Με την Χρυσηίδα, είχαμε κάτι κοινό προτού έρθει στις εκδόσεις Ψυχογιός. Ξεκινήσαμε κι οι δύο από τις εκδόσεις Λιβάνη, μόνο που εγώ...έφυγα νωρίς..... Εκείνη συνέχισε και έβγαλε πολλά βιβλία, 14 τον αριθμό και μαζί 4 παιδικά. Πολυγραφότατη και πολυτάλαντη. Φέτος έκανε το μεγάλο βήμα και άλλαξε εκδοτικό οίκο, ήρθε στην οικογένεια του Ψυχογιού και είμαι σίγουρη ότι δεν θα το μετανιώσει! Το νέο της βιβλίο που κυκλοφόρησε τον Μάρτιο είναι το "Σταυροδρόμι των ψυχών".....
Λίγα λόγια για το βιβλίο:
Το βιβλίο ξεκινάει στην Αμοργό, στην Ιερά Μονή της Παναγιάς της Χοζοβιώτισσας το 2005, όπου βρίσκεται και παρακολουθεί το πέλαγος ο μοναχός Ιερώνυμος. Είναι ο πρώτος που θα δει έναν "κόκκινο λεκέ" στην θάλασσα. Αμέσως μετά η ιστορία μας πηγαίνει στο 1912 στον Ατλαντικό ωκεανό όπου ο Τιτανικός χάνεται στα σκοτεινά νερά του στο πρώτο του ταξίδι. Ανάμεσα στους επιβάτες που δεν θα φτάσουν στον προορισμό τους, η Κάρολ και ο Τζον Μπάριμορ, ένα νεαρό ερωτευμένο ζευγάρι που περιμένει το πρώτο τους παιδί..... Αναδρομικά παρακολουθούμε την μέχρι τώρα ζωής τους και τον μεγάλο έρωτα που τους ένωσε....
Στο επόμενο κεφάλαιο, επιστρέφουμε στο 2005, αλλά στην Αμερική όπου ζει η Ελληνοαμερικανίδα Κάσι (Κασσάνδρα) Πάλμερ, σύζυγος διάσημου πλαστικού χειρούργου.
Η Κάσι ζει την πολυτελή ζωή της, ανάμεσα σε σταρ, στο Μπέβερλι Χιλς, απόλυτα ικανοποιημένη απ' όσα την περιτριγυρίζουν. Η Ελληνική της καταγωγή, από την πλευρά του πατέρα της, είναι καλά θαμμένη από την μητέρα της, που ποτέ δεν συμπάθησε την Ελλάδα. Το μόνο πρόβλημα της Κασσάνδρας είναι η ανεξήγητη φοβία της για το νερό και τα περίεργα όνειρα που τον τελευταίο καιρό την βασανίζουν. Σε όλα, ξυπνάει παγωμένη και με την αίσθηση της έλλειψης οξυγόνου. Η Κασσάνδρα θ' αποφασίσει ένα ταξίδι στο ελληνικό παρελθόν της πηγαίνοντας διακοπές στην Αμοργό. Τελευταία στιγμή ούτε ο γιος της Άλεξ θα την συνοδέψει, ούτε ο άντρας της που έχει αναλάβει μια διάσημη σταρ να την κάνει ξανά νέα με το νυστέρι του. Η Κασσάνδρα δεν μπορεί να ξέρει ότι αυτό το ταξίδι θ' αλλάξει για πάντα τη ζωή της Η επιστροφή δεν είναι μόνο στο δικό της παρελθόν, αλλά κάτι πολύ πιο δυνατό και ανατρεπτικό. Το σώμα της, σταυροδρόμι για άλλες ψυχές που διεκδικούν ότι εκείνες δεν πρόλαβαν να χαρούν. Τον έρωτα που αποδεικνύεται αθάνατος..... Εκεί, στην Αμοργό, όταν συναντηθεί με τον Ορέστη, το "τότε" θα γίνει "τώρα", και το "τώρα" θα απαιτήσει τα πάντα....
Φυσικά και δεν πρόκειται να σας δώσω άλλες πληροφορίες, μόνο θα προσθέσω την δική μου άποψη για όσα διάβασα.... Κατ' αρχήν έτσι όπως είναι η δομή του βιβλίου, δεν αφήνει κανέναν ασυγκίνητο και ούτε είναι εύκολο να το αφήσεις από τα χέρια σου καθώς οι ραγδαίες εξελίξεις και οι ανατροπές, αποδεικνύονται αόρατα σχοινιά που σε κρατούν δέσμιο. Η ιστορία ρέει χωρίς χαοτικές περιγραφές, αλλά σίγουρα παραστατικές. Η ζωή της Κάσι στην Αμερική, έχει κάτι από το Sex & the City , αλλά οι περιγραφές της Αμοργού, σε κάνουν να θες να επισκεφτείς το νησί, άμεσα! Είναι φανερό ότι η συγγραφέας, το αγάπησε και το περπάτησε βήμα βήμα.... Καταφέρνει να το ζωγραφίσει για τον αναγνώστη με τρόπο που να τον κάνει ν θέλει να δει με τα μάτια του τις ομορφιές του.
Η πλοκή άριστα δομημένη, καθόλου κουραστική, παρ' όλο που καταλαβαίνεις από την αρχή ότι κάτι μεταφυσικό υφαίνεται, δεν μπορείς να το αφήσεις από τα χέρια σου, μέχρι να δεις που θα σε οδηγήσει η συγγραφέας και τι τέλος επιλέγει για τους ήρωές της. Έχοντας διαβάσει κάποια από τα βιβλία της, θα έλεγα ότι σ' αυτό εδώ βρίσκεται στην καλύτερη φάση της καριέρας της.....
Λίγα λόγια για εκείνη....Κανονικά εδώ μπαίνει το βιογραφικό του συγγραφέα, αλλά για την Χρυσηίδα θα κάνω μια εξαίρεση. Είναι πασίγνωστη στα Ελληνικά συγγραφικά δρώμενα, δεν χρειάζεται συστάσεις, είναι καθιερωμένη στη συνείδηση των αναγνωστών της που είναι φανατικοί.... Θεωρώ όμως επιβεβλημένο, ν' αντιγράψω λέξη προς λέξη κάποια αποσπάσματα από τον πρόλογο, όπως υπάρχει στο βιβλίο της....
"Αγαπημένοι φίλοι αναγνώστες,
Ξέρω ότι πολλοί θα έχετε ξαφνιαστεί με την απόφασή μου όχι μόνο ν' αλλάξω εκδοτικό οίκο, αλλά και το όνομά μου. Δεν είμαι άνθρωπος των αλλαγών. Μ' αρέσουν τα οικεία και γνώριμα μονοπάτια... Όταν όμως αυτά τα μονοπάτια παύουν να σε οδηγούν στον προορισμό σου, τότε δεν έχεις παρά να διαλέξεις άλλο δρόμο. Το όνομα "Χρυσηίδα", είναι το πραγματικό μου όνομα. Είναι αυτό που διάλεξε να μου δώσει ο εκλιπών πατέρας μου, ο Δημόκριτος Δημουλίδης, αλλά δεν το δέχτηκε η Εκκλησία μας, ως μη χριστιανικό.... Δεν θα το σχολιάσω. Ποτέ όμως δεν είναι αργά να διεκδικήσεις κάτι που επιθυμείς πολύ και σε κάνει να νιώθεις ότι είσαι εσύ. Η ζωή είναι πολύ σύντομη για να την σπαταλάμε περιμένοντας ευκαιρίες. Οι ευκαιρίες δεν έρχονται συχνά, γι αυτό λοιπόν πρέπει να τις αναζητούμε οι ίδιοι...."
Και παρακάτω γράφει ακόμα:
".... Είχα πει στο τελευταίο μου βιβλίο "Σουίτα στον Παράδεισο", ότι μπορεί και να μην ξαναγράψω. Κι αν δεν γίνονταν αυτές οι αλλαγές, θα το τηρούσα. Δεν μπορείς να γράψεις αν πρώτα απ' όλα δεν νιώθεις ελεύθερος. Ο συγγραφέας και κάθε δημιουργός επιθυμεί να είναι πάνω απ' όλα απεγκλωβισμένος από πνευματικά όρια και απερίσπαστος από κάθε τι που τον ενοχλεί και τον εμποδίζει. Διαφορετικά βαλτώνει. Και είναι ντροπή κάποιοι να προσπαθούν να τον εμποδίσουν...."
Θα κλείσω με μια μόνο πρόταση: Καλώς όρισες Χρυσηίδα...
Δέχεται επισκέψεις καθημερινά στο: http://clubs.pathfinder.gr/chrysa_dimoulidou