Κάθε βιβλίο, ένα καράβι....

Πάμε να ταξιδέψουμε την ψυχή μας....

Γερό σκαρί κάθε βιβλίο, μπορεί να μας φτάσει μακριά....



13 Νοεμβρίου 2009

Πάτερ ημών....

Ένα ακόμα κείμενο από το παλιό blog που το έγραψα με κέφι και.... μου φτιάχνει το κέφι ακόμα και σήμερα!


"Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς....."
Τώρα που το θυμήθηκα….με τον επί γης πατέρα, πως τα βλέπεις τα πράγματα Μεγαλοδύναμε; Θα μπορέσει επιτέλους να ηρεμήσει μήπως ηρεμήσουμε και εμείς όλοι στο σπίτι; Γιατί κάποτε πρέπει να καταλάβει ότι τόσο εγώ όσο και ο αδελφός μου, μεγαλώσαμε πια και δεν γίνεται κάθε φορά που είναι να βγούμε να μας περνάει από Ιερά Εξέταση:
« Πού θα πάτε;», «Τι ώρα θα γυρίσετε;», «Με ποιους θα είστε;», «Να παίρνετε και κανένα τηλέφωνο, υπάρχουν άνθρωποι που ανησυχούν πίσω σας!» Έχει σπάσει τα νεύρα όλων και πολύ περισσότερο της καημένης της μαμάς, που προσπαθεί να μας καλύψει και βρίσκει τον μπελά της από πάνω!
Αλήθεια Μεγαλοδύναμε, γιατί όλοι οι πατεράδες θεωρούν καθήκον τους να φαίνονται αυστηροί έως και κακοί; Ξέρεις τι έχουμε τραβήξει εμείς με τον δικό μας;
Όταν είμαστε μικρά, καλά τα πηγαίναμε….τώρα που το σκέφτομαι όμως, ξέρω και την αιτία! Τα πηγαίναμε καλά, γιατί ως μικρά, δεν είχαμε άποψη! Ότι έλεγε ο μπαμπάς, είχε δίκιο, αντίρρηση καμία! Μετά μεγαλώσαμε, αρχίσαμε να έχουμε γνώμη και ο μπαμπάς μας έλεγε ότι «βγάζουμε γλώσσα» πράγμα εντελώς αναληθές, απλώς δεν του άρεσαν οι απόψεις μας μάλλον! Και να σκεφτείς καλέ μου Θεούλη, ότι υπήρξαμε κι εγώ και ο αδελφός μου, υπόδειγμα μαθητών, αλλά ούτε και με αυτό ήταν ευχαριστημένος ο μπαμπάς!
«Γιατί δέκα επτά, και όχι δέκα οκτώ στην Βιολογία;», « Γιατί μόνο δέκα οκτώ μαθηματικά;», « Στάσιμη η βαθμολογία σας στην Ιστορία βλέπω»!
Πού να το πάω το είκοσι Πανάγαθε; Δεν έχει παραπάνω, δεν το ήξερε; Αλλά να πει και ότι να ‘ναι! Και μετά σου λέει φταίει ο έφηβος! Τι να σου κάνει και ο έφηβος όταν τον έχεις έτοιμο για ηρεμιστικά;
Το τι περάσαμε μέχρι να μπούμε σ’ αυτό το έρημο το Πανεπιστήμιο, μόνο εμείς το ξέρουμε! Ξέχασα να σου πω, μαζί με τον Περικλή μπήκαμε, όπου βλέπεις Περικλής είναι ο αδελφός μου και είμαστε δίδυμοι…..αλλά αυτό μάλλον το ξέρεις……. Όπως θα ξέρεις ότι με λένε Ασπασία…..Περικλής και Ασπασία γιατί ο πατέρας μου ήταν λάτρης του Χρυσού Αιώνα καθότι φιλόλογος και μπορώ να σε διαβεβαιώσω Παντοδύναμε, ότι ακόμα, σ’ αυτόν το αιώνα βρίσκεται και εκεί επιμένει να ζει! Το ότι ο κόσμος έχει προχωρήσει, ελάχιστα έως καθόλου δεν τον αφορά και δεν καταλαβαίνει γιατί δεν τον….καταλαβαίνουμε, γιατί δεν συμμεριζόμαστε τις αρχαίες απόψεις του!
Τέλος πάντων, μπήκαμε που λες Θεούλη μου στο Πανεπιστήμιο και μάλιστα Αθήνα! Για να καταλάβεις τι φυτά ήμασταν και εγώ και ο Περικλής, αλλά του άρεσε;…. ΟΧΙ! Και δεν του άρεσε, γιατί δεν του άρεσαν οι κλάδοι στους οποίους είχαμε επιτυχία! Ήθελε καλά και σώνει να μας κάνει και τους δύο φιλόλογους για να συνεχίσουμε λέει την δουλειά του! Έχω ακούσει Πάνσοφε για γονείς που έχουν επιχειρήσεις και δικαίως θέλουν οι απόγονοί τους, να συνεχίσουν τους κόπους μιας ζωής…. Όταν είσαι ένας απλός φιλόλογος στο Γυμνάσιο, τι ακριβώς πρέπει ο απόγονός σου να συνεχίσει;
Ματαίως προσπαθήσαμε να τον κάνουμε να καταλάβει….Μήπως εσύ μπορείς να κάνεις κάτι καλύτερο;
Ο Περικλής, για να καταλάβεις, θέλει να γίνει δημοσιογράφος… Για τον πατέρα μας όλοι οι δημοσιογράφοι είναι ψεύτες και δεν καταλαβαίνει πως είναι δυνατόν να θέλεις να σπουδάσεις την ψευτιά, λες και αυτό διδάσκουν σε ολόκληρο Πανεπιστήμιο και πώς είναι δυνατόν επίσης, να θέλεις να γίνεις επαγγελματίας ψεύτης! Άντε να συνεννοηθείς!
Εγώ τώρα, πέρασα και θα γίνω οικονομολόγος..Για τον πατέρα μου, οικονομολόγοι έφεραν την χώρα σ’ αυτά τα χάλια, είναι όλοι κλέφτες και κατά την άποψή του, δεν χρειαζόμαστε άλλους για να πάμε κατά διαόλου…..Συγνώμη….. Ξεχάστηκα!
Αλήθεια πού είχα μείνει;

«….’αγιασθήτω τό όνομά σου, ‘ελθέτω η Βασιλεία σου, γενηθήτω το θέλημά σου,ως εν ουρανώ και επί της γης……»

Να! Αυτό ακριβώς που θέλει ο πατέρας μου Κύριε! Να γίνονται όλα όπως εκείνος τα θέλει! Και καλά, εσύ είσαι Θεός, δικαίως το απαιτείς! Εκείνος όμως;
Είναι σίγουρος, ότι μόνο εκείνος έχει δίκιο, μόνο εκείνος ξέρει το σωστό και ντρέπομαι που το λέω Μεγαλοδύναμε, αλλά φταις κι εσύ που δεν του έχεις δώσει φώτιση, είναι Βασιλικός; το πιστεύεις; Να το πιστέψεις γιατί λέω την αλήθεια! Σε όλα του οπισθοδρομικός Θεούλη μου! Σε όλα! Ιστορικό απολίθωμα και έτσι και μας ανακαλύψουν οι αρχαιολόγοι, χρυσές δουλειές θα κάνουν με το προϊστορικό….όν που έχουμε για πατέρα!
Για να καταλάβεις, έτσι και κάνει και δείξει η τηλεόραση τον τέως, μόνο που δεν βουρκώνει από συγκίνηση! Πέρσι το καλοκαίρι που πήγαμε διακοπές στην Κέρκυρα, τέσσερις ώρες φάγαμε μέσα στο Μον Ρεπό, με ξεναγό τον μπαμπά, να προσπαθεί να μας ζωντανέψει το παρελθόν, λες και εκείνος ήταν παρών όταν έκαναν τις βόλτες τους οι γαλαζοαίματοι μέσα στους κήπους! Κουρέλια βγήκαμε από το βασιλικό ανάκτορο! Τρία όρθια πτώματα, η μαμά, ο Περικλής κι εγώ , αλλά ο ξεναγός μας, έλαμπε από….εθνική υπερηφάνεια, άγνωστο για ποιο λόγο!
Εδώ που τα λέμε μας αδίκησες Θεούλη μου….Όχι, δεν βλασφημώ, αλλά πρέπει να παραδεχθείς ότι θα μπορούσες να μας δώσεις έναν μπαμπά, έστω συντηρητικό, όλοι οι μπαμπάδες είναι, αλλά όχι κι έτσι! Το ξέρεις ότι μέχρι πριν από λίγα χρόνια, είχαμε την φωτογραφία του Κωνσταντίνου και της Άννας Μαρίας στο καθιστικό και έπεφταν τα μούτρα μας, αν ερχόταν άνθρωπος στο σπίτι;Δεν ξέρω τι μαγικά έκανε η μαμά, αλλά ευτυχώς οι φωτογραφίες βγήκαν από κει! Τώρα τις έχουν στο δωμάτιό τους βέβαια, αλλά τουλάχιστον εκεί δεν μπαίνει κόσμος!
Και μην νομίσεις ότι δεν τον αγαπάω που μιλάω έτσι! Τον λατρεύω, αλλά ώρες-ώρες, μάρτυς μου ο Θεός…..δηλαδή Εσύ, με βγάζει από τα ρούχα μου με τις απόψεις του!
Προχθές ακόμα μου είπε, πως τώρα που μπήκα στο Πανεπιστήμιο, πρέπει να κοιτάξω να τυλίξω κανένα καλό γαμπρό, γιατί προορισμός της γυναίκας είναι μόνον ο γάμος!Και δεν έχω αντίρρηση να παντρευτώ Παντοκράτορα, αλλά έτσι όπως μου τα λέει ο μπαμπάς, λέω να το καθυστερήσω….
Τι είναι ο άντρας Παντογνώστη μου για να τον τυλίξω; Η μαμά τυλίγει ντολμαδάκια, που μου αρέσουν, δεν λέω, αλλά όσο να πεις, άλλο το ντολμαδάκι, άλλο ο άντρας! Και γιατί να τον τυλίξω; Δηλαδή εκείνος δεν θα θέλει και εγώ θα τον εξαπατήσω για να με παντρευτεί;Τι είμαι Θεέ μου; Ελαττωματικό εμπόρευμα που το δίνεις πριν πάρει χαμπάρι ο αγοραστής;
Και τι έχεις να μου πεις για την δήλωση ότι «προορισμός της γυναίκας είναι μόνο ο γάμος;» Γι’ αυτό μας έφτιαξες δηλαδή; Τώρα, εδώ που τα λέμε, κάνεις και Εσύ κάτι λάθη….Μην κοιτάς που Θεός είσαι και δεν μπορεί να Σου προσάψει κανείς τίποτα…..Γιατί δηλαδή η Εύα να βγει από το πλευρό του Αδάμ; Γιατί δεν την έφτιαξες και κείνη από πηλό, όπως τον άλλον και βγαίνουν οι απόγονοί του αιώνες τώρα και μας παριστάνουν τους έξυπνους; Λίγη λάσπη λυπήθηκες; Τέλος πάντων, δεν θα εμβαθύνω άλλο, αλλά εγώ έτσι δεν παντρεύομαι! Και ούτε έβγαλα τα ματάκια μου στο διάβασμα για να μπω στο Πανεπιστήμιο και μετά να το παρατήσω όπως τόσες πριν από μένα και ποιος ξέρει πόσες άλλες μετά από μένα….Εγώ Κύριε, πρώτα θα σπουδάσω, μετά θα βρω μια καλή δουλειά για να είμαι ανεξάρτητη και μετά αν βρεθεί κανένας καλός, πολύ ευχαρίστως να το κάνω το…απονενοημένο!
Γιατί μην μου πεις, ότι για μας τις γυναίκες δεν είναι πιο δύσκολα τα πράγματα……
Εσύ και Δίκαιος Είσαι και Πάνσοφος Είσαι και τα λάθη Σου, αυτά που λέγαμε, τα ξέρεις καλύτερα από μας! Για μας τα ζόρια για κείνους τα….χουζούρια….Μάτια έχω και βλέπω!
Είκοσι ώρες έχει η μέρα, τριάντα έξι τις κάνουν οι γυναίκες και μετά λένε ότι δεν γίνονται θαύματα στην εποχή μας…. Και δεν ξέρω τι λένε κάποιοι, ότι άλλαξαν τα πράγματα και ότι ο ρόλος της γυναίκας αναβαθμίστηκε, εγώ βλέπω, ότι αυτή η …αναβάθμιση ήταν μασκαρεμένη και έκρυβε απλώς περισσότερη ανάβαση! Και δεν ήταν λίγες αυτές που κλατάρισαν σαν λάστιχο και έστειλαν και τον γάμο και τον άντρα στον διάολο! Συγνώμη….Ξεχάστηκα!
Πού είχα μείνει;…

«……τον άρτον ημών τον επιούσιον,δος ημίν σήμερον…….»

Αλήθεια Θεέ μου, έχεις σκεφτεί ποτέ, πως όσα είπε ο Γιος Σου, τελικά χρησιμοποιήθηκαν εναντίον Του; Άσε που τα παρερμήνευσαν, τα διαστρέβλωσαν και δεν αναγνωρίζονται πλέον τα λόγια Του;
Εδώ μια απλή προσευχή σαν το «Πάτερ ημών» και δεν σου λέω ποιος την κάνει πια αυτή την προσευχή, άστο αυτό, αλλά δεν νομίζω ότι όταν λέμε «τον άρτον ημών τον επιούσιον» Εσύ και ο Γιος Σου να εννοούσατε τα σημερινά χάλια….. Διότι πας στο φούρνο να πάρεις ψωμί και αισθάνεσαι ότι μπήκες σε σούπερ μάρκετ με τριάντα έξι είδη μουστάρδας! Και το λέω αυτό, γιατί μονίμως εγώ πηγαίνω για ψωμί και δεν ξέρω τι να διαλέξω!....πολύσπορο, οκτάσπορο, με λάδι, με σίκαλη, πολυτελείας, χωριάτικο και μην συνεχίσω και Σε ζαλίζω άδικα….Άσε που αν κάνω και διαλέξω κάτι πιο…..περίπλοκο, έχουμε και τον μπαμπά μας που πρώτα φωνάζει, μετά μας κάνει διάλεξη για τον καταναλωτισμό που μας έχει κυριεύσει και μπορεί να έχει δίκιο, αλλά στο μεταξύ το φαγητό κρυώνει και οι φακές άμα κρυώσουν είναι σκέτα σκάγια για μπεκάτσες….. Τώρα είπα «φακές» και θυμήθηκα…..Αμάν Παντοδύναμε! Δεν ξέρεις τι είναι να ζεις σε σπίτι θεοσεβούμενου πατέρα! Οι μισές μέρες νηστεία καλέ μου Θεούλη και αν δεν ήταν και η μαμά να μας δίνει κρυφά λεφτά για σουβλάκια, σαν παιδιά της Κατοχής θα είχαμε γίνει! Αυτό το Πάσχα, καλύτερα να μην ερχόταν και συγνώμη κιόλας που βαρυγκωμώ, εδώ άνθρωπος σταυρώθηκε και ας ήταν και Θεάνθρωπος, αλλά σαράντα μέρες νηστεία, δεν αντέχεται! Ο καημένος ο Περικλής μας, πέρσι, κόντεψε να μείνει το παιδί! Σαν τον Ορέστη Μακρή, τον αείμνηστο, στον Μεθύστακα πήγαινε, από την ζαλάδα! Βλέπεις ψηλώνει το παλικάρι μας και ψηλώνει και απότομα. Γυμνάζεται κιόλας σκληρά για να φτιάξει σώμα…..ξέρεις τώρα πώς κάνουν τ’ αγόρια για να «φουσκώσουν», να τους κοιτάζουν τα κορίτσια…..πώς να…..αντεπεξέλθει με το στομάχι άδειο….Του έπεσε και το σίδηρο στο αίμα και ευτυχώς η μαμά, πάλι με τα μαγικά της, έπεισε τον μπαμπά εμείς τα παιδιά να νηστεύουμε μόνο Τετάρτη και Παρασκευή και φυσικά όλη την Μεγάλη Εβδομάδα, που και εμείς πια δεν είμαστε τόσο αναίσθητοι να φάμε κρέας εκείνες τις μέρες!
Ευτυχώς Πανάγαθε, που υπάρχει πάντως αυτός ο «άρτος ο επιούσιος» εκείνες τις μέρες, γιατί δεν μας έβλεπα καλά….Με τα κιλά έρχεται στο σπίτι το ψωμί και ο Περικλής που είναι γλυκατζής, το τσακίζει με μισό κιλό χαλβά στην καθισιά……Τώρα φταίω να σου πω και ένα ακόμα λάθος Σου ή θα μου θυμώσεις τελικά;Αλλά δεν είναι δίκαιο Θεούλη μου, όπως και να το δεις το θέμα! Εγώ έτσι και φάω όσα τρώει ο Περικλής, δεν θα χωράω να περάσω από την πόρτα! Γιατί εδώ είναι η αδικία που σου έλεγα….Γιατί Θεούλη μου εμείς οι γυναίκες να παχαίνουμε τόσο εύκολα, ενώ οι άντρες όχι;
Γιατί ένας άντρας με δέκα κιλά παραπάνω να μην ιδρώνει το αυτί του και εμείς με τα ίδια επιπλέον κιλά να λεγόμαστε «χοντρές»;
Γιατί όταν ένας άντρας κάνει δίαιτα, χάνει τα κιλά με μεγαλύτερη ευκολία απ’ ότι σπάει ένας πρωταθλητής το κατοστάρι και εμείς οι γυναίκες να….σπάμε τελικά το κατοστάρι μαζί με το κεφάλι μας για να χάσουμε μισό κιλό;
Κι αυτός ο «άρτος ο επιούσιος» που είναι ιερός, ποιος διεστραμμένος κατέληξε ότι παχαίνει και πρέπει να τον κόψει κάθε άνθρωπος και κυρίως γυναίκα που κάνει δίαιτα;Και μετά θολώνει το μάτι από την πείνα, πας στο ψυγείο, το κατεδαφίζεις, πάει η δίαιτα στον διάολο…..Συγνώμη….Ξεχάστηκα!
Αλήθεια πού είχα μείνει;

«……….και άφες ημίν, τα οφειλήματα ημών ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών……»

Τώρα πειράζει που κι εδώ έχω ένσταση; Δεν θέλω να με παρεξηγήσεις, αλλά ανεδαφικό το βρίσκω το παραπάνω και θέλω να δείξεις κατανόηση….Εντάξει Σου ζητάμε να μας συγχωρήσεις τις αμαρτίες μας…..Αντιπαρέρχομαι του γεγονότος ότι ποιον να πρωτοπρολάβεις να συγχωρήσεις που οι αμαρτίες πέφτουν σαν το χαλάζι δις και τρις μην σου πω και τετράκις την ώρα, αλλά αυτό το «ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών» είναι διασταυρωμένο; Γιατί εγώ δεν έχω δει μέχρι σήμερα κανέναν τόσο μεγαλόθυμο που να συγχωρεί τον απέναντι ούτε για κάτι απλό, όπως ότι του έφαγε την θέση στο παρκάρισμα….
Γιατί Παντοδύναμε, όταν μένεις στην Κυψέλη, όπου αυτό ισούται με μια θέση για παρκάρισμα το μήνα και αν υπάρξει κι αυτή, πώς να συγχωρήσεις τον άλλον που σου έφαγε αυτή την θέση; Και η δική σου θέση ποια είναι; Να γυρίζεις ένα μήνα γύρω-γύρω, μέχρι να βρεις την θέση του επόμενου μήνα;
Και τι γίνεται με τους πραγματικούς…οφειλέτες; Αυτούς που σου χρωστούν λεφτά και δεν στα δίνουν….Τους συγχωρείς κι αυτούς; Κι αν η επιταγή που σου έδωσαν είναι ακάλυπτη; Γιατί δεν νομίζω να το είχες προβλέψει αυτό το κακό με τις επιταγές που θα γινόταν κάποτε….
Και ενώ είμαι μικρή, επειδή δηλαδή από φέτος ψηφίζω, τι γίνεται με τους πολιτικούς Θεούλη μου; Γιατί αυτοί κι αν μας οφείλουν και δεν δίνουν! Ούτε αυτά που υποσχέθηκαν Κύριε δεν δίνουν και δεν Σε βλέπω να παίρνεις θέση, εδώ και αιώνες…..Και μπορεί ο μπαμπάς μου να βρίζει και να τους λέει όλους κλέφτες, αλλά όταν έρθει η ώρα της κάλπης, εγώ τι κάνω μου λες; Συγχωρώ δηλαδή τους πάντες και ψηφίζω; Θα μου πεις και οι κυβερνήσεις πώς βγαίνουν τόσα χρόνια; Μάλλον συγχωρούν οι πολίτες….Μόνο τον γείτονα δεν συγχωρούν που έπλενε το αυτοκίνητο και τους λέρωσε το πεζοδρόμιο…… Πού να πάμε και στα δύσκολα δηλαδή….
Γιατί κι εγώ, αδυνατώ να συγχωρήσω την Ελπίδα και η αμαρτία πάνω μου, που έχει βάλει στο μάτι τον Αλέξη από το τρίτο έτος, ενώ ξέρει ότι αρέσει σε μένα….
Και όλο αυτό, μου θυμίζει και κάτι ακόμα…… Τι γίνεται Πανάγαθε, όταν σου «φάει» τον άντρα η καλύτερή σου φίλη; Την συγχωρείς ή της δίνεις το μαλλί στο χέρι, να έχει να πορεύεται όμορφα και πολιτισμένα; Τον άντρα; Τον συγχωρείς κι αυτόν που υπέκυψε στα κάλλη της άλλης ή του ρίχνεις βιτριόλι όπως έκαναν παλιά; Γιατί απ’ όσο ξέρω από κάτι φίλες, δεν ακουμπάς το βιτριόλι, αλλά αυτόν, το στέλνεις στον διάολο…..Συγνώμη…. Ξεχάστηκα!
Αλήθεια πού είχα μείνει;

«…….. και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν, αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού…….»

Εδώ χρειάζεται και η παντοδυναμία Σου και η μεγαλοθυμία Σου και ότι άλλο Σου βρίσκεται πρόχειρο Κύριε, γιατί δύσκολα τα πράγματα για όλους μας……Κακά τα ψέματα Θεούλη μου, πολύ αδύναμους μας έκανες όλους…..Αντιστάσεις μηδέν και Εσένα μάλλον απασχολημένο σε βρίσκω στο «μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν»….Διότι, μην θυμώσεις, αλλά την κρίσιμη στιγμή που κάποιος είναι στο «να πέσω να μην πέσω στον πειρασμό», όλο τα στραβά μάτια κάνεις! Εμένα Θεούλη μου, γιατί δεν με σταμάτησες όταν αντέγραψα στην Τρίτη Γυμνασίου από την διπλανή μου, στο διαγώνισμα των αρχαίων; Το ξέρεις…..δηλαδή τι Σε ρωτάω, σίγουρα θα ξέρεις, ότι μετά είχα τύψεις και δεν κοιμήθηκα όλο το βράδυ; Ακόμα το θυμάμαι!
Κι αφού Σε παρακαλάμε να μας γλιτώσεις από το πονηρό, γιατί άφησες τον κύριο Θανάση, που έμενε από πάνω μας, να μπλέξει με τον πειρασμό από την Ρωσία και να παρατήσει την γυναίκα του και να γράψει στην μις…Μόσχα όλο το δίπατο στο Μενίδι; Θα μου πεις, ο κύριος Θανάσης μπορεί να μην έλεγε το «Πάτερ ημών»….Το να είχε ξεχάσει τα λόγια τόσων χρονών άνθρωπος, το λαμβάνουμε υπόψη ή το παραβλέπουμε;
Για να μην θυμηθώ την θεία Πιπίτσα που δεν άφηνε εκκλησία που να μην τρέξει, εικόνα που να μην προσκυνήσει και τελικά από γιο Δημήτρη κατέληξε με κόρη Δήμητρα και άντρα με διπλό εγκεφαλικό όταν τον….την είδε! Ούτε η θεία Πιπίτσα έλεγε το «Πάτερ ημών»;
Γι αυτό Σου λέω Κύριε….κάνε κάτι κι Εσύ να βοηθήσεις την κατάσταση….Δεν λέω πληθύναμε και πού να πρωτοτρέξεις, ποιον να πρωτοσυνδράμεις, σε ποιον να πρωτοδώσεις φώτιση…. Εδώ η μαμά μου διαμαρτύρεται που έχει δυο παιδιά όχι Εσύ που Έχεις εκατομμύρια…..Σε καταλαβαίνω κι ας είμαι μικρή….Αλλά να τα θυμάσαι όλα αυτά και να δείχνεις μεγαλύτερη κατανόηση….. Ακόμα και ο μπαμπάς μου, που τόσο εμπεριστατωμένα σου περιέγραψα και δίνει συγχωροχάρτι σε ορισμένα που του κάνουμε….Όπως τότε με τον Περικλή που όταν ήταν μικρός, ήπιε την κολόνια της μαμάς, γιατί του άρεσε το άρωμα και μέθυσε και τρόμαξε ο μπαμπάς και τον έτρεξαν στο Παίδων…. Τον συγχώρησε και γλίτωσε το ξύλο ο Περικλής και χάρηκα πολύ, γιατί μπορεί να είναι αδελφός μου και να μου σπάει τα νεύρα, αλλά τον αγαπάω και δεν θέλω να βρίσκει τον μπελά του…..
Έτσι και Εσύ Μεγαλοδύναμε ή βοήθα ή μετά συγχώρα…..Τι είναι για Εσένα, μόλις δεις τον πειρασμό να μας πλησιάζει να του δίνεις μια ν’ απομακρύνεται;
Τώρα βέβαια που το σκέφτομαι, Εσύ επειδή Είσαι Παντογνώστης και Πάνσοφος, δεν μπορεί, κάτι παραπάνω θα ξέρεις και εγώ δεν θέλω ν’ ανακατεύομαι σε ξένες δουλειές γι αυτό δεν θα εμβαθύνω άλλο…..
Συγνώμη….Ξεχάστηκα!.....Όχι δεν είπα κάτι ανεπίτρεπτο, αλλά πραγματικά ξεχάστηκα….
Αλήθεια πού είχα μείνει;

« …….Αμήν»

Τελείωσα νομίζω, αλλά….πώς την έκανα έτσι την προσευχή; Για ένα «Πάτερ ημών» ξεκίνησα και κοίτα πού κατέληξα……
Καλέ μου Θεούλη, τόσα σου είπα, πειράζει μετά το «Αμήν» να πω και μια κουβέντα ακόμα; Την λέω συχνά όταν όλα πάνε κατά διαόλου…..Συγνώμη….Ξεχάστηκα!
Αλήθεια που είχα μείνει;

«Δεν μπορεί…..Θα στρώσει….»

2 Νοεμβρίου 2009

Αυτό που δεν είμαι εγώ.... της Λίτσας Καραμπίνη (ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΡΜΟΣ)

Όλοι πλέον ξέρετε φαντάζομαι ότι όταν γράφω δεν διαβάζω τίποτα απολύτως! Το συγκεκριμένο βιβλίο το διάβασα το καλοκαίρι όμως και είχα κρατήσει στον υπολογιστή μου αυτή την κριτική για να την αναρτήσω κάποια στιγμή! Δευτέρα σήμερα, σε καινούριο μήνα, έκανα μια εκκαθάριση στον υπολογιστή και.... ιδού η ανακάλυψη! όπως ακριβώς την έγραψα τότε!
"Ένα εξαιρετικό βιβλίο έπεσε στα χέρια μου αυτές τις μέρες και το διάβασα απνευστί! Μια περίεργη αλλά όμορφη ιστορία γραμμένη από μια συγγραφέα που διαβάζω για πρώτη φορά έργο της. Λίτσα Καραμπίνη και «Αυτό που δεν είμαι εγώ».
Σε μια φτωχή οικογένεια με άλλα δύο κορίτσια, έρχονται άλλα δύο δίδυμα να προστεθούν. Η γιαγιά, από την πλευρά του πατέρα, που «φιλοξενεί» την οικογένεια, από την πρώτη στιγμή θα ξεχωρίσει τα δύο μωρά που κατά τα άλλα είναι πανομοιότυπα και θα θελήσει να διώξει από την οικογένεια το πιο κλαψιάρικο. Βρίσκει μάλιστα και την οικογένεια που θα το υιοθετήσει και ήμερα παράδοσης θα οριστεί η βάφτιση των δύο παιδιών. Αλλά θα επικρατήσει πανικός καθώς εκείνη την ημέρα ο παππούς θα πεθάνει μέσα στην εκκλησία και την ώρα της βάφτισης. Ποια είναι η Κατίνα και ποια η Άννα; Στον παραλογισμό της γιαγιάς ο ιερέας δέχεται να γράψει στα πιστοποιητικά, ότι και τα δύο παιδιά πήραν τα ίδια ονόματα. Κατίνα και Άννα…. Κατιάννα λοιπόν για δυο κορίτσια που χωρίζονται. Και από εκεί αρχίζει το μαρτύριο των δύο κοριτσιών που το άλλο τους μισό είναι πάντα προς αναζήτηση… Η πρώτη Κατιάννα, θα ζει με την γιαγιά που τη θεωρεί κακορίζικη και το φωνάζει διαρκώς. Η δεύτερη… αλήθεια πώς ζει η δεύτερη; Παρ’ όλο που η πρώτη Κατιάννα πιστεύει πως ζει μια ζωή που να ταιριάζει στην καλότυχη αδελφή της, τα πράγματα δεν είναι έτσι. Ένα ατύχημα, θα φέρει κοντά τις δύο δίδυμες, για λίγο η Κατιάννα νούμερο ένα θα γίνει η Κατιάννα νούμερο δύο και τότε θα διαπιστώσει πολλά και θα θυμηθεί ακόμα περισσότερα.
Εξαιρετικά ενδιαφέρον βιβλίο και πολύ καλογραμμένο Την κυρία Καραμπίνη την είδα σχετικά πρόσφατα στην παρουσίαση του βιβλίου «Καθρέφτες στο χώμα» του Νίκου Διακογιάννη, στο πατάρι του Αρμού και απ’ όσο κατάλαβα, πρόκειται για έναν πολύ γλυκό άνθρωπο. Διαβάζοντας το βιβλίο της διαπίστωσα ότι είναι και εξαιρετικά ταλαντούχα. Επιτέλους δε, ο Αρμός κατάργησε το πολυτονικό που δεν είχε νόημα να υπάρχει σε βιβλία σύγχρονων συγγραφέων. Το εξώφυλλο το βρήκα ευρηματικό, αν και λίγο ψυχρό, αλλά τι να το κάνεις το εξώφυλλο, το ξεχνάς όταν διαβάσεις το βιβλίο, που έχει πολλά να πει. Οι ανθρώπινες σχέσεις, η έλλειψη επικοινωνίας, ο πόνος, το δίλημμα της ψυχής, αυτό το σταυροδρόμι που όλοι μας έχουμε βρεθεί προσπαθώντας να βρούμε την σωστή κατεύθυνση στη ζωή μας, όλα, είναι εκεί, σ’ αυτό το βιβλίο που θα σας αρέσει είμαι σίγουρη…. Χαρακτήρες με ψυχές τραυματισμένες που κάνουν λάθη, αλλά τελικά βρίσκουν το σωστό μονοπάτι, παιδικά τραύματα που ματώνουν στην ενήλικη ζωή και ο πόνος γιγαντώνεται, θολώνει την λογική. Ανθρώπινο βιβλίο, να ο χαρακτηρισμός που του ταιριάζει…. "
ΥΓ: Θεωρώ ότι ο Αρμός πρέπει κάτι να κάνει με το σύστημα προώθησης καλών συγγραφέων και αξιόλογων βιβλίων, γιατί αδικεί εαυτόν και αλλήλους….. Σπάνια βρίσκω βιβλία του στα βιβλιοπωλεία.. Ίσως χρειαστεί να το παραγγείλετε αλλά αξίζει τον κόπο. Είναι κρίμα να χάνονται καλά βιβλία και καλοί συγγραφείς επειδή ένας εκδότης δεν ξέρει τι να κάνει με τον θησαυρό που έχει στα χέρια του! Τα ίδια έκανε και με τον Νίκο Διακογιάννη που τώρα αναζητεί καινούρια εκδοτική στέγη και πολύ καλά κάνει!




Λίγα λόγια για την συγγραφέα (από την ίδια):


"Γεννηθήκαμε στο Κυριάκι το 1951 ο δίδυμος αδελφός μου κι εγώ, τη στιγμή που η μάνα μας άφησε την τελευταία της πνοή. Φιλοξενηθήκαμε στον θάλαμο 10 του Δημοτικού βρεφοκομείου Αθηνών. Υιοθετήθηκα στην Αθήνα από τους καινούριους μου γονείς και δεν αντάμωσα ποτέ ξανά τον δίδυμο αδελφό μου. Στα σαράντα πέντε μου χρόνια με τρεις ληξιαρχικές πράξεις γεννήσεως, μία θανάτου και βαφτισμένη δύο φορές ακολουθώντας της αντίστροφη πορεία, βρήκα τις ρίζες μου, τ' αδέλφια μου, τους τάφους των γονιών μου"

Η Λίτσα Καραμπίνη έχει εκδώσει επίσης από τις εκδόσεις Αρμός, τα εξής βιβλία:
  • Κορίτσια με καλή ανατροφή
  • Από πού πάνε για τον παράδεισο;
  • Γεννημένη ξανά.
  • Παραμύθι από χώμα και νερό.
  • Τρεις μοναξιές και μια ληστεία.

Δέχεται επισκέψεις καθημερινά στο: http://bibliobakouria.pblogs.gr

από κει αντιγράφω και μια πολύ όμορφη φράση της: " Με πονάνε τα βιβλία μου. Όχι εκείνα που κάποτε θα γίνουνε πολτός, αλλά εκείνα, τα αδιάβαστα, που θα ξεμείνουνε μπακούρια σε σκονισμένα ράφια..."