Κάθε βιβλίο, ένα καράβι....

Πάμε να ταξιδέψουμε την ψυχή μας....

Γερό σκαρί κάθε βιβλίο, μπορεί να μας φτάσει μακριά....



25 Αυγούστου 2009

Κάτι καίγεται; Ε, και λοιπόν;

Διακόπτω τις διακοπές μου από την blogoσφαιρα, για το έκτακτο γεγονός των πυρκαγιών που με κάνει να θέλω να πω δύο λόγια... Περιττά θα μου πείτε... Τα είπαν όλα, ίδια και απαράλλαχτα όπως κάθε χρόνο, πολιτικοί, δημοσιογράφοι και λογής λογής γελοίοι τύποι.
τι έγινε λοιπόν; Ξεκίνησε μια φωτιά από το Γραμματικό....Δίπλα μου δηλαδή.... Πώς έφτασε εκεί που έφτασε κανείς δεν ξέρει να πει, όπως δεν ήξεραν να πουν και πώς κάηκε όλη η Πελοπόννησος, η Πάρνηθα, η Χαλκιδική πιο παλιά και πάει λέγοντας. (Δεν ξέρω βέβαια πού θα βάλουν φωτιά του χρόνου)
Περιουσίες μιας ζωής στάχτη, δάσος επίσης κάρβουνο και οι δασοπυροσβέστες που ΕΙΧΑΝ ΠΑΡΕΙ ΑΔΕΙΑ ΑΥΓΟΥΣΤΟ ΜΗΝΑ επέστρεψαν μόλις χθες από την άδειά τους. Γιατί το είπαν ξεκάθαρα, την υποτίμησαν λέει την φωτιά. Τους φάνηκε δηλαδή εύκολος αντίπαλος..... Από πότε η φωτιά έγινε εύκολος αντίπαλος; Και πώς δόθηκαν άδειες στους δασοπυροσβέστες Αύγουστο μήνα; Γιατί εγώ ξέρω ότι ορισμένα επαγγέλματα ΔΕΝ κάνουν διακοπές το καλοκαίρι! ένας ξενοδόχος ας πούμε σε νησί, δεν επιλέγει τον Αύγουστο για να πάει διακοπές! Πάει τον Οκτώβριο! Ούτε ο ιδιοκτήτης παραλιακής ψαροταβέρνας παίρνει την οικογένεια για μπανάκια όταν περιμένει να δουλέψει! Και οι φωτιές, το ξέρουμε στην Ελλάδα, Αύγουστο μπαίνουν! Δεν επιλέγουν οι εμπρηστές να πετάξουν τα γκαζάκια όταν χιονίζει! Και μην ακούσω διαμαρτυρίες του τύπου: "Και οι πυροσβέστες άνθρωποι δεν είναι; Να μην κάνουν διακοπές;" Όταν έβαζαν την υπογραφή στο καταραμένο το παλιόχαρτο που θα τους εξασφάλιζε την θέση στο Δημόσιο, δεν το ήξεραν; Δεν το φαντάστηκαν;
Την Κυριακή το μεσημέρι που καιγόταν Άγιος Στέφανος, Σταμάτα, Ροδόπολη, Δροσιά και πάει λέγοντας, ήμουν στο σπίτι ενός φίλου και τον βοηθούσαμε με τον άντρα μου να μην χάσει το σπίτι του, από την φωτιά που ήρθε στο διπλανό του οικόπερδο. Γυρίζοντας σπίτι μας, είχε γυρίσει και ο αέρας και μας πλησίασε επικίνδυνα η φωτιά. Εκεί ακριβώς που ετοιμάζαμε αλυσοπρίονα και πιεστικά για νερό από την γεώτρηση , άρχισαν τα αεροπλάνα έναν τρελό χορό και την γονάτισαν την φωτιά σε 2 ώρες.... Στο Γραμματικό, γιατί δεν έκαναν το ίδιο από την αρχή να μην κλαίγαμε τόσο δάσος; Οι Κύπριοι λέει που ήρθαν για βοήθεια, εκπαιδευμένοι όντες, μέσα στο δάσος μπήκαν, οι δικοί μας τι είδους εκπαίδευση κάνουν ακριβώς;
Και για να μην τα λέω μονόπλευρα, οι ιδιοκτήτες κατοικιών εν μέσω δάσους πόσο γνώστες είναι ακριβώς, στο τι πρέπει να κάνουν σε περίπτωση πυρκαγιάς; Και γιατί όλα από το κράτος κύριοι; Αλυσοπρίονα έχετε; Ξέρετε ότι όταν σας πλησιάζει η φωτιά δεν καταβρέχετε τα δέντρα γιατί έτσι τα κάνετε πιο εύφλεκτα; Ξέρετε ότι παίρνετε το αλυσοπρίονο και απομακρύνετε όσα κλαδιά ακουμπούν στο σπίτι σας; Ξέρετε ότι τα δέντρα στο οικόπεδο πρέπει από κάτω να είναι καθαρά, χωρίς ξερόκλαδα γιατί η φωτιά "γλύφει" και περνάει ταχύτατα χωρίς να κάψει το σπίτι σας; Μήπως ξέρετε οτι καλό θα ήταν γύρω από το σπίτι σας να υπάρχει μια ζώνη δασοπυρόσβεσης με καθαρό χώμαή δάπεδο, ή χαλίκι ή κάτι άλλο που να μην καίγεται; Τι άλλο ξέρετε; Μήπως ότι μέσα στα γενικά έξοδα πρέπει να φροντίσετε και ένα σύστημα δασοπυρόσβεσης, όπως ο κύριος ενός εκ των κατοικιών που δεν κάηκε δεδομένου ότι είχε τέτοιο σύστημα στο σπίτι του; Μια γεώτρηση ή έστω μια αποθήκη (ντεπόζιτο) μεγάλη για νερό γιατί τέτοιες ώρες και το νερό κόβεται αφού όλα τα πυροσβεστικά και οι αντλίες τραβούν νερό από το δίκτυο; Όταν αγοράζετε ένα οποιοδήποτε μηχάνημα, σας δίνουν μαζί και τις οδηγίες χρήσης. Όταν φιάξατε σπίτι εν μέσω δάσους, δεν πληροφορηθήκατε και τους τρόπους που θα το βοηθήσετε να μην γίνει στάχτη ή έστω να γλιτώσει με τις λιγότερες ζημιές;
Μήπως πρέπει να λάβουμε όλοι υπόψη μας, ότι αυτός είναι ο πολιτισμός που εμείς επιλέξαμε; Κάποτε το δάσος ήταν πηγή ζωής και εσόδων. Βοσκοί έβοσκαν τα πρόβατα και κάποιοι, όπως ο πεθερός μου, από τα πεύκα έπαιρναν ρετσίνι και δούλευαν σ' αυτό. Τώρα μας νοιάζει για τον... "τελευταίο πνεύμονα ζωής" της Αττικής.... Ας μην κοροϊδεύουμε εαυτούς και αλλήλους.... Φταίμε όλοι για το σημερινό χάλι.... Φταίμε που "λαδώνουμε" το Δασαρχείο κάθε περιοχής για να γράψει ότι στο χωράφι μας, τα πεύκα δεν είναι 55 στο στρέμμα, αλλά 35 και έτσι δεν χαρακτηρίζεται "δασικό" και μπορούμε να χτίσουμε ή να το πουλήσουμε..... Φταίει ο νόμος που δεν δίνει το δικαίωμα να κτιστεί ένα σπίτι μέσα στο δάσος, έστω και με την κοπή κάποιων πεύκων, για να σωθούν τα υπόλοιπα, αφού ο κάθε ιδιοκτήτης θα φροντίζει το προσωπικό του δάσος, θα είναι και υπεύθυνος και υπόλογος γι αυτό, ενώ παράλληλα θα κόβει την φόρα των οικοπεδοφάγων....
Πολλά μπορούν να γίνουν για να μην λέμε τα ίδια κάθε χρόνο.... Το θέμα είναι ότι κάποιοι ΔΕΝ θέλουν και εμείς τους το επιτρέπουμε γιατί και εμείς μέσα στο σύστημα είμαστε....
Κάτι κάηκε λοιπόν.... ε, και;
ΥΓ 1: Φαντάζομαι ότι μπορείτε να καταλάβετε κάτω από ποιο πρίσμα γράφτηκε αυτή η ανάρτηση. Δεν κάνω την έξυπνη, μένω στο βουνό και προσπαθώ να μαθαίνω όσα μπορώ περισσότερα για το θέμα που με.... καίει.... (στην κυριολεξία!)
ΥΓ 2: Αν ανοίξετε τηλεόραση αυτές τις μέρες, την ίδια αγανάκτηση θα νιώσετε. Λένε τα ίδια κάθε φορά. Αν αλλάξεις τα ονόματα, δεν ξέρεις αν μιλάνε για Πελοπόννησο, Αττική, Εύβοια κλπ!
ΥΓ 3: Δεν υποτιμώ την δουλειά των ανθρώπων (που δεν ήταν διακοπές) και που με αυταπάρνηση ρίχθηκαν στη μάχη.... Ίσως αν τους πλήρωναν και καλύτερα να ήταν πιο αποδοτικοί, ίσως αν τους είχαν και τα κατάλληλα βοηθήματα για την δουλειά τους, να κινδύνευαν λιγότερο.....
ΥΓ 4: Οτι υπήρξε έλλειψη συντονισμού και ο καθένας οτι ήθελε έκανε, δεν περίμενετε βέβαια εμένα να σας το πω!