Κάθε βιβλίο, ένα καράβι....

Πάμε να ταξιδέψουμε την ψυχή μας....

Γερό σκαρί κάθε βιβλίο, μπορεί να μας φτάσει μακριά....



23 Οκτωβρίου 2009

ΜΗΤΕΡΑ ΣΤΑ ΠΡΟΘΥΡΑ ΝΕΥΡΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ!


Πολύ θέλω να μοιραστώ τον πόνο μου και με άλλες μητέρες! Δεν μπορεί να είμαι μόνο εγώ έτοιμη να πάθω νευρικό κλονισμό επειδή όταν ήμουν νέα, έκανα το λάθος να γεννήσω γιο! Λεβέντης, δεν λέω…Καμάρι σκέτο…Λατρεία απεριόριστη….Αλλά και μπελάς!
Δεν θέλω να σας μπερδέψω, ούτε να σας κουράσω. Τον πόνο μου θέλω κάπου να πω, μου βρέθηκε πρόχειρο το μολύβι και το χαρτί, βρήκα διέξοδο…. Γιατί τον έκανα, δεν το αρνούμαι! Ούτε ξεχνάω τη χαρά που έκανα, σαν γνήσια Ελληνίδα μάνα, που έκανα γιο και καλά να πάθω αφού δεν ρώτησα! Διότι το λένε καθαρά : «Δεν ήξερες! Δεν ρώταγες;»
Γερός να είναι ο κανακάρης μου αλλά με παίδεψε και με παιδεύει και έχω την βεβαιότητα ότι θα συνεχίσει να το κάνει ώσπου να βαρεθεί!
Πρώτα ήταν η βρεφική ηλικία, άντε και την περάσαμε, ας πούμε καλά. Πείναγε κάθε δύο ώρες, αλλά όταν τον τάιζες το έκλεινε το στοματάκι και ησυχάζαμε για καμιά ώρα το πολύ! Εγώ και τ' αγροκτήματα ΑΡΟΖΑ έπρεπε να παράγουν τόσο γάλα για να χορτάσει το πουλάκι μου!
Μετά ήταν η παιδική ηλικία, δυσκόλεψαν τα πράγματα, γιατί μας βγήκε υπερκινητικό το χρυσό μου και βρέθηκα να σπάω το κατοστάρι για να το προλάβω πριν κατεδαφίσει ότι έβρισκε στο δρόμο του! Εκείνον τον Τιραμόλα των παιδικών κόμικς πολύ τον ζήλεψα εκείνη την εποχή που γινόταν λάστιχο και τα προλάβαινε όλα... τώρα που το σκέφτομαι, ίσως να με ζήλευε εκείνος αν έβλεπε πόσα προλάβαινα και πόσα έφτανα!
Δώσαμε-πήραμε, το βάλαμε στο σχολείο! Ανάσανα η γυναίκα ή έτσι νόμισα γιατί γρήγορα βεβαιώθηκα ότι πλανήθηκα πλάνη οικτρά! Μια φορά την εβδομάδα, για να μη σας πω δύο και με πείτε υπερβολική, με καλούσε η δασκάλα για να μου απαριθμήσει τα κατορθώματα του Διγενή μου που ήταν…. αναρίθμητα! Κακός δεν ήταν….Όχι! Είχαν να το κάνουν όλοι με την καλοσύνη και την ευγένειά του. Έκανε ότι έκανε το αφιλότιμο, το παραδεχόταν και ζητούσε συγνώμη! Αφοπλιστικός! Αλλά και μπελάς!
Δεν έφταναν όλα τ’ άλλα είχε και ένα άλλο…τώρα προσόν να το πω, ως ελάττωμα να το χαρακτηρίσω, τι να σας πω κι εγώ, μάνα είμαι! Γεροδεμένος από μωρό, με απίστευτη δύναμη στα χέρια, γινόταν δημόσιος κίνδυνος για όλα τ’ άλλα παιδιά και μόνο που αποφάσιζε να παίξει! Σου λέει η δασκάλα, το λύκο με το αρνάκι έπαιζαν στο μάθημα της γυμναστικής και κάνοντας το λύκο, έπεσε πάνω στα χέρια των παιδιών να σπάσει την αλυσίδα για να πιάσει το έρημο το αρνί και λίγο έλειψε να τα στείλει στο νοσοκομείο με κατάγματα τα αθώα βρέφη!
Η ώρα του διαβάσματος, υπήρξε ένα μαρτύριο για μένα! Αυτή την αντιγραφή, τη μίσησε, την ορθογραφία τη σιχάθηκε, τα μαθηματικά να μην πω πού τα είχε και τα έχει γραμμένα και γενικά ότι είχε σχέση με τα μαθήματα, τον άφηνε παντελώς αδιάφορο!
Πώς τώρα, ένα τέτοιο παιδί, με το που έμαθε ανάγνωση, χάθηκε στον κόσμο του βιβλίου, του εξωσχολικού να συνεννοούμαστε, δεν το κατάλαβα ποτέ! Η δασκάλα του που ήταν υπεύθυνη για την δανειστική βιβλιοθήκη του σχολείου με κάλεσε για να μάθει τι κάνει ο γιος μου όλα αυτά τα βιβλία που παίρνει και έφριξε η γυναίκα, όταν έμαθε ότι τα διάβαζε! Πέντε βιβλία την εβδομάδα ήθελε το καλό μου αγόρι, αλλά έτσι και έπρεπε να μάθει απέξω έστω και δύο σειρές ορθογραφία, έβγαζε αναφυλαξία!
Την αντιγραφή την κάναμε με δόσεις γιατί ίδρωνε, οι φλέβες στο λαιμό πετάγονταν να σπάσουν, η καρέκλα ξαφνικά έβγαζε καρφίτσες, η κοιλιά του τον πονούσε, μετά ο πόνος πήγαινε στ’ αυτί , ύστερα μετακόμιζε στο κεφάλι και στο τέλος καταλήγαμε σε δάκρυα και καυγάδες! Μαρτύριο! Και για εκείνον και για μένα την δόλια μάνα, που έπαιρνα το πλεκτό μου και καθόμουν απέναντί του γιατί αλλιώς θα έβγαζε το υπόλοιπο του βίου του αναλφάβητος!
Τα χρόνια πέρασαν. Θα μου πείτε: «Βελτίωση είδες;» Καμιά! Δεν ξέρω άλλο μαθητή του γυμνασίου που να διάβαζε παρέα με την μανούλα! Κι όταν λέμε παρέα, δεν λέμε υπερβολές! Για να καταλάβετε, τις ασκήσεις των μαθηματικών, μαζί τις λύναμε, ο καθένας στο τετράδιό του και μετά τις συγκρίναμε! Εγώ που τις εξισώσεις δεν τις είχα και σ’ εκτίμηση όταν πήγαινα σχολείο, τις έμαθα να τις λύνω σαν σταυρόλεξο και μου άρεσαν κιόλας!
Τα πράγματα όμως δεν ήταν τόσο απλά, γιατί στο μεταξύ είχα κάνει κι άλλο παιδί, την κόρη μου, που πήγαινε κι αυτή σχολείο και ήθελε τη βοήθειά μου το καημένο! Εκεί παρατηρήθηκε το εξής φαινόμενο: Μόλις άφηνα τον γιο για να κοιτάξω την κόρη, οι βαθμοί του πρώτου, κατρακυλούσαν στα δέκα έξι τάρταρα! Μόλις έπιανα το γιο κατρακυλούσε η μικρή και τι να κάνω εγώ μια απλή μητέρα; Πώς να γίνω βιονική; Και μετά σου λένε επικίνδυνη η κλωνοποίηση! Εμένα να ρωτήσουν!
Τώρα που μιλάμε, ο γιος μου είναι στην εφηβεία…Ουδέν σχόλιο; Νομίζετε!
Πρώτα μας κτύπησαν την πόρτα τα νεύρα, μετά η μαγκιά και τέλος ξέρετε…αυτό το ύφος της Αλίκης Βουγιουκλάκη στην Αστέρω! «Ποιος είμαι», «πού πάω», «τι θέλω τώρα» και άλλα τέτοια αφηρημένα.
Να του δίνεις τα σκουπίδια να τα βγάλει έξω και να τα βρίσκεις μέσα στην παπουτσοθήκη!
Να του ζητάς ένα ποτήρι νερό και να σου φέρνει την μπογιά των παπουτσιών! Προσφάτως ακόμα, έφτιαχνα τυρόπιτα και επειδή ήταν δίπλα μου, του έδωσα το τυρί να το βάλει στο ψυγείο. Τρεις ώρες το έψαχνα για να το ανακαλύψω εντελώς τυχαία στο ντουλάπι του μπάνιου, ανάμεσα στα σαπούνια και τα σαμπουάν!
Στο σπίτι δε, ένα τρελοκομείο, διότι έχουμε και τον μπαμπά μας!
Δεν ξέρω τι γνώσεις έχετε από αγροτική ζωή, αλλά εγώ έμαθα ότι δυο κοκόρια δεν χωράνε στο ίδιο κοτέτσι! Ε, τα ίδια και στο σπίτι μου! Ο μπαμπάς άντρας, ο γιος σχεδόν άντρας και οι δύο μαζί ισχυρογνώμονες, τρέχα εσύ μάνα της Πίνδου να κρύψεις τα πυρομαχικά μην γίνει το σπίτι ολοκαύτωμα του Αρκαδίου!
Οι αφορμές δε, γελοίες! Ο γιος μου δεν εννοεί να δέσει τα κορδόνια στις αρβύλες του, γιατί είναι λέει μόδα! Ο άντρας μου αδυνατεί να κατανοήσει τι είδους μόδα είναι αυτή που μέσα στην πρώτη εβδομάδα, κάνει τα παπούτσια να μοιάζουν λες και έχει περάσει από πάνω τους τρένο, έτσι στραβοπατημένα που μοιάζουν! Το αποτέλεσμα; Καυγάς για δύο ρημάδια κορδόνια!
Και να ήταν μόνο αυτό; Όχι βέβαια! Πρώτη αιτία καυγά το κινητό! Ποιος κακούργος και γιατί τ’ ανακάλυψε τα καταραμένα; Για να υπάρχει εμπόλεμη κατάσταση σε κάθε ελληνικό σπίτι! Την ημέρα μάλιστα που έρχεται ο λογαριασμός κρύβω κάθε αιχμηρό αντικείμενο γιατί ο καταστροφέας φροντίζει να φέρνει στα όριά του τον άντρα μου και πατέρα του! Εδώ που τα λέμε, δεν έχει και άδικο η κολόνα του σπιτιού μου, γιατί ο λογαριασμός του κινητού πάντοτε φέρνει ζαλάδα! Ένα θα σας πω για να καταλάβετε το δράμα μου: Πρόσφατα χάλασε το κινητό του μικρού και ο άνθρωπος που το έφτιαξε μας είπε ότι στην κυριολεξία λίγο ακόμα και θα έπαιρνε φωτιά από τα μηνύματα! Είχαν μπλοκάρει τα κυκλώματα! Νέος κύκλος επεισοδίων στο σπίτι, αντίο ηρεμία και εγώ, η ηρωική μάνα, να εκτελώ χρέη κυματοθραύστη!
Και δεν φτάνει που περνάμε τα μαρτύρια του Κυρίου με τον κανακάρη μας, έχουμε και τους φίλους, τις φίλες και τους έρωτες! Η μία είναι ερωτευμένη και παίρνει χάπια. Τη δύσκολη στιγμή παίρνει τον γιο μου να του ανακοινώσει με καμάρι ότι αυτοκτόνησε λες και ανακάλυψε την διάσπαση του ατόμου! Ο άλλος από ερωτική απογοήτευση, ήπιε και μέθυσε, πήρε το αυτοκίνητο του μπαμπά και του ίσιωσε τις γωνίες στη μάντρα του γείτονα η οποία μάντρα μετά από αυτό που πέρασε, έχει το κακό της το χάλι, το δε αυτοκίνητο να μην το γνωρίζει η αυτοκινητοβιομηχανία του και φυσικά πήρε τον γιο μου να του το ανακοινώσει!
Όσο για τους έρωτες, ξέρετε τη λαϊκή παροιμία που λέει: « Ήταν που ήταν στραβό το κλίμα, το έφαγε και ο γάιδαρος»! Όλα τα παραπάνω που ήδη ανέφερα, γίνονται χειρότερα. Η αφηρημάδα του μας οδηγεί στην τρέλα οικογενειακώς!
Αφήστε που σε μια τέτοια περίπτωση, εκτός από το κινητό τηλέφωνο, παίρνει φωτιά και το σταθερό! Την προηγούμενη εβδομάδα ακόμα, έφτασα στην παράνοια και ήταν η μέρα Κυριακή. Μια μέρα είναι αυτή που είμαστε όλοι σπίτι, το τηλέφωνο κτυπούσε χωρίς υπερβολή κάθε τέταρτο! Και πώς να καλύψω τα….ακάλυπτα από τον άντρα μου, που σε κάθε νέο κουδούνισμα, τον έβλεπα και μου άλλαζε χρώμα; Γιατί τις καθημερινές λείπει και εγώ ότι προλαβαίνω κρύβω! Τι να κάνω; Μάνα είμαι, έχω το ακαταλόγιστο!
Εκείνη την μέρα όμως, είναι σπίτι! Πού να τον στείλω για να γλιτώσει το εγκεφαλικό; Γιατί όταν ο άνθρωπος πάει από το κόκκινο στο μελιτζανί, δεν μπορεί! Είναι σε κίνδυνο!
Μετά από το τριακοστό έκτο κουδούνισμα, ο άντρας μου σηκώνεται με αγανάκτηση, αρπάζει το τηλέφωνο, τώρα λέω θα βάλει σημάδι τον τοίχο και θα τρέχω για καινούρια συσκευή και το δίνει στο καμάρι μας με τα μαλλιά όρθια από τα νεύρα, γιατί το παθαίνει κι αυτό όταν νευριάζει και του λέει:
- Πάρτο! Κι αν καμιά φορά κτυπήσει και είναι, κατά λάθος για μας, μας το δίνεις!
Ανάσανα η μάνα….. στο παρά πέντε γλιτώσαμε τον εμφύλιο….
Όχι όμως ότι θα τον αποφύγουμε, γιατί μεγαλώνει και η μικρή…..Μπαίνει κι αυτή στην εφηβεία και οι μάχες γίνονται ανάμεσα στα δύο αδέλφια! Σας το λέω και να το ξέρετε, πάνω από μια συσκευή τηλεφώνου θα χυθεί το αδελφικό το αίμα μέσα στο σπίτι μου!
Κάποιος σοφός είπε κάποτε « Τα παιδιά είναι ευτυχία!» και ο άντρας μου συμπλήρωσε: « Ναι! Όταν κοιμούνται!»….Θα συμφωνήσω! Τα πουλάκια μου, αγγελούδια είναι στον ύπνο τους! Στον ξύπνιο τους όμως…..δώσε μου Θεέ μου υπομονή να βγάλω και τούτη την μέρα! Ειδικά με τον γιο μου, γιατί εδώ που τα λέμε, η μικρή δεν προλαβαίνει να κάνει τίποτα! Τα κάνει όλα ο μεγάλος…..αλλά και να θέλω, δεν μπορώ να πω κουβέντα, μην μυριστεί τίποτε ο σεβαστός του γεννήτορας και σύζυγός μου και ξεκινήσουν νέες εχθροπραξίες!
Πού να τολμήσω η βαριόμοιρη να μιλήσω για το δωμάτιό του που κάθε φορά που μπαίνω, νομίζω ότι πέρασε ή τυφώνας ή κλέφτης και το έκανε έτσι άνω κάτω;
Πού να μπορέσω να μιλήσω, για τα ρούχα που τρομάζω να τα ξεχωρίσω έτσι όπως ρίχνονται στη ντουλάπα πλίνθοι κέραμοι, ατάκτως ερριμμένοι;
Άσε πια το χρώμα! Το ανοιχτότερο χρώμα σ’ αυτή τη ντουλάπα είναι το μαύρο! Τι μόδα κι αυτή; Λες και όλη η νεολαία πενθεί!
Το αντιπαρέρχομαι όμως με αξιοπρέπεια όπως και όλα τα υπόλοιπα.

Δεν μπορεί! Θα μεγαλώσει!

Δεν μπορεί! Θα στρώσει! (;)

15 Οκτωβρίου 2009

30 χρόνια εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ.....

Κάπως καθυστερημένα, αυτή είναι η αλήθεια κάνω αυτή την ανάρτηση, αλλά περίμενα τις φωτογραφίες! Βλέπετε ακόμα έχω την κακή συνήθεια να μην παίρνω κάμερα μαζί μου και περίμενα τις επίσημες από τον εκδότη μου!
30 Σεπτεμβρίου λοιπόν, η επίσημη δεξίωση για τα γενέθλια αυτού του εκδοτικού οίκου, που τα τελευταία χρόνια κρατάει μια σταθερά ανοδική πορεία στα εκδοτικά δρώμενα....
Η βραδιά είχε λάμψη, είχε ομορφιά , αλλά κυρίως είχε ψυχή! Θερμά συγχαρητήρια στην Πόπη Γαλάτουλα, την υπεύθυνη δημοσίων σχέσεων των εκδόσεων που είχε την ευθύνη για ότι όμορφο ζήσαμε εκείνο το βράδυ....

Ο Θάνος Ψυχογιός μας υποδέχεται έναν έναν και αυτή είναι φυσικά μια αναμνηστική φωτογραφία....

Αμέσως μετά ένα δροσιστικό κοκτέιλ σαμπάνιας μας υποδέχεται και μας περιμένει η θέση μας για να παρακολουθήσουμε την επετειακή ταινία που δημιουργήθηκε ειδικά για εκείνη την βραδιά....
Ανάμεσα στον κόσμο όλοι οι συγγραφείς των εκδόσεων αλλά και φίλοι από άλλους εκδοτικούς οίκους. Ανάμεσά τους η Αναστασία Καλλιοντζή, η Κατερίνα Λέκκα, η Εύα Ομηρόλη και άλλοι, που μου διαφύγουν! (Είμαι διάσημη για την αφηρημάδα μου!) Πολλοί βιβλιοπώλες επίσης τίμησαν με την παρουσία τους την ξεχωριστή βραδιά.
Εδώ παρακολουθούμε εκτός απ' την ταινία, την συγκινητική ομιλία του κ. Ψυχογιού, αλλά και του γιου του Χάρη που ήρθε από την Αμερική ειδικά για εκείνο το βράδυ. Δεύτερος από αριστερά ο παππούς Ψυχογιός που χειροκροτεί συγκινημένος τον γιο του και τα εγγόνια του, να κρατούν γερά το τιμόνι για την άνοδο....

Σειρά είχαν οι βραβεύσεις....
Γιώργος Πολυράκης, Κώστας Καρακάσης και εγώ για το ποτάμι μου....

Ήταν μια συγκινητική στιγμή για μένα, όπως και για τους άλλου βραβευμένους γιατί δεν υπάρχει πιο σημαντική στιγμή, από αυτή που οι συνεργάτες σου αναγνωρίζουν την προσφορά σου στον τομέα σου.... Βέβαια δεν περίμενα αυτό το βραβείο για να το μάθω, ούτε και ο εκδότης μου για να μου το πει.... Ξέρει και ξέρω, πόσο πολύ σεβόμαστε, αγαπάμε και εκτιμάμε ο ένας τον άλλον....



Αυτά περίπου είπα εκείνο το βράδυ....

"Αυτό το βιβλίο, το ποτάμι, δεν μου το συγχώρησαν πάρα πολλοί… Μιλάω για βιβλιοκριτικούς, ειδήμονες και μη, ακόμα και ομότεχνους… Ευτυχώς το λάτρεψαν χιλιάδες άλλοι… Οι αναγνώστες….
Κάποιοι, είχαν το θράσος να πουν ότι η Μαντά έσωσε τον Ψυχογιό στη μετά Χάρι Πότερ εποχή…. Το έλεγαν μπροστά μου, με προκαλούσαν να το παραδεχτώ… Εγώ ξέρω όμως, ότι οι εκδόσεις Ψυχογιός θα υπήρχαν και θα υπάρξουν και χωρίς την Μαντά…. Η Μαντά ίσως να μην υπήρχε αν δεν ήταν ο Θάνος Ψυχογιός…
Κύριε Θάνο, εσείς και εγώ, μοιραζόμαστε ένα μυστικό και νομίζω ότι ήρθε η ώρα να το αποκαλύψω… Εσείς πιστέψατε σε μένα όταν πέρασα το κατώφλι σας με το Βαλς στην αγκαλιά και εγώ… εγώ έθεσα εαυτόν στα χέρια σας. Στρατιώτης από την πρώτη στιγμή και δεν αμφισβήτησα ποτέ τις εντολές των ανθρώπων σας. Κλείνοντας θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στους πωλητές μας… Σε όλους μαζί και σε καθέναν ξεχωριστά… Όχι φυσικά για το ποτάμι, αλλά για το Βαλς… Τότε που προώθησαν την Μαντά που δεν την ήξερε κανείς, τότε που έδωσαν για μένα τον δικό τους αγώνα.... ευχαριστώ από την καρδιά μου για όσα κάνατε…. Ευχαριστώ από την καρδιά μου τις εκδόσεις Ψυχογιός για την σημερινή τιμή….
"

Ακολούθησε η Νίνα Ψυχογιού, που πριν την κοπή της τούρτας, παρουσίασε όλου τους συνεργάτες, όλους όσους δουλεύουν "πίσω από τα φώτα" αλλά κάνουν σπουδαία δουλειά: επιμελητές, υπεύθυνους πωλήσεων, πωλητές, δημιουργούς εξωφύλλων, όλους!
Και μετά η τούρτα....
Ήταν μια πολύ όμορφη στιγμή καθώς το ζεύγος είχε δίπλα του, ενεργά μέλη των εκδόσεων και τα τρία τους παιδιά: Χάρη, Νίκο και Πένη..... Δίνουν καθημερινά μαζί με τους γονείς τους, τον αγώνα γι αυτή την ανοδική πορεία που όλοι καμαρώνουμε.....



Και το πάρτυ......


Γιάννης Κουτσομύτης, Στράτος Τζώρτζογλου, καλοί και αγαπημένοι φίλοι μαζί με την Πόπη Γαλάτουλα.... (αυτή κι αν είναι αγαπημένη....)


Οι παρακάτω φωτογραφίες "κλεμμένες" από την Τζιρίτα! (αυτή είναι ρεπόρτερ, όχι εγώ...)

Ελένη Τσαμαδού, Σοφία Βόικου, Μαρία Τζιρίτα















Μαρία Τζιρίτα- Αναστασία Καλλιοντζή

12 Οκτωβρίου 2009

Κεφαλλονιά (Μέρος πρώτον)

Επιστροφή στα πάτρια, μετά από ένα τριήμερο που πέρασε στην μαγική Κεφαλλονιά. Πλούσιο υλικό από αυτή την μικρή περιοδεία, αλλά και πλούσια τα αποθέματά του στις καρδιές μας.
Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή....
Ημέρα πρώτη: Αναχώρηση από Κυλλήνη νωρίς το μεσημέρι, άπαντες παρόντες! Καλεσμένοι συγγραφείς: Κώστας Καρακάσης και Λένα Μαντά. Ο πρώτος για προσκύνημα στα πάτρια εδάφη της Αθηνάς του και η γράφουσα, πρώτη επίσκεψη στο νησί για να γνωρίσει ομορφιές και όμορφους ανθρώπους.....


Πόρος Κεφαλλονιάς


Εκεί ήταν που λίγο δυσκολευτήκαμε, καθώς δεν ξέραμε ότι από Αργοστόλι έχει καράβι κάθε μισή ώρα για Ληξούρι και κάναμε ολόκληρο κύκλο, αλλά η αλήθεια είναι ότι έτσι μας δόθηκε η ευκαιρία να δούμε και λίγο το νησί και τα όμορφα χωριουδάκια του, δεδομένου ότι τις επόμενες μέρες το μόνο που δεν θα είχαμε ήταν χρόνο για τουρισμό! Το απόγευμα φτάσαμε στο Ληξούρι και στην παραλία Ξι όπου βρισκόταν το πολύ όμορφο συγκρότημα KEFALLONIA PALLAS που θα μας φιλοξενούσε. Η παραλία Ξι, πήρε το όνομά της, όπως μας είπε ο κ. Μάκης Ευαγγελάτος, ιδιοκτήτης του ξενοδοχείου, από το σχήμα της παραλίας, που μοιάζει με το γράμμα ξι....

Πάρτε μια μικρή γεύση από τον μικρό παράδεισο που μας φιλοξένησε τρεις μέρες και οτι κι αν σας πω είναι λίγο, για την ευγένεια του κ. Ευαγγελάτου που μας σκλάβωσε κυριολεκτικά με όσα μας προσέφερε στο πανέμορφο χώρο που έχει δημιουργήσει....

Το βραδάκι βρεθήκαμε στο Ληξούρι, όπου μας περίμενε η Ιακωβάτειος βιβλιοθήκη... Ένα υπέροχο κτήριο με ζωντανό το πλούσιο παρελθόν του στον διάκοσμο και στην ατμόσφαιρα...Η υποδοχή ήταν συγκινητική, η εγκαρδιότητα και η αγάπη φανερή στα μάτια των ανθρώπων που μας περίμεναν... Ορισμένες φορές, τα λόγια είναι πολύ φτωχά για να περιγράψουν τα συναισθήματα.. Λίγα λόγια για τον Έρωτα και και το ποτάμι, αλλά την τιμητική της είχε η Αθηνά σαν Κεφαλλονίτισσα.... Ο κόσμος μετά το τυπικό μέρος της παρουσίασης όμως, θέλησε να μιλήσει μαζί μας και η εκδήλωση κράτησε πάνω από δύο ώρες!

Μια μικρή άποψη της βραδιάς.

Στην δεύτερη φωτογραφία η κ. Πόπη Γαλάτουλα, υπεύθυνη Δημοσίων σχέσεων των εκδόσεων ΨΥΧΟΓΙΟΣ μας παρουσιάζει....

Η επόμενη μέρα, ξεκίνησε ευτυχώς όχι πολύ πρωί. Στις δύο με περίμενε στον ραδιοφωνικό σταθμό Ionian Galaxy η κυρία Γιώτα Σιούτη με την οποία είχα μια από τις ωραιότερες συνεντεύξεις μου!



Σαν στο σπίτι μου!






Το απόγευμα βρεθήκαμε στο βιβλιοπωλείο της Σάμης ΜΑΜΟΥΘ που δεχτήκαμε την ζεστή φιλοξενία του Νίκου και των ανθρώπων του...



Ο κ. Καρακάσης παρών, παντού και πάντα!


Επί το έργον με νεαρή θαυμάστρια.








Τελευταία μέρα στην Κεφαλλονιά και το μεσημέρι συνέντευξη στο Ράδιο Cosmos με τον κ. Αλοϊσιο. Παρούσα η υπεύθυνη προγράμματος, η γλυκιά Μαρία Φουντά.... Να είσαι καλά Μαράκι και ευχαριστώ για όλα.....
Το απόγευμα μας περίμεναν στο βιβλιοπωλείο Σταματελάτου Στο Αργοστόλι... Τι να πω για την Χρύσα και τον Μάκη τον άντρα της; Δύο θαυμάσιοι άνθρωποι που είχαν δουλέψει πολύ για να πετύχει η βραδιά με προσέλευση 300(!) ατόμων! Έχω την βεβαιότητα οτι θα τα ξαναπούμε με ένα... Τελευταίο τσιγάρο τον Μάιο!


Κουβεντούλα με τις αναγνώστριες.... Η πιο μικρή μου... αναγνώστρια φαίνεται δεξιά, ντυμένη σε αρμονία με τον έρωτα στα ροζ....





Αρχίζει η προσέλευση....







Το τελευταίο βράδυ το περάσαμε με τον κ. Ευαγγελάτο όπου ολοκλήρωσε την υπέροχη φιλοξενία του, με ένα γεύμα όπου κυριάρχισε το κέφι και τα...ανέκδοτα.... Ο Γιώργος είναι πάντα ασυγκράτητος και ανεξάντλητος! Κλείσαμε την βραδιά μ' ένα μπουκάλι σαμπάνιας... Βλέπετε είχαμε γενέθλια εις διπλούν! Καρακάσης και Ευαγγελάτος μαζί! (Αλλά όχι στα χρόνια, να εξηγούμεθα! Ο κύριος Καρακάσης είναι σαφώς.....μικρότερος!)

Η επομένη ήταν μέρα επιστροφής μ' ένα μικρό διάλειμμα....






Να μην σβήσουμε και κεράκια;



Και εδώ κλείνει αυτή η ανάρτηση.... Η επόμενη θα είναι με φωτογραφικό υλικό από την Κεφαλλονιά.... Φύγαμε και αφήσαμε πίσω φίλους που μας λείπουν ήδη.... Κι επειδή δεν μ' αρέσουν οι αποχαιρετισμοί λέω μόνο... Καλή αντάμωση!