.... Και εκείνα συμφώνησαν... πανέμορφα όλα τους, χαμογελαστά , μια ανοιχτή αγκαλιά. Μίλησα ώρα μαζί τους προσπαθώντας να μάθω, να πλησιάσω τον κόσμο τους. Είναι ευτυχισμένα, ξέρουν τις δυσκολίες και παλεύουν, όλοι τους μικροί ήρωες της καθημερινότητας για μια θέση στο φως, έχοντας μόλις απομακρυνθεί από το σκοτάδι της χρήσης. Κάθε Σάββατο κάνουν αθλητισμό. Μπάσκετ, βόλεϊ και ποδόσφαιρο. Τις Κυριακές, άλλα επιλέγουν να περάσουν πάλι το κατώφλι της ΔΙΑΒΑΣΗΣ, άλλα μαζεύουν φίλους από την ΔΙΑΒΑΣΗ στο σπίτι τους και όλα μαζί λαχταρούν να έρθει η Δευτέρα και να περάσουν πάλι το κατώφλι της. Στο σπίτι τους που επιστρέφουν το απόγευμα, κάνουν κι εκεί δουλειές. Πλένουν και σιδερώνουν μόνα τους τα ρούχα τους, σκουπίζουν και πλένουν πιάτα και οι γονείς έχουν εκπαιδευτεί γι αυτή την συμπεριφορά, γι αυτό και είναι απαραίτητη και η δική τους συμμετοχή στο πρόγραμμα. Για να μάθουν πώς ν' αντιμετωπίζουν τις αλλαγές στη ζωή των παιδιών τους, μαθαίνουν πώς να συμπεριφέρονται από την αρχή..... Τους είδα όλους εκεί μαζεμένους.  Κύριοι και κυρίες που όλοι μας συναντούμε και ίσως μένουν δίπλα μας.
Όσα κι αν γράψω δεν θα τα καταφέρω να σας περιγράψω όσα ένιωσα. Πάνω απ' όλα όμως ντροπή.... Ατελείωτα "κατηγορώ" μου ανέβηκαν και δεν θα εξαιρέσω τον εαυτό μου από αυτά....
"Κατηγορώ" για όσους δεν ξέρουν και δεν φρόντισαν να μάθουν...
"Κατηγορώ" για όσους θεωρουν τα ναρκωτικά θέμα ταμπού και δεν συζητάνε ανοιχτά γι αυτά.
"Κατηγορώ" για όσους κάνουν αγώνα να διώξουν από την γειτονιά τους τις θεραπευτικές κοινότητες από ανόητο φόβο, αντί να γίνουν μια μεγάλη αγκαλιά γι αυτά τα παιδιά.Έίναι όλα τους και δικά μας παιδιά, το πρόβλημά τους και δικό μας....
"Κατηγορώ" για όσους νομίζουν οτι το δικό τους παιδί δεν θα πέσει ποτέ στο σκοτάδι των ουσιών. Μια κυρία μου είπε οτι η κόρη της έμπλεξε μ' αυτά μετά τα 18 της χρόνια....
"Κατηγορώ" για τα ΄ΜΜΕ που προβάλουν μόνο οτι πουλάει και όχι την ελπίδα που δίνει το ΚΕΘΕΑ σε γονείς και παιδιά που θέλουν να ξεφύγουν από τις ουσίες.
"Κατηγορώ" για όλους εμάς τους..... τυχερούς. Χθες είπα οτι αυτές οι΄.... "άτυχες" οικογένειες, είχαν το προνόμιο ν΄ ανακαλύψουν δυνάμεις που δεν ήξεραν καν οτι είχαν.

Θα επανάλθω με την ΔΙΑΒΑΣΗ, δεν τέλειωσα και δεν τέλειωσαν μαζί μου. Χθες πριν φύγω, ζήτησα μια χάρη από τα παιδιά. Να με αφήσουν να τα αγκαλιάσω και εκείνα δέχτηκαν με χαρά. Κρατάω στην ψυχή μου την ζέστη εκείνης της αγκαλιάς και τοχ αμόγελό τους. Τα λάτρεψα και θα είμαι δίπλα τους με όλους τους τρόπους. Σε πολλά θα καλέσω και εσάς να σταθείτε κοντά τους. Αυτά τα παιδιά οπως είπα και πάλι, είναι παιδιά όλων μας, το πρόβλημά τους είναι και δικό μας άσχετα αν οι ουσίες δεν κτύπησαν την δική μας πόρτα..... Την αγκαλιά μας την οφείλουμε. Και τις πιο πολλές φορές, δεν ξέρετε πόσες ψυχές θα είχαν σωθεί από ένα χέρι που απλώθηκε για να συναντήσει το δικό τους....

19 σχόλια:

  1. Μπράβο Λένα μου, λίγοι μπορούν να κάνουν κάτι τόσο σπουδαίο. Να είσαι ευλογημένη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Και εύχομαι να μείνει άγνωστος....Να μην υπάρχουν άλλες εξαρτήσεις από ουσίες πια... Να σταματήσει εδώ αυτός ο εφιάλτης..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ...Θέλει πολύ δύναμη να σταθείς ή να αντιμετωπίσεις μια τέτοια κατάσταση και ειδικά αν είναι ένα δικό σου άτομο....το πιστεύω κι εγώ πως αυτός ο κόσμος δείχνει μόνο ό,τι πουλάει και η ενημέρωση δεν είναι αυτή που θα έπρεπε....πολλά παιδιά όμως Λένα...έχουν πάρει δρόμο για ένα ταξίδι χωρίς γυρισμό και δεν έχουν θέληση να γυρίσουν...ακόμα και αν όλοι είναι από πάνω τους...και αυτό πάλι δεν είναι άδικο για τους υπόλοιπους που πονάνε κάθε μέρα βλέποντας τους και οι ίδιοι τους αγνοούν?Αυτό το θέμα πιστεύω πως είναι ένα κέρμα με δύο όψεις...αυτό τουλάχιστον έχω αντιληφθεί εγώ....Μακάρι...κάνενας να μην παρεκλίνει τόσο πολύ και όταν γίνεται...μακάρι να είναι όλοι άξιοι και δυνατοί να ξανασηκωθούν....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Κι εγώ στην αγκαλιά αυτη. Ό, τι χρειαστεί και μπορώ να κάνω θα το κάνω. Υπέροχο άρθρο. Σε καταλαβαίνω γιατί νιώθεις όπως νιώθεις. Καλημέρα από την κρύα Νίσυρο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Όσο δεν ενημερωνόμαστε τόσο πιο ευάλωτοι γινόμαστε και εμείς και τα παιδιά μας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. αχ Ελένη μου, δεν μπορείς να φανταστείς σε τι παράδεισο δημιουργίας βρέθηκα, πόσο ζεστή ήταν η αγκαλιά αυτών των παιδιών...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ευχαριστώ Νικόδημε, θα υπάρξουν κι άλλες αναρτήσεις για την ΔΙΑΒΑΣΗ και θα φροντίσω να ενημερωθεί ο κόσμος που επισκέπτεται το blog μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. villy9: γι αυτό λέω οτι χρειάζεται ενημέρωση, τόσο πριν οι ουσίες βρεθούν στην πόρτα μας, αλλά και μετά. Να δίνουμε την άλλη πλευρά.... Τα παιδιά που αποφάσισαν να το παλέψουν και να ξεφύγουν. Κάποιο παιδί μου είπε οτι νιώθει τύψεις για τον τρόπο που φερόταν στην μικρή του αδελφή όταν ήταν κάτω από την επήρεια των ουσιών. Του απάντησα οτι δεν μιλούσε εκείνος τότε και έτσι είναι. Από την στιγμή που το δηλητήριο μπει στο αίμα τους δεν μιλούν εκείνα, δεν αποφασίζουν εκείνα.... Αλλά τα παιδιά μας είναι πάντα παιδιά μας ακόμα κι αν σκοντάψουν, ακόμα κι αν πέσουν, ακόμα κι αν κάνουν φόνο... Εμείς πρέπει να είμαστε εκεί, δίπλα τους και η δύναμή μας τεράστια για να τα επαναφέρει.... Δεν λέω οτι είναι εύκολο γι αυτό και ο θαυμασμός μου για τα παιδιά και τους γονείς που τα έβαλαν μ' ένα θηρίο....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Υπεροχη ενεργεια... συγχαρητηρια. και βεβαια μπραβο στα παιδια και τους γονεις...Χρειαζεται μεγαλη θεληση και κουραγιο...
    Ωραια φραση και αισιοδοξη: τα ναρκωτικα εχουν μονο αρχη....
    καλημερα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ειρήνη: Καλημέρα... Η φράση "Τα ναρκωτικά έχουν μόνο αρχή", σημαίνει οτι όποιος μπει σ' αυτόν τον κόσμο πρέπει να παλεύει μια ζωή για να μείνει μακριά του γι αυτό αξίζει ένα μεγάλο μπράβο σε παιδιά και γονείς του ΚΕΘΕΑ....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Λένα μου, πιστεύω ότι το πιο δύσκολο γι'αυτά τα παιδιά είναι η στιγμή που θα χρειαστεί ν'αφήσουν τη ζεστή αγκαλιά της "ΔΙΑΒΑΣΗΣ".
    Εάν ξέρουν ότι υπάρχουν εκεί έξω άνθρωποι όπως εσύ, που δεν θα τους γυρίσουν την πλάτη, θα βρουν σίγουρα ξανά το δρόμο τους, μακριά από ουσίες και καταχρήσεις.
    Αρκεί να μην τους γυρίσουμε την πλάτη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Γι αυτό Σοφάκι μου λέω οτι ντρέπομαι γιατί δεν φρόντισα να μάθω. Όσα περισσότερα ξέρουμε, τόσο πιο πολύ πλησιάζουμε και η βοήθεια δεν μπορεί να γίνει από μακριά......

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Καλό σου βράδυ Λένα μας. Χρειάζεται δύναμη ψυχής για να πεις και να γράψεις για αυτά τα παιδιά. Συμφωνώ και γω πως πρέπει να είμαστε δίπλα τους όχι μόνο με λόγια αλλά με πράξεις. Έχω και γω τα παιδιά μου στην ηλικία των 15 και 13 και τρέμει η ψυχή μου κάθε φορά που θα βγουν έξω....τους έδωσα να διαβάσουν την ανάρτηση σου.......

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Γιάννα: Θ΄ακολουθήσουν και άλλες αναρτήσεις για την ΔΙΑΒΑΣΗ , όπου θα ενημερώνουν για την δουλειά που γίνεται εκεί πέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Καλημέρα αγαπητή Λένα. Συγχαρητήρια τόσο για την ανάρτηση αυτή, όσο (και) κυρίως για την επίσκεψη σας αυτή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Προς το Blog σας

    Ένα νέο blog γεννήθηκε με σκοπό να δόση βήμα σε όλους τους Έλληνες ..Ένα Blog όπου μπορεί ο καθένας μας να γράφει ότι τον απασχολεί επώνυμα η ανώνυμα…ένα blog που δίνει την ευκαιρία σε όλους τους Έλληνες να πούνε όλα αυτά που μέχρι τώρα διστάζανε να πούνε .. Αν θέλεις και εσύ να κάνεις κάτι για όλη αυτή την απάτη που βλέπεις γύρο σου ..έλα μαζί μας …..Το Blog σου δίνει την δυνατότητα να ακουστή η γνώμη σου σε ένα ευρύ κοινό χωρίς πολιτικούς ,κομματικούς ,εθνικούς, θρησκευτικούς, η άλλους περιορισμούς .
    Κάνε τώρα την αρχή έλα μαζί μας…………
    Οι απόψεις που θα γράφεις εδώ δεν λογοκρίνονται σε καμιά περίπτωση και δημοσιεύονται ακέραιες

    Ζητάμε και την δική σας στήριξη καθώς το Blog προωθεί τις απόψεις των Blogger και των πολιτών, και όχι δικές μας…..

    www.ksipnistere.blogspot.com

    www.ksipnistere.gr

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Αγαπητή Λένα,
    Συγχαρητήρια για την ανάρτησή σου για τη ΔΙΑΒΑΣΗ! Είμαι σίγουρη πως όσοι έχουν τόσο μεγάλη καρδιά - όπως εσύ, θα βάλουν στη ψυχή τους όλα αυτά τα παιδιά ... Ζηλεύω το θάρρος σου, που κατάφερες και ξεπέρασες αυτό το τείχος και αγκάλιασες όλους αυτούς που στερούνται ένα χάδι .... Μακάρι, να τα καταφέρω και εγώ να κάνω με τόση μεγαλοψυχία αυτό που άρχισες.
    Σε γνώρισα (πολύ λίγο) διαβάζοντας τη "Θεανώ", "Το σπίτι δίπλα στο ποτάμι", μα πιο πολύ συνδέθηκα με την ΝΑΤΑΛΙΑ στο "Βαλς".
    Χαίρομαι, που επισκέφτηκα (εντελώς τυχαία) την μπλοκογειτονιά σου και σε συνάντησα. Είναι η πρώτη φορά που τολμώ να γράψω σχόλια σε μπλοκ, η αναφορά σου είναι τόσο δυνατή και αγγίζει κάθε ευαίσθητη χορδή!
    Σε ευχαριστώ πολύ
    Ναταλία Ιωαννίδου
    Κύπρος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Καλώς όρισες Ναταλία στο σαλόνι μου! ΤΑ παιδιά αυτά όπως και όλα τα παιδιά του ΚΕΘΕΑ, δεν έχουν ανάγκη μεγαλοψυχίας και φυσικά ούτε λύπησης. Είναι αγωνιστές και μάλιστα θαρραλέοι, έχουν ανακαλύψει δυνάμεις που πολλοί από μας δεν θ' ανακαλύψουν ποτέ. Γι αυτό τα λάτρεψα μαζί με τους γονείς τους!
    ΥΓ: Να περνάς να σε βλέπουμε τώρα που ξεκίνησες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Mike: Ήταν τόσο μεγάλη η ενέργεια που πήρα, τόση η χαρά που ένιωσα που τα συγχαρητήρια αξίζουν σ' αυτά τα παιδιά και στους γονείς τους που μια φορά τα γέννησαν, αλλά σήμερα κάνουν ακόμα μεγαλύτερη προσπάθεια για να τα ξαναφέρουν στο φως της ζωής....

    ΑπάντησηΔιαγραφή